Olne - Spa - Olne, een idee dat ik al begin dit jaar in m'n hoofd al had gehaald. Na de Roparun had ik dat idee maar opzij geschoven aangezien het lopen sindsdien niet zo lekker ging. Tot de trail 'la porte des ardennes'. Toen kreeg ik het gevoel dat alles terug de goeie richting uitging. Ik kreeg terug hoop en begon volop de trainen. Trainen trainen trainen tot m'n lichaam zei STOP. Gelukkig was dit maar 3 weken voor OSO. Hoe dichter ik bij 'D-day' kwam hoe harder ik begon te twijfelen. Zelfs tot de avond voor de start. Maar ja, ik zou alleen maar spijt hebben als ik het niet zou proberen.
Zondagochtend 5u maakte de wekker me duidelijk dat het zover was. Vlug de tenue van de dag aangetrokken, een koffie en boterham naar binnengespeeld en voordat ik het besefte stonden m'n loopmaatjes Sandy en Rik op de oprit. Stipt 5u30 reden we richting Olne.
7u10 waren we ter plaatse. Het was duidelijk dat we niet de enigste zotten waren en zoals gewoonlijk op trails hing er een leutige sfeer. Vlug nog wat eten, paar keer een sanitaire stop en we waren er klaar voor.
Ik had de trail in mijn hoofd goed voorbereid. Ik zou lopen van bevoorrading tot bevoorrading (km 17, km 32, km 48, km 60). Nee, ik zou geen 68km lopen maar 17km dan 15km .... Vanaf km 32 kon ik al beginnen aftellen en vanaf km 60 was het gewoon binnenlopen. Ook had ik mezelf duidelijk gemaakt dat ik ieder uur iets moest eten.
Een paar minuten na 8u was het zover. De start van m'n langste tocht (tot nu).
We waren nog maar juist vertrokken en kregen al te maken met een modderstrook en dit zou zeker niet de laaste zijn. Ook bleef de wind en de regen niet achterwege.
Na een kleine 4 uur lopen en ploeteren was ik aan de tweede bevoorrading. Een sms'ke naar het thuisfront, een rijstpapje en we waren terug vertrokken. In mijn ogen waren we al op de terugweg :-) Nu richting km 48. Daar had ik nog vertrouwen in. De derde bevoorrading was een gezellige boel. Supporters waren volop aan het bbq'n en pintjes aan het drinken. Doeme, zo een lekker pintje zou toch smaken ....
Het was wel opvallend dat er al veel trailers hun tijd namen om wat te eten, uit te rusten. Ikzelf kon het niet laten om nog eens een rijstpapje te eten.
Vanaf dan begon ik het koud te krijgen en vanaf km 58 begonnen mijn mentale en fysische kwaliteiten af te nemen.
Waar blijft die laatste bevoorrading toch? Wat ben ik die modder beu! Jakkes, weeral een heuvel. Met wat ben ik nu eigenlijk bezig!
En dan was daar de laatste bevoorrading. Tot mijn verbazing stond mijn loopmaat Rik daar ook. Hij zag het niet meer zitten om verder te gaan wegens een pijnlijke knie. Gelukkig kon ik hem overhalen met een paracetamol en met het feit dat ik het ook moeilijk had. We konden misschien samen richting finish gaan ...
Op aanraden van Rik trok ik mijn windbreaker aan en we waren weg voor de laatste kilometers.
Zo met twee lopen is ook gezellig. De tijd gaat dan sneller voorbij en door te babbelen was ik niet meer zo gefocust op mijn pijnlijke spieren. We waren zo goed aan het babbelen dat we zelfs eventjes in de verkeerde richting liepen. Gelukkig waren er nog andere alerte trailers die ons achterna riepen.
Nog een laatste modderstrook om ons te pesten en we waren aan de finish. Ons ander loopmaatje Sandy zat daar , zoals gewoonlijk, al eventjes op ons te wachten.
Vlug een koude douche om daarna nog te genieten van stamppot met een heerlijke Leffe.
Ziezo het zit erop. Ik kan niet zeggen 'Ik heb er genoeg van'.
Integendeel, ik kijk al uit naar een ander mooie uitdaging.
woensdag 28 november 2012
maandag 12 november 2012
11/11/2011: Duathlon Reusel
Niettegenstaande ik mijn eerste Duathlon niet kunnen beëindigen heb, heb ik er toch een zeer goed gevoel aan overgehouden.
4 looprondes van 4Km en 2 MTB-rondes van 15Km lang was er weinig aan de hand. Ik liep zelf iets vlugger dan oorspronkelijk gepland, want ik was een beetje zenuwachtig geworden toen ik vlak voor de start te horen kreeg dat vanaf 15u de start van de fietsronde zou gesloten worden. Achteraf gezien was dit onterecht.
De looprondes waren iets korter dan 4km (maar dus wel langer dan de vooraf aangekondigde 3,75), en deze werden constant afgehaspeld tegen een 19-tal minuten ofwel 12km/u.
Het wisselen ging natuurlijk niet snel voor een onervaren beginneling, al vond ik het zelf wel meevallen. Vrouwlief maakte mij achteraf op haar manier wel duidelijk dat het zeeeer lang duurde...
Het MTB-rondje was in te delen als een zeer technisch begin met wat hoogteverschilletjes, en daarna een afwisseling van single-bos-tracks (met puttekes) en langere stukken. Waar het technisch was vlogen ze mij voorbij, en op de langere stukken trok ik mijn plan met mijn 'big wheels'... ;-).
Uiteindelijk werd mijn carrosserie genekt op één van de single tracks in de tweede ronde. Meer bepaald in een snelle opeenvolging van puttekes, waarbij ik zeer hard met mijn voorwiel in één van de diepere puttekes terechtkwam. Ik voelde direct dat er iets mis zat in de rug (dé rode draad in mijn sportcarrière), en ik kon veel minder kracht zetten met mijn linkerbeen. Elke keer dat ik druk moest zetten ging dit gepaard met een pijnstoot. Dus wijselijk de fiets aan de kant gezet halfweg de MTB-proef. De 2 fietsrondes werden afgehaspeld in 2x 41min.
Zonde, want de conditie was goed, en ik had er al vertrouwen in dat de wedstrijd zonder problemen zou volbracht worden. Goed gegeten en gedronken, alleen weet ik nu nog altijd niet hoe de overgang van fietsen naar lopen zou verteerd worden...
Wel zal ik me eens moeten verdiepen in een studie over de bandendruk, want voor de wedstrijd zag ik veel duathleten hierover discussiëren, en velen stonden minutieus hun banden op de juiste druk te plaatsen. Waarschijnlijk staan die van mij veel te hard. Gisteren stonden ze op 3,5 bar, en misschien is dat ook wel een reden dat de klappen die je maakt iets harder naar de rug doorstromen...
De sfeer op zo'n (bos)duathlonwedstrijd is verder best te vergelijken met deze van op de trails in de Ardennen. Lekker ontspannen, en iedereen praat met iedereen voor en na de wedstrijd. Alleen tijdens de wedstrijd werd ik op een single-track wel eens hardhandig op mijn plaats gewezen (achteraan dus), maar daar kon ik wel mee leven... ;-)
Uitslag: http://www.uitslagen.nl/uitslag?id=2012111114309
Website: https://sites.google.com/site/avr69atletiek/Rond-den-Toren-Duathlon
Garmin Connect gegevens: http://connect.garmin.com/activity/242367975
4 looprondes van 4Km en 2 MTB-rondes van 15Km lang was er weinig aan de hand. Ik liep zelf iets vlugger dan oorspronkelijk gepland, want ik was een beetje zenuwachtig geworden toen ik vlak voor de start te horen kreeg dat vanaf 15u de start van de fietsronde zou gesloten worden. Achteraf gezien was dit onterecht.
