W12 T1 T2 en Verslagje verkenning Parcours Marathon Zeeuws-Vlaanderen

Omdat we zaterdag de halve marathon van Axel willen lopen, worden alle trainingen deze week één dag naar voren geschoven. Zodoende heb ik gisteren reeds een rustige 8km in 5:30, én vandaag een 10km in 4:40 afgewerkt. Daarmee is ook de zwaarste training van deze midweek reeds achter de rug.
Maar zoals beloofd eerst nog een woordje over onze verkenning van het marathonparcours van vorige zaterdag.
We zijn gestart op Kapellebrug, tussen km 10 en km 11, via de Hogendorplaan. Over het stuk tot aan het Speelhof kunnen we kort zijn. Dat is bekend trainingsterrein, en hier was het vooral zaak om het gemiddelde laag te houden, want ik had precies goeie benen na de extra rustdag. Ik kan me niet herinneren dat loopmaatje Steven ooit al eens tegen me gezegd heeft dat ik moest vertragen. Maar hij had natuurlijk gelijk. (zou later nog blijken)
Maar daarna werden de paperassen bovengehaald. Ik had de plaatjes van Marlon afgedrukt, en ook de routebeschrijving van op de marathonwebsite. Het eerste punt van twijfel was 'afslag tragel ingang Boskreeklaan'. We zagen wel een kasseibaantje, maar konden ons eerst niet voorstellen dat de goede weg daar langs liep. Maar toen Steven dacht dat dit wel eens de betekenis van tragel kon zijn, sloegen we dat pad toch maar in. En het bleek het goede te zijn. Met behulp van een auto-afwassende medemens vonden we ook de Fortdijk en daarmee zaten we voor kilometers lang goed dachten we op de kaart te kunnen aflezen. Maar wat we niet wisten was dat de Fortdijk niet helemaal geasfalteerd was... Toch gingen we op het juiste moment (denken we) van de verharde weg af, en kwamen we volgens mij op het mooiste stukje van deze marathon. We passeerden een natuurgebied met enkele restanten van forten (vandaar de ...dijk ;-)) en massa's vogeltjes. Het liep hier nog best makkelijk na al de regen, en het werd ook tijd voor een eerste gelleken en goed wat bijdrinken. We moesten de hongerklop toch voorblijven he. Het eerste Powerbar gelleken met appelsmaak werd naar binnengewerkt, en even later liepen we vrolijk verder naar een nieuw bekend stukje terrein, nl. het Axelse bos, voor ons bekend van vooral de cross rond nieuwjaar, inclusief het heuveltje.
Hierna liepen we Axel centrum binnen, en daar werd de wegbeschrijving wat onduidelijker. Op een bepaald moment was het zowel rechtdoor als rechts het vervolg van de Oudeweg, en we kozen rechts. Na enkele honderden meters beseften we al dat het mis was, en we keerden op onze stappen terug. Na nog een aarzeling aan de Vaartstraat vonden we uiteindelijk toch de weg naar het fietspad richting Spui.
Dit is niet het leukste stuk van de marathon, maar de kilometers vliegen wel voorbij met de wind in de rug. Zodanig dat we Spui reeds voorbij waren zonder een aanduiding van het land van Meijer te hebben gezien... We zagen het wel rechts liggen, maar zagen geen binnenweg er naartoe meer. We wisten dat we in Axel wat metertjes meer gedaan hadden, en besloten om dit stuk nog een verrassing voor de dag van de marathon zelf te laten zijn. Het tweede gelleken werd verorberd, maar in tegenstelling tot het eerste kreeg ik van deze heel erg dorst. Ik had niet zoveel drinken meer bij en werd al direct gewaar dat dit een probleem ging worden. De benen werden vlug zwaarder en zwaarder.
Zo werd Terneuzen binnengelopen, en na het helicopterveld kwamen we weer op een bekend wedstrijdstukje langs de kreek, waar we voorbije zomer een wedstrijdje hadden meegelopen.
Voor mij was het de laatste 5km aftellen. Ik had geen zin meer om veel op de routebeschrijving te kijken, want dat was overbodige energieverspilling. Was het daarom dat we ook meer en meer moeilijkheden kregen om de weg te vinden ? Best mogelijk. Waar moesten we juist naar de scheldeboulevard lopen ? Want je kon op diverse plaatsen de Laan van Othene oversteken. Moesten we bovenop de boulevard lopen, of lager aan de buitenkant ? En waar moesten we er juist weer af?
De laatste kilometers werden vast een eigen interpretatie, maar dat deed er op dat moment niet meer toe. Het was overleven, en ik was blij dat we Selena op de afgesproken plaats terugzagen.
Weer een paar lessen rijker.
* De strategie met de gellekes herzien ( 1 in plaats van 2 ? een ander soort ?)
* Meer drinken op voorhand (of grotere flesjes halen ? een rugzakje ?)
* Met kaart en routebeschrijving rondlopen is lastig na meer dan 20km, en zorgt waarschijnlijk ook voor een stukje energieverlies
* Naar het schema luisteren en niet van in het begin tegen 5:30 lopen als het schema zegt dat je niet onder 5:45 mag gaan, ook al voel je je goed

Nog 2 x 32km om die lessen in de praktijk te brengen. En hopelijk geraken bij mijn loopmaatje ook de problemen met de voet opgelost.