De looprondes waren iets korter dan 4km (maar dus wel langer dan de vooraf aangekondigde 3,75), en deze werden constant afgehaspeld tegen een 19-tal minuten ofwel 12km/u.
Het wisselen ging natuurlijk niet snel voor een onervaren beginneling, al vond ik het zelf wel meevallen. Vrouwlief maakte mij achteraf op haar manier wel duidelijk dat het zeeeer lang duurde...
Het MTB-rondje was in te delen als een zeer technisch begin met wat hoogteverschilletjes, en daarna een afwisseling van single-bos-tracks (met puttekes) en langere stukken. Waar het technisch was vlogen ze mij voorbij, en op de langere stukken trok ik mijn plan met mijn 'big wheels'... ;-).
Uiteindelijk werd mijn carrosserie genekt op één van de single tracks in de tweede ronde. Meer bepaald in een snelle opeenvolging van puttekes, waarbij ik zeer hard met mijn voorwiel in één van de diepere puttekes terechtkwam. Ik voelde direct dat er iets mis zat in de rug (dé rode draad in mijn sportcarrière), en ik kon veel minder kracht zetten met mijn linkerbeen. Elke keer dat ik druk moest zetten ging dit gepaard met een pijnstoot. Dus wijselijk de fiets aan de kant gezet halfweg de MTB-proef. De 2 fietsrondes werden afgehaspeld in 2x 41min.
Zonde, want de conditie was goed, en ik had er al vertrouwen in dat de wedstrijd zonder problemen zou volbracht worden. Goed gegeten en gedronken, alleen weet ik nu nog altijd niet hoe de overgang van fietsen naar lopen zou verteerd worden...
Wel zal ik me eens moeten verdiepen in een studie over de bandendruk, want voor de wedstrijd zag ik veel duathleten hierover discussiëren, en velen stonden minutieus hun banden op de juiste druk te plaatsen. Waarschijnlijk staan die van mij veel te hard. Gisteren stonden ze op 3,5 bar, en misschien is dat ook wel een reden dat de klappen die je maakt iets harder naar de rug doorstromen...
De sfeer op zo'n (bos)duathlonwedstrijd is verder best te vergelijken met deze van op de trails in de Ardennen. Lekker ontspannen, en iedereen praat met iedereen voor en na de wedstrijd. Alleen tijdens de wedstrijd werd ik op een single-track wel eens hardhandig op mijn plaats gewezen (achteraan dus), maar daar kon ik wel mee leven... ;-)
Uitslag: http://www.uitslagen.nl/uitslag?id=2012111114309
Website: https://sites.google.com/site/avr69atletiek/Rond-den-Toren-Duathlon
Garmin Connect gegevens: http://connect.garmin.com/activity/242367975
donderdag 27 september 2012
23/09/2012: Boxer Agility Flevoland: Carat 3e, Dorit 2e en winst koppelrace
Het was jaren geleden, sedert ons debuutjaar in de Nederlandse boxer competitie, dat we nog eens in Flevoland te gast waren. We maakten er dan ook maar ineens een weekje verlof van, aan het Veluwemeer, zodat we dit gedeelte van Nederland ook wat beter konden ontdekken.
Het spelletje begon wat met vertraging, want de organisatie kreeg de electronische tijdwaarneming niet aan de praat. Uiteindelijk moest dit terug afgebroken worden, en werd er overgeschakeld op manueel klokken. Dit zou ons later nog parten spelen...
Het spelletje werd klassiek zonder enige druk gelopen, kwestie van bij de honden wat druk af te laten in voorbereiding op de competitieparcoursen.
Met Carat was ik te laks met een correctie (lees: te laat), met als gevolg een DKtje. Stukken beter verging het Doritje, maar ze is natuurlijk niet meer van de snelsten.
Doritje moest eerst aan de slag bij het eerste Vast Parcours voor de Happy Dogs. Ricardo ging met Elcaro 2x in de fout en daardoor hadden we kans om eens voor hun te eindigen. Ongelofelijk maar waar ging ook Dorit 2x in de fout, maar gelukkig was ze wel sneller. De andere tegenstrevers deden beter, dus de laatste plaats werden maar net vermeden...
Carat was top op het eerste Vast Parcours. Hij deed alles wat ik wou en de raakvlakken werden vlot gehaald. Helaas werd er op het eind een sprong teveel genomen, nl. de omheining... De zak werd met de uitgang in de richting van de omheining gelegd, en het eerste wat een (snelle) hond ziet na het verlaten van de zak was dus... een extra sprong... zeker als het lint dan ook nog op spronghoogte was gespannen. Even gezeurd tegen de keurder omdat het parcours ervoor (spel) wel aangepast was bij een soortgelijke situatie, en deze keer niet. Maar daarna toch snel de knop weer omgedraaid.
Tijdens het 2e Vast Parcours ging Carat gewoon verder op zijn elan, met iets meer reserve (lees: trager) foutloos gelopen, maar dit was ruim voldoende (7 sec) voor
winst ! Maar belangrijker nog, het vertrouwen is nog nooit zo groot geweest ! We vergeten dikwijls nog te vlug dat Carat nog steeds maar 2 jaar is, wat voor een boxer toch ruim jong is om zo geconcentreerd te lopen.
Doritje volgde het voorbeeld van kleine (of is het grote?) broer en liep ook haar 2e Vast Parcours foutloos. Hiermee werd ze derde, want 2 deelnemers waren dus sneller.
Bij de jumping moest Dorit weer eerst aan de bak, en slechts 2 combinaties wisten een DK te vermijden. Eerst Audrey met Quinsey, die ook sneller was, en dan wijzelf. Dit was ook ineens de eindstand voor vandaag, wat een mooie overwinning voor Quinsey betekende.
Met Carat moest ik als allerlaatste aan de bak op de jumping. Bijna niemand was al in de fout gegaan, dus het kwam op snelheid aan. Vol vertrouwen gingen we ervoor, en Carat liep wederom een superrondje ! Heel onze omgeving was ervan overtuigd dat we gewonnen hadden. Maar niets bleek minder waar, want de mededeling kwam dat we... 2 hondersten van een seconde trager waren dan Henk met Skay. Tja... handgeklokt en 2 hondersten meer of minder... het maakt vandaag niet uit voor de klassering maar ik hoop dat de electronische waarneming volgende keer hersteld is.
Maar weer de knop omgedraaid, het was weer één van die dagen zeker, en het positieve gevoel van 3 superrondjes nam de bovenhand op het negatieve !
Nu nog even amuseren op de koppelrace, en zowel met Dorit als Carat verliep dit wederom foutloos. Doritje liep met Jos/Emerson naar een 5e plaats, en Carat pakte met Ricardo/Jamie de overwinning !
Nu op naar het Nederlands Kampioenschap op 7 oktober. Niks moet, maar het mag en het vertrouwen is er... ;-)
woensdag 12 september 2012
09/09/2012: Trail Porte des Ardennes
Vorige zondag verzamelden we omstreeks 7u15 te Casa Cujo, om met een 3-tal Zeeuws-Vlaamse trailvrienden richting Seraing te vertrekken. Dit keer stond de Trail Porte des Ardennes op het programma.
Voor ons de eerste keer, maar Andres en Patrick waren vorig jaar met goede kritieken teruggekomen van deze kleinschalige trail. Voor mij zou het de langste trail worden die ik totnogtoe gedaan had, maar wel met een pak hoogtemeters minder dan de vorige trails, die stuk voor stuk boven de 1000m uitkwamen. Dit keer zou de teller op 700m blijven hangen. Ruim op tijd bereikten we de vertrekplaats, zodat we ons rustig konden prepareren en kennis konden maken met andere deelnemers. Het trailwereldje is relatief klein, dus het aantal bekenden breidt ook met elke trail gemakkelijk uit.
Plots werd ik ook aangeklampt om nog even de nederlandse vertaling van het welkomstwoordje voor te lezen vlak voor de start. Het was even puzzelen, want de tekst leek wel door Google Translate of zo gehaald, maar na een paar vlugge last-minute aanpassingen in mijn hoofd kwam het uiteindelijk toch in orde. En tot leuk dat ze sowieso de moeite doen om de talrijke Vlamingen en Nederlanders ook in hun moedertaal te woord te staan !
Met een zuiders kwartiertje vertraging gingen we dan van start. Ik had me voorgenomen om zeker niet te hard van stapel te lopen, want de Trail des Fantômes zat nog vers in het geheugen, en het was weer warm dus ik zou genoeg drinken vandaag ! De vorige dag had ik ook opgelet tijdens de Vuelta, en ik had gezien dat telkens Contador in beeld kwam, hij aan het eten of drinken was... ;-)
Er waren naast de 2 liter water dus ook 3 gellekes mee... Kort na de start was er reeds een pittige afdaling, met best wat stenen die boven de grond uitkwamen. We zaten hier, behalve Selena, tot mijn verbazing nog allemaal samen op een rijtje. Eerst Andres, gevolgd Ingrid, mezelf en ook nog Berry ! Gaat die laatste niet te hard van stapel, dacht ik nog bij mezelf, want het was nog maar zijn 2e trail. Maar de beste manier om dat te weten, is inderdaad om te proberen... ;-) Plots ging Ingrid iets voorzichtiger worden, en besloot ik haar even in te halen, ze zou later vast nog terugkomen wanneer het terug vlakker of omhoog zou gaan. Niet dus, maar waarom wisten we toen nog niet...
Beneden en terug weer boven gekomen liep ik nog enkele kilometers samen met Andres, en toen besloot ik om af te haken want het ging mij op dat moment een stapje te snel, en de weg was nog lang. Het verstand won het even van de drang om mee te gaan. Toen we op het 10-kilometer punt kwamen was het tijd voor mijn 1e gelleken. Ik begon te stappen om het even rustig tot mij te nemen, maar de inhoud was heel warm en ik begon direct te kokhalzen. Vlug heel wat gedronken, en toch ook maar de rest rustig tot mij genomen... Hier hebben er me wel veel ingehaald, maar ik dacht dat ik dit door te eten wel weer zou goedmaken. En grotendeels zou dit ook lukken. En de anderen zouden mij wel sowieso wel ingehaald hebben omdat ze beter waren. Hierna ging het kilometers lang op automatische piloot, wat me wel eens meer overkomt bij het trailen. Genieten en kilometers malen, maar je achteraf weinig details kunnen herinneren. Maar meestal zijn dit dan wel de stukken die je achteraf gezien het best afgelegd hebt. Aan de bevoorrading nam ik ook even de tijd om wat rozijnen en een paar stukken sinaasappel naar binnen te werken. Ik maakte hier ook nog even terug rechtsomkeer omdat ik me realiseerde dat ik een bekertje water meehad en ik geen vuilbakken meer zou tegenkomen... ;-);-);-) Eens voorbij de 20K werd het tijd voor een tweede gelleken, en nu was ik gelukkig wél voorbereid op de warme inhoud, en dronk ik ook gelijk veel. Zo denderden we voort tot plots, ongeveer aan het punt 26K ... er geen druppel water meer uit mijn CamelBak kwam. Dit had ik nog nooit voorgehad, want meestal heb ik nog veel teveel over achteraf. Ik had me dus wel meer dan verwacht aan de voornemens gehouden. Maar toch ook wat paniek, want het was nog een heel stuk... Toch voelde ik me nog redelijk OK, en vlug de knop omgedraaid en we gingen er het beste van maken ! Ik liep nu een poos alleen, en drie kilometer verder haalde ik een deelnemer bij die zich aan het verfrissen was in een riviertje. Op dat moment herkende ik pas Andres ! We besloten, eigenlijk zonder het echt uit te spreken maar we verstonden mekaar, om samen verder op pad te gaan. Bij mij was nu ook het beste eraf, en in dit laatste stuk zaten misschien wel de 2 pittigste hellingen van de dag (of ze voelden dan toch zo aan). Het kwam erop neer dat we bergop stapten, en op het vlakke of vals platte nog zoveel mogelijk probeerden lopen. En zo kwamen we na ongeveer 3u45 samen over de finish ! Ik liet me direct na de finish op het gras vallen om te bekomen, maar vlug riep Andres me al toe, en zag ik ook waarom. Daar zat Ingrid al op een stoeltje te wachten met pols/hand in het verband ! Ze was spijtig genoeg in de eerste afdaling ten val gekomen, en werd aan de eerste bevoorrading tot stoppen aangemaand omdat ze moest gehecht worden. Zeer spijtig natuurlijk, voor Ingrid zelf vooral omdat ze haar lange duurloop niet had kunnen doen ;-), maar toch ook wat opgelucht omdat het ook erger had kunnen zijn. Veel beterschap Ingrid ! Tussen de opkomende krampen door besloten we eerst te gaan douchen, en bij terugkeer zagen we dat ondertussen ook Selena en Berry reeds aangekomen waren ! Selena had weer terug het goede trailgevoel te pakken gehad, en ook Berry was met een goed resultaat in pas zijn 2e trail aan de finish gekomen.
Na nog wat gezellig nakeuvelen, met spijs en drank om de voorraden terug aan te vullen, werd de terugreis aangevat en waren er bij de terugkeer in Stekene weer ... FRIETJES !!! ;-)
Voor de uitslagen hier klikken
Voor het parcours en hoogteprofiel hier klikken
Voor ons de eerste keer, maar Andres en Patrick waren vorig jaar met goede kritieken teruggekomen van deze kleinschalige trail. Voor mij zou het de langste trail worden die ik totnogtoe gedaan had, maar wel met een pak hoogtemeters minder dan de vorige trails, die stuk voor stuk boven de 1000m uitkwamen. Dit keer zou de teller op 700m blijven hangen. Ruim op tijd bereikten we de vertrekplaats, zodat we ons rustig konden prepareren en kennis konden maken met andere deelnemers. Het trailwereldje is relatief klein, dus het aantal bekenden breidt ook met elke trail gemakkelijk uit.
Plots werd ik ook aangeklampt om nog even de nederlandse vertaling van het welkomstwoordje voor te lezen vlak voor de start. Het was even puzzelen, want de tekst leek wel door Google Translate of zo gehaald, maar na een paar vlugge last-minute aanpassingen in mijn hoofd kwam het uiteindelijk toch in orde. En tot leuk dat ze sowieso de moeite doen om de talrijke Vlamingen en Nederlanders ook in hun moedertaal te woord te staan !
Met een zuiders kwartiertje vertraging gingen we dan van start. Ik had me voorgenomen om zeker niet te hard van stapel te lopen, want de Trail des Fantômes zat nog vers in het geheugen, en het was weer warm dus ik zou genoeg drinken vandaag ! De vorige dag had ik ook opgelet tijdens de Vuelta, en ik had gezien dat telkens Contador in beeld kwam, hij aan het eten of drinken was... ;-)
Er waren naast de 2 liter water dus ook 3 gellekes mee... Kort na de start was er reeds een pittige afdaling, met best wat stenen die boven de grond uitkwamen. We zaten hier, behalve Selena, tot mijn verbazing nog allemaal samen op een rijtje. Eerst Andres, gevolgd Ingrid, mezelf en ook nog Berry ! Gaat die laatste niet te hard van stapel, dacht ik nog bij mezelf, want het was nog maar zijn 2e trail. Maar de beste manier om dat te weten, is inderdaad om te proberen... ;-) Plots ging Ingrid iets voorzichtiger worden, en besloot ik haar even in te halen, ze zou later vast nog terugkomen wanneer het terug vlakker of omhoog zou gaan. Niet dus, maar waarom wisten we toen nog niet...
Beneden en terug weer boven gekomen liep ik nog enkele kilometers samen met Andres, en toen besloot ik om af te haken want het ging mij op dat moment een stapje te snel, en de weg was nog lang. Het verstand won het even van de drang om mee te gaan. Toen we op het 10-kilometer punt kwamen was het tijd voor mijn 1e gelleken. Ik begon te stappen om het even rustig tot mij te nemen, maar de inhoud was heel warm en ik begon direct te kokhalzen. Vlug heel wat gedronken, en toch ook maar de rest rustig tot mij genomen... Hier hebben er me wel veel ingehaald, maar ik dacht dat ik dit door te eten wel weer zou goedmaken. En grotendeels zou dit ook lukken. En de anderen zouden mij wel sowieso wel ingehaald hebben omdat ze beter waren. Hierna ging het kilometers lang op automatische piloot, wat me wel eens meer overkomt bij het trailen. Genieten en kilometers malen, maar je achteraf weinig details kunnen herinneren. Maar meestal zijn dit dan wel de stukken die je achteraf gezien het best afgelegd hebt. Aan de bevoorrading nam ik ook even de tijd om wat rozijnen en een paar stukken sinaasappel naar binnen te werken. Ik maakte hier ook nog even terug rechtsomkeer omdat ik me realiseerde dat ik een bekertje water meehad en ik geen vuilbakken meer zou tegenkomen... ;-);-);-) Eens voorbij de 20K werd het tijd voor een tweede gelleken, en nu was ik gelukkig wél voorbereid op de warme inhoud, en dronk ik ook gelijk veel. Zo denderden we voort tot plots, ongeveer aan het punt 26K ... er geen druppel water meer uit mijn CamelBak kwam. Dit had ik nog nooit voorgehad, want meestal heb ik nog veel teveel over achteraf. Ik had me dus wel meer dan verwacht aan de voornemens gehouden. Maar toch ook wat paniek, want het was nog een heel stuk... Toch voelde ik me nog redelijk OK, en vlug de knop omgedraaid en we gingen er het beste van maken ! Ik liep nu een poos alleen, en drie kilometer verder haalde ik een deelnemer bij die zich aan het verfrissen was in een riviertje. Op dat moment herkende ik pas Andres ! We besloten, eigenlijk zonder het echt uit te spreken maar we verstonden mekaar, om samen verder op pad te gaan. Bij mij was nu ook het beste eraf, en in dit laatste stuk zaten misschien wel de 2 pittigste hellingen van de dag (of ze voelden dan toch zo aan). Het kwam erop neer dat we bergop stapten, en op het vlakke of vals platte nog zoveel mogelijk probeerden lopen. En zo kwamen we na ongeveer 3u45 samen over de finish ! Ik liet me direct na de finish op het gras vallen om te bekomen, maar vlug riep Andres me al toe, en zag ik ook waarom. Daar zat Ingrid al op een stoeltje te wachten met pols/hand in het verband ! Ze was spijtig genoeg in de eerste afdaling ten val gekomen, en werd aan de eerste bevoorrading tot stoppen aangemaand omdat ze moest gehecht worden. Zeer spijtig natuurlijk, voor Ingrid zelf vooral omdat ze haar lange duurloop niet had kunnen doen ;-), maar toch ook wat opgelucht omdat het ook erger had kunnen zijn. Veel beterschap Ingrid ! Tussen de opkomende krampen door besloten we eerst te gaan douchen, en bij terugkeer zagen we dat ondertussen ook Selena en Berry reeds aangekomen waren ! Selena had weer terug het goede trailgevoel te pakken gehad, en ook Berry was met een goed resultaat in pas zijn 2e trail aan de finish gekomen.
Na nog wat gezellig nakeuvelen, met spijs en drank om de voorraden terug aan te vullen, werd de terugreis aangevat en waren er bij de terugkeer in Stekene weer ... FRIETJES !!! ;-)
Voor de uitslagen hier klikken
Voor het parcours en hoogteprofiel hier klikken
donderdag 2 augustus 2012
28/07/2012: Nisraman Team Trail
Vorig zaterdag was het weer trailtime, en deze keer konden we met Rik meerijden. Meer zelfs, hij kwam ons zelfs thuis oppikken. Ook Andres kwam tot bij ons, en iets na 8u30 waren we op weg naar Nisramont met het voltallige Team Scarabee Trail Run Shop !
Net voor het vertrek kregen we nog telefoon van Ollie Dalton, die reeds ter plaatse was, en die ons nog adviseerde om wat regenkleding mee te nemen want het had de voorbije nacht serieus geonweerd en geregend...
Maar ik had wat weersites gechecked en rekende er op dat deze juist waren en het net voor de start zou stoppen met regenen. Dus de regenkleding bleef thuis. We zijn toch trailers, niet ?
Echter eens onderweg begonnen we toch meer en meer te twijfelen, want het begon alleen maar meer en meer te regenen...
In Nisramont aangekomen maakten we vlug kennis met de andere Daltons : Ultra Dalton Sandy zou met Ollie gemengd dubbelen, en Mega Mimi Dalton Annemie ging met Bom Dalton Kelly voor de korte dames dubbel. Voor wie niet meer kan volgen, ook Mini Dalton Selena en ondertekenende gingen voor de dubbel gemengd.
Het parcours van het voorjaar (25K) in het achterhoofd, en wat extrapolatie naar 30K, rekenden we er op om binnen de 4 uur de finish te bereiken, maar... het werd een heel ander parcours, mede door de weersomstandigheden van de laatste dagen. Ook al stopte het zoals voorzien zeer snel met regenen, het parcours was lood- en loodzwaar. We kunnen al verklappen dat het iets meer dan 4u30 werd, met als hoogtepunt een helling waarop we niet meer konden stappen, maar van boomwortel naar boomwortel mosten grijpen om ons hogerop te trekken. Er werd veel vroeger dan bij droge trails overgegaan op stappen wanneer het wat steiler omhoog ging, en we moesten ook veel behoedzamer zijn bij het afdalen.
Maar op zo'n parcoursen kicken trailers natuurlijk het meest, hoe vettiger hoe prettiger is onze leuze, niet Andres ???
Zelf vonden we het lange golvende stuk langs de Ourthe zeer tof, en origineel was op een moment ook dat we ons zelf eigenlijk een weg moesten banen door de struiken.
Maar we hadden ook een echtelijke uitdaging ! Selena en ikzelf zijn namelijk helemaal niet complementair bij het lopen... Selena vliegt er graag direct in, ikzelf moet eerst op gang komen... Selena daalt vlotjes, ikzelf ben eerder een klimmer... ging dat wel goed komen ???
Toch wel uiteraard, en het probleem lost zich eigenlijk altijd zelf op. Bij het klimmen liep ikzelf eerst, en boven gekomen komt Selena weer bij en pakt zij daarna de afdaling voor haar rekening, enz...
De afstand was voor mij een nieuwe uitdaging, al hielp het wel dat de race 2K ingekort werd. Maar de 30K-grens is wel voor het eerst bereikt. De afstand lijkt niet het grootste probleem, maar deze keer wel de duurtijd. Ik krijg zeer snel honger, dus was het telkens uitkijken naar de bevoorradingsposten waar ik snel een gelleken naar binnen kon werken. En ik geef toe, ik ben fan van de gellekes van Sports Control. En dat er aan de aankomst een frituur vlakbij was, was ook goed meegenomen !
Kortom, we hebben genoten van onze eerste echtelijke team trail door de Ardennen, en nu kijken we al snel weer vooruit naar de volgende over 3 weken. Natuurlijk terug kort voor mij... ;-)
Een prachtig parcours , perfecte aanduiding en bevoorrading onderweg, maar deze keer toch ook 1 punt van kritiek betreffende de uitslag van het BK achteraf. In het reglement op de website van de BTRF staat reeds van bij de start zeer duidelijk dat men lid moest zijn van de BTRF om in aanmerking te komen. Uiteindelijk stond er er toch niet-leden op het podium. Het is hun gegund, maar het is uiteraard niet correct. Als je als organisatie een BK wil organiseren, dan moet je minstens je eigen reglement ook volgen...
En nu even rusten, vlug weer bijtrainen en klaarmaken voor de volgende uitdaging !
Net voor het vertrek kregen we nog telefoon van Ollie Dalton, die reeds ter plaatse was, en die ons nog adviseerde om wat regenkleding mee te nemen want het had de voorbije nacht serieus geonweerd en geregend...
Maar ik had wat weersites gechecked en rekende er op dat deze juist waren en het net voor de start zou stoppen met regenen. Dus de regenkleding bleef thuis. We zijn toch trailers, niet ?
Echter eens onderweg begonnen we toch meer en meer te twijfelen, want het begon alleen maar meer en meer te regenen...
In Nisramont aangekomen maakten we vlug kennis met de andere Daltons : Ultra Dalton Sandy zou met Ollie gemengd dubbelen, en Mega Mimi Dalton Annemie ging met Bom Dalton Kelly voor de korte dames dubbel. Voor wie niet meer kan volgen, ook Mini Dalton Selena en ondertekenende gingen voor de dubbel gemengd.
Het parcours van het voorjaar (25K) in het achterhoofd, en wat extrapolatie naar 30K, rekenden we er op om binnen de 4 uur de finish te bereiken, maar... het werd een heel ander parcours, mede door de weersomstandigheden van de laatste dagen. Ook al stopte het zoals voorzien zeer snel met regenen, het parcours was lood- en loodzwaar. We kunnen al verklappen dat het iets meer dan 4u30 werd, met als hoogtepunt een helling waarop we niet meer konden stappen, maar van boomwortel naar boomwortel mosten grijpen om ons hogerop te trekken. Er werd veel vroeger dan bij droge trails overgegaan op stappen wanneer het wat steiler omhoog ging, en we moesten ook veel behoedzamer zijn bij het afdalen.
Maar op zo'n parcoursen kicken trailers natuurlijk het meest, hoe vettiger hoe prettiger is onze leuze, niet Andres ???
Zelf vonden we het lange golvende stuk langs de Ourthe zeer tof, en origineel was op een moment ook dat we ons zelf eigenlijk een weg moesten banen door de struiken.
Maar we hadden ook een echtelijke uitdaging ! Selena en ikzelf zijn namelijk helemaal niet complementair bij het lopen... Selena vliegt er graag direct in, ikzelf moet eerst op gang komen... Selena daalt vlotjes, ikzelf ben eerder een klimmer... ging dat wel goed komen ???
Toch wel uiteraard, en het probleem lost zich eigenlijk altijd zelf op. Bij het klimmen liep ikzelf eerst, en boven gekomen komt Selena weer bij en pakt zij daarna de afdaling voor haar rekening, enz...
De afstand was voor mij een nieuwe uitdaging, al hielp het wel dat de race 2K ingekort werd. Maar de 30K-grens is wel voor het eerst bereikt. De afstand lijkt niet het grootste probleem, maar deze keer wel de duurtijd. Ik krijg zeer snel honger, dus was het telkens uitkijken naar de bevoorradingsposten waar ik snel een gelleken naar binnen kon werken. En ik geef toe, ik ben fan van de gellekes van Sports Control. En dat er aan de aankomst een frituur vlakbij was, was ook goed meegenomen !
Kortom, we hebben genoten van onze eerste echtelijke team trail door de Ardennen, en nu kijken we al snel weer vooruit naar de volgende over 3 weken. Natuurlijk terug kort voor mij... ;-)
Een prachtig parcours , perfecte aanduiding en bevoorrading onderweg, maar deze keer toch ook 1 punt van kritiek betreffende de uitslag van het BK achteraf. In het reglement op de website van de BTRF staat reeds van bij de start zeer duidelijk dat men lid moest zijn van de BTRF om in aanmerking te komen. Uiteindelijk stond er er toch niet-leden op het podium. Het is hun gegund, maar het is uiteraard niet correct. Als je als organisatie een BK wil organiseren, dan moet je minstens je eigen reglement ook volgen...
En nu even rusten, vlug weer bijtrainen en klaarmaken voor de volgende uitdaging !
maandag 9 juli 2012
08/07/2012: 2e plaatsen voor Carat én Dorit in Enter, Overijssel (NL)
Na de verrassende zege van Carat in de vorige wedstrijd was het nu afwachten of Carat zou kunnen bevestigen in de 4e wedstrijdstrijd van de boxer agility competitie in Enter (NL).
De start op het spelletje was alvast positief. 2 addertjes in het parcours, en deze werden technisch goed afgewerkt, maar ook 2 foutjes op de makkelijker stukken. Het eerste werd onthouden, de rest, waaronder ook de DK van Dorit, werden vlug vergeten...
Bijna 30 deelnemende honden trouwens, waarmee we kunnen stellen dat de boxer agility weer in de lift zit. Enkele jaren terug moesten we het met amper de helft doen. Op het spel waren er wel maar 10 deelnemers die zonder DK binnen kwamen, wat wel te verklaren is doordat er momenteel veel beginnende honden zijn. En hierdoor, samen met het slechte weer, liep het tijdschema ook enorm uit, zodat de koppelrace uiteindelijk noodgedwongen moest geschrapt worden.
Het eerste vast parcours werd al direct een spannend duel tussen Carat en de heersende kampioen Skay. Door af en toe zekerheid in te bouwen verloren we het op tijd, maar achteraf bleek Skay toch een fout aangerekend te zijn, zodat we met winst de dag konden starten !
Het tweede vast parcours was stukken minder spannend. Carat weigerde op de schutting, het derde toestel pas, en na deze slechte start werden de fouten opgestapeld. Met 2 fouten en 2 weigeringen werden we toch nog onverhoopt 5e, omdat de anderen nog meer in de (tijd)fout gingen. Skay werd hier winnaar, en pakte de leiding, en wij werden in de tussenstand ex-aequo tweedes. De eerste plaats was weg, maar het beloofde nog spannend te worden voor plaats 2.
Spijtig genoeg werd de jumping in verschillende weersomstandigheden afgelegd. Na enkele combinaties die droog konden lopen, barstte een hevige stortbui los, en wijzelf moesten in deze hevige regen lopen. 's Morgens werd de wedstrijd nog voor veel minder regen even stilgelegd, maar nu kon dit blijkbaar niet. Desondanks liep Carat de ziel uit zijn lijf, en geloof het of niet, zelfs in een fantastische winnende tijd !!! Maar jammer, jammer, jammer, Carat gleed weg voor de laatste sprong, en de lat ging eraf...
Gelukkig was dit toch genoeg om geen plaats in het dagklassement te verliezen, en de bevestiging van Carat's forme was een feit. We blijven dit jaar verder streven naar geen DK lopen, en de rest is gewoon extra.
Over Dorit haar parcoursen is het verhaal weer gemakkelijk te vertellen. Doritje loopt bij de Happy Dogs foutloos haar parcoursen in een mooie tijd, maar Jamie is telkens sneller. Alleen op het tweede Vast Parcours kwamen ze in elkaars buurt. Op lage hoogtes zal Dorit moeilijk Jamie kunnen kloppen. Maar ze amuseert zich terug, en we zien wel hoe de revalidatie zich verder ontwikkelt.
De parcoursen van keurder Martin Schoffelmeer waren trouwens dik in orde, en we zien al uit naar meer van zijn parcoursen na de zomer.
Nu volgt er een lange pauze van 2,5 maand tot de voorlaatste wedstrijd van dit seizoen. Op 23 september trekken we naar Flevoland !
Met dank aan Harald voor de foto's !
De start op het spelletje was alvast positief. 2 addertjes in het parcours, en deze werden technisch goed afgewerkt, maar ook 2 foutjes op de makkelijker stukken. Het eerste werd onthouden, de rest, waaronder ook de DK van Dorit, werden vlug vergeten...
Bijna 30 deelnemende honden trouwens, waarmee we kunnen stellen dat de boxer agility weer in de lift zit. Enkele jaren terug moesten we het met amper de helft doen. Op het spel waren er wel maar 10 deelnemers die zonder DK binnen kwamen, wat wel te verklaren is doordat er momenteel veel beginnende honden zijn. En hierdoor, samen met het slechte weer, liep het tijdschema ook enorm uit, zodat de koppelrace uiteindelijk noodgedwongen moest geschrapt worden.
Het eerste vast parcours werd al direct een spannend duel tussen Carat en de heersende kampioen Skay. Door af en toe zekerheid in te bouwen verloren we het op tijd, maar achteraf bleek Skay toch een fout aangerekend te zijn, zodat we met winst de dag konden starten !
Het tweede vast parcours was stukken minder spannend. Carat weigerde op de schutting, het derde toestel pas, en na deze slechte start werden de fouten opgestapeld. Met 2 fouten en 2 weigeringen werden we toch nog onverhoopt 5e, omdat de anderen nog meer in de (tijd)fout gingen. Skay werd hier winnaar, en pakte de leiding, en wij werden in de tussenstand ex-aequo tweedes. De eerste plaats was weg, maar het beloofde nog spannend te worden voor plaats 2.
Spijtig genoeg werd de jumping in verschillende weersomstandigheden afgelegd. Na enkele combinaties die droog konden lopen, barstte een hevige stortbui los, en wijzelf moesten in deze hevige regen lopen. 's Morgens werd de wedstrijd nog voor veel minder regen even stilgelegd, maar nu kon dit blijkbaar niet. Desondanks liep Carat de ziel uit zijn lijf, en geloof het of niet, zelfs in een fantastische winnende tijd !!! Maar jammer, jammer, jammer, Carat gleed weg voor de laatste sprong, en de lat ging eraf...
Gelukkig was dit toch genoeg om geen plaats in het dagklassement te verliezen, en de bevestiging van Carat's forme was een feit. We blijven dit jaar verder streven naar geen DK lopen, en de rest is gewoon extra.
Over Dorit haar parcoursen is het verhaal weer gemakkelijk te vertellen. Doritje loopt bij de Happy Dogs foutloos haar parcoursen in een mooie tijd, maar Jamie is telkens sneller. Alleen op het tweede Vast Parcours kwamen ze in elkaars buurt. Op lage hoogtes zal Dorit moeilijk Jamie kunnen kloppen. Maar ze amuseert zich terug, en we zien wel hoe de revalidatie zich verder ontwikkelt.
De parcoursen van keurder Martin Schoffelmeer waren trouwens dik in orde, en we zien al uit naar meer van zijn parcoursen na de zomer.
Nu volgt er een lange pauze van 2,5 maand tot de voorlaatste wedstrijd van dit seizoen. Op 23 september trekken we naar Flevoland !
Met dank aan Harald voor de foto's !
30/06/2012: Festival Trail de Semois
Over deze trail kunnen we kort zijn. Ikzelf was reeds ziek geworden in de week voor de start, en ben zelfs niet afgereisd, en Selena werd ziek tijdens deze trail en is uitgestapt... Vlug vergeten dus, en op naar de volgende trail !!!
24/06/2012: Canicross Engsbergen
Wegens het slechte weer verkozen we elke hond slechts 1x in te schrijven. Ikzelf vertrok met Doritje zo'n 3 plaatsen voor Carat met Selena (of omgekeerd ;-)), om Carat wat te laten 'jagen' op Dorit. Dit was echter zonder Dorit gerekend, want toen de eerste plassen eraan kwamen, weigerde Dorit nog 1 stap verder te zetten, de koppige ezel(in), of luxe-teef of whatever... Ik zag Selena met Carat eraan komen, pakte Dorit op, en vluchtte met haar het struikgewas in totdat Carat gepasseerd was. En daarna wilde ze natuurlijk wel weer naar Carat toelopen... maar dit lieten we niet toe om te vermijden dat Carat haar in de mot zou krijgen en zou kunnen besluiten om te wachten op Dorit. Op zo'n 200m zijn ze we zo uiteindelijk binnengelopen, met een korte kak-stop van Carat inbegrepen... en gelukkig was dit voor Selena juist genoeg iom na 2 sterke nederlandse combinaties nog op het podium te klimmen !
Ook heb ik het nog even met boxer Cyrco geprobeerd, maar dit was niet echt een succes. Power genoeg, maar na een halve kilometer mistte Cyrco zijn baasje te hard, en wilde hij enkel nog maar terugkeren... waar hij me uiteindelijk dan ook van overtuigd heeft...
De uitslagen vind je hier.
Ook heb ik het nog even met boxer Cyrco geprobeerd, maar dit was niet echt een succes. Power genoeg, maar na een halve kilometer mistte Cyrco zijn baasje te hard, en wilde hij enkel nog maar terugkeren... waar hij me uiteindelijk dan ook van overtuigd heeft...
De uitslagen vind je hier.
vrijdag 8 juni 2012
01-08/06/2012: Weekje Putten
We waren niet alleen voor de agility-wedstrijd van zondag 3/6 in Amersfoort naar Putten gekomen, maar er zou ook wat afgewandeld worden, zodat ons Doritje ook wat spierkracht kon bijwinnen. Wie weet kan ze de volgende boxer agilitywedstrijd dan weer in de wedstrijdklasse uitkomen !
Aan wandelingen geen gebrek in de omgeving van Putten !
Hier een overzichtje van de wandelingen die we gedaan hebben :
Zaterdag 02/06:
Wandeling Boswachterij Speulderbos, Cultuurhistorische route van 8,5 K
Foto's hier
Maandag 04/06:
Wandelingen Boswachterij Kootwijk, Boveneind 3K en Kootwijkerzand 3K
Dinsdag 05/06:
Wandeling Boswachterij Speulderbos, Duinen 5,5K en Laarwandeling
6,5K
Foto's hier
Woensdag 06/06:
Wandeling Boswachterij Speulderbos, Schovenhorst 8,2K en Speulderkant 4K
Donderdag 07/06:
Wandeling Boeschoten, Van 't Hoff 5K en Boswachterij Kootwijk, Vossen 4K
Foto's hier
Wandeling Boswachterij Speulderbos, vanaf park wandeling Pepplerboom en terug 10K
Aan wandelingen geen gebrek in de omgeving van Putten !
Hier een overzichtje van de wandelingen die we gedaan hebben :
Zaterdag 02/06:
Wandeling Boswachterij Speulderbos, Cultuurhistorische route van 8,5 K
Foto's hier
Maandag 04/06:
Wandelingen Boswachterij Kootwijk, Boveneind 3K en Kootwijkerzand 3K
Dinsdag 05/06:
Wandeling Boswachterij Speulderbos, Duinen 5,5K en Laarwandeling
6,5K
Foto's hier
Woensdag 06/06:
Wandeling Boswachterij Speulderbos, Schovenhorst 8,2K en Speulderkant 4K
Donderdag 07/06:
Wandeling Boeschoten, Van 't Hoff 5K en Boswachterij Kootwijk, Vossen 4K
Foto's hier
Wandeling Boswachterij Speulderbos, vanaf park wandeling Pepplerboom en terug 10K
woensdag 6 juni 2012
26-28/05/2012 Roparun Team 231 United Against Cancer
Dit jaar was er geen overlap met de hondensportkalender, en zo konden we weer eens meedoen met de Roparun, een estafetteloop van Parijs naar Rotterdam voor het goede doel !
Voor mezelf was het de 3e deelname, en voor Selena de 2e, telkens voor hetzelfde team. De naam van het team is ondertussen wel gewijzigd naar 'United Against Cancer'. En voor het eerst zaten Selena en ikzelf in hetzelfde subteam !
Voor de duidelijkheid: de 515 km tussen Parijs en Rotterdam worden afgelegd door 8 lopers, vergezeld door minstens nog eens zoveel begeleiders + de Flying Food Squad. De 8 lopers worden verdeeld in 2 subteams, zodat er 1 4-tal een shift aan het lopen is, en de anderen aan het rusten zijn. Ieder 4-tal werkt 3 shifts van ongeveer 88km af, zodat ieder elke shift 22km loopt. 3x 22km is dus zo'n 66km lopen in ongeveer 48 uur.
Ieder team stelt een gemiddelde voorop waartegen de 515 km zullen afgewerkt worden. Aan de hand daarvan wordt het startuur bepaalt, zodat alle teams binnen een tijdsbestek van enkele uren op de Coolsingel in Rotterdam kunnen finishen.
Onze start voor de het subteam A was zaterdagmiddag om 3u07, en wijzelf mochten zo'n 8 uur later aan de slag voor onze eerste shift. Tijdens deze shift liepen we allemaal stukken van 5 en 6 km (uitgezonderd 1 persoon die 2x 11 km liep), heel doenbaar, omdat het nog nacht en koel was.
Tijdens onze tweede shift, die in de namiddag begon, verkozen we kortere stukken te lopen wegens de extreme temperaturen. Ieder liep zo om en bij de 3 km, in een zeer heuvelachtig landschap, van de belgisch-franse grens tot en met Dendermonde. Er kwam ook stilaan wat meer 'ambiance' onderweg, en dat zou niet meer stoppen tot in Rotterdam.
We liepen met het A-team ook nog mee door Zele, waar we ook de ouders van Selena ontmoetten aan de tent in het centrum. Nadien konden we een paar uur verpozen aan Café De Roos, met een Leffe erbij en een welgekomen massage van een kinesiste in spé ! Daarna was het tijd om door te rijden naar Bergen-op-Zoom voor onze laatste shift. Om 2u30 in de nacht namen we toch nog eerst een douche, en probeerden we ook nog wat pasta met kip binnen te spelen.
Slechts enkele uurtjes later werden we alweer gewekt om het laatste stuk aan te vangen, waarbij we afwisselend moesten fietsen en lopen omdat er hier geen ondersteunende voertuigen meer op het parcours mochten. Het voordeel hiervan is dat je tussendoor ook niet kunt opstijven.
Door de voortdurende aanmoedigingen onderweg vlogen de kilometers voorbij. We hadden eenvoudigweg geen tijd om aan onze vermoeide benen te denken. Het was lopen, eten, drinken en genieten... hierbij natuurlijk ook bijgestaan door onze begeleiders, waarvoor nogmaals veel dank !!!
De tactiek van de laatste shift was simpel: ieder liep 13 minuten, en bij moeilijkheden zou de volgende loper vlugger overnemen.
Bijna volledig volgens schema bereikten we zo iets voor 2 uur 's middags de finish op de Coolsingel in Rotterdam.
Toevallig was het ook Selena's verjaardag, en net zoals op verschillende plaatsen onderweg, begon het publiek hier ook Happy Birthday te zingen vlak voor we over de finish gingen. Een echt kippenvelmoment voor Selena !
Wederom een fantastisch avontuur, voor iedere loper/jogger aan te raden wanneer je de kans krijgt hieraan deel te nemen !
Voor mezelf was het de 3e deelname, en voor Selena de 2e, telkens voor hetzelfde team. De naam van het team is ondertussen wel gewijzigd naar 'United Against Cancer'. En voor het eerst zaten Selena en ikzelf in hetzelfde subteam !
Voor de duidelijkheid: de 515 km tussen Parijs en Rotterdam worden afgelegd door 8 lopers, vergezeld door minstens nog eens zoveel begeleiders + de Flying Food Squad. De 8 lopers worden verdeeld in 2 subteams, zodat er 1 4-tal een shift aan het lopen is, en de anderen aan het rusten zijn. Ieder 4-tal werkt 3 shifts van ongeveer 88km af, zodat ieder elke shift 22km loopt. 3x 22km is dus zo'n 66km lopen in ongeveer 48 uur.
Ieder team stelt een gemiddelde voorop waartegen de 515 km zullen afgewerkt worden. Aan de hand daarvan wordt het startuur bepaalt, zodat alle teams binnen een tijdsbestek van enkele uren op de Coolsingel in Rotterdam kunnen finishen.
Onze start voor de het subteam A was zaterdagmiddag om 3u07, en wijzelf mochten zo'n 8 uur later aan de slag voor onze eerste shift. Tijdens deze shift liepen we allemaal stukken van 5 en 6 km (uitgezonderd 1 persoon die 2x 11 km liep), heel doenbaar, omdat het nog nacht en koel was.
Tijdens onze tweede shift, die in de namiddag begon, verkozen we kortere stukken te lopen wegens de extreme temperaturen. Ieder liep zo om en bij de 3 km, in een zeer heuvelachtig landschap, van de belgisch-franse grens tot en met Dendermonde. Er kwam ook stilaan wat meer 'ambiance' onderweg, en dat zou niet meer stoppen tot in Rotterdam.
We liepen met het A-team ook nog mee door Zele, waar we ook de ouders van Selena ontmoetten aan de tent in het centrum. Nadien konden we een paar uur verpozen aan Café De Roos, met een Leffe erbij en een welgekomen massage van een kinesiste in spé ! Daarna was het tijd om door te rijden naar Bergen-op-Zoom voor onze laatste shift. Om 2u30 in de nacht namen we toch nog eerst een douche, en probeerden we ook nog wat pasta met kip binnen te spelen.
Slechts enkele uurtjes later werden we alweer gewekt om het laatste stuk aan te vangen, waarbij we afwisselend moesten fietsen en lopen omdat er hier geen ondersteunende voertuigen meer op het parcours mochten. Het voordeel hiervan is dat je tussendoor ook niet kunt opstijven.
Door de voortdurende aanmoedigingen onderweg vlogen de kilometers voorbij. We hadden eenvoudigweg geen tijd om aan onze vermoeide benen te denken. Het was lopen, eten, drinken en genieten... hierbij natuurlijk ook bijgestaan door onze begeleiders, waarvoor nogmaals veel dank !!!
De tactiek van de laatste shift was simpel: ieder liep 13 minuten, en bij moeilijkheden zou de volgende loper vlugger overnemen.
Bijna volledig volgens schema bereikten we zo iets voor 2 uur 's middags de finish op de Coolsingel in Rotterdam.
Toevallig was het ook Selena's verjaardag, en net zoals op verschillende plaatsen onderweg, begon het publiek hier ook Happy Birthday te zingen vlak voor we over de finish gingen. Een echt kippenvelmoment voor Selena !
Wederom een fantastisch avontuur, voor iedere loper/jogger aan te raden wanneer je de kans krijgt hieraan deel te nemen !
zondag 3 juni 2012
03/06/2012: Winst voor Carat op Boxer Agility wedstrijd 3 te Amersfoort(NL) !!!!
De spectaculaire vooruitgang van Carat van de laatste weken heeft vandaag tot een uiterst onverwachte maar zeer aangename verrassing van formaat gezorgd. Carat behaalde namelijk eindwinst op nog maar zijn 2e wedstrijd in de competitieklasse !!!
Carat mocht eerst zijn zin doen tijdens het spelletje. Dit parcours doet niet mee voor de dagrangschikking, en dan laat ik Carat daar eerst wat stoom op aflaten. Dorit was wel direct in super-forme, en zij snelde naar winst op het spelletje, foutloos in 30 seconden.
Op het eerste vast parcours was Carat direct bij de les. Hij was zeer aandachtig, draaide kort en had veel snelheid op de rechte stukken. Op de raakvlakken vertraagde ik hem enorm, maar toch was dit uiteindelijk voldoende voor de snelste tijd op dit parcours. Carat nam de leiding.
Dorit kwam ook foutloos rond bij de 'Happy Dogs', maar naar goede gewoonte was Ricardo met Jamie sneller. Dorit werd dus tweede.
Ondertussen was het pijpestelen aan het regenen, en iedereen zat een beetje onderkoeld in zijn tentje. Opa en oma waren trouwens ook van de partij om Carat eens aan het werk te zien. Tijdens de verkenning van het tweede Vast Parcours begon de regen af te nemen, en zou het verder redelijk droog blijven.
Carat bleef met volle aandacht lopen, en de 2 technische sectie's op het 2e Vast Parcours gaven weinig problemen. Maar het was net op het snelste stuk dat een blokje van de muur werd gegooid ! Veel boxers maakte echter 1 fout, en omdat Carat hiervan het snelst was, was dit toch goed voor de 2e plaats. Onze andere belg, Danny Claes met Gynger, presteerde ook zeer goed en zo kwamen de 2 belgen aan de leiding van het dagklassement, met 2 punten van elkaar gescheiden.
Bij Dorit hetzelfde scenario als bij het 1e Vast Parcours. Foutloos, maar ook een snellere Jamie, dus weer een tweede plaats.
Voor het eerst kwam er wat stress op bij een wedstrijd van Carat, want wie had verwacht dat we bij de afsluitende jumping nog zouden strijden voor de overwinning ???
Het werd echter een jumping op Carat's lijf geschreven. Ik kon bij de start een pas aangeleerde techniek gebruiken (dank u trainer!), en Carat ging als een speer de rest van het parcours rond. Foutloos, dachten we, maar toen bleek dat er tot ieders verrassing een blokje van de muur op de grond lag. Was die er misschien afgewaaid ??? ;-)
Danny kwam echter als enige foutloos rond, en vermits er 2 andere deelnemers sneller dan ons moesten zijn (wat niet gebeurde) was de eerste dagoverwinning in Carat's nog jonge carrière een feit !!!
Zeer mooi was ook dat de 2 belgische deelnemers de eerste 2 plaatsen konden bezetten.
Dorit moest zelf winnen om nog in aanmerking te komen voor de winst bij de Happy Dogs, maar zover kwam het niet. Dorit startte stroef, en ik was er even door van mijn melk wegens de revalidatie, en even verder verslapte mijn aandacht en ging ze in de fout. DK dus, en daardoor zakte Dorit een plaatsje in de eindrangschikking.
Maar Dorit vond dat ze dit in de afsluitende koppelrace (weer een spelletje) even moest rechtzetten, en samen met een andere 'Happy Dog', Herman met Semm, werden alle andere deelnemers achter zich gehouden. Mooi dat 2 'veteranen' het op een goede dag nog kunnen halen van de jonge garde !
Carat speelde hier samen met streekgenoten Bas met Sam, maar zij hadden hun beste pijlen reeds in de dagwedstrijd verschoten.
En nu gaan we verder genieten van deze dag met een glaasje bubbles... santé !!!
Carat mocht eerst zijn zin doen tijdens het spelletje. Dit parcours doet niet mee voor de dagrangschikking, en dan laat ik Carat daar eerst wat stoom op aflaten. Dorit was wel direct in super-forme, en zij snelde naar winst op het spelletje, foutloos in 30 seconden.
Op het eerste vast parcours was Carat direct bij de les. Hij was zeer aandachtig, draaide kort en had veel snelheid op de rechte stukken. Op de raakvlakken vertraagde ik hem enorm, maar toch was dit uiteindelijk voldoende voor de snelste tijd op dit parcours. Carat nam de leiding.
Dorit kwam ook foutloos rond bij de 'Happy Dogs', maar naar goede gewoonte was Ricardo met Jamie sneller. Dorit werd dus tweede.
Ondertussen was het pijpestelen aan het regenen, en iedereen zat een beetje onderkoeld in zijn tentje. Opa en oma waren trouwens ook van de partij om Carat eens aan het werk te zien. Tijdens de verkenning van het tweede Vast Parcours begon de regen af te nemen, en zou het verder redelijk droog blijven.
Carat bleef met volle aandacht lopen, en de 2 technische sectie's op het 2e Vast Parcours gaven weinig problemen. Maar het was net op het snelste stuk dat een blokje van de muur werd gegooid ! Veel boxers maakte echter 1 fout, en omdat Carat hiervan het snelst was, was dit toch goed voor de 2e plaats. Onze andere belg, Danny Claes met Gynger, presteerde ook zeer goed en zo kwamen de 2 belgen aan de leiding van het dagklassement, met 2 punten van elkaar gescheiden.
Bij Dorit hetzelfde scenario als bij het 1e Vast Parcours. Foutloos, maar ook een snellere Jamie, dus weer een tweede plaats.
Voor het eerst kwam er wat stress op bij een wedstrijd van Carat, want wie had verwacht dat we bij de afsluitende jumping nog zouden strijden voor de overwinning ???
Het werd echter een jumping op Carat's lijf geschreven. Ik kon bij de start een pas aangeleerde techniek gebruiken (dank u trainer!), en Carat ging als een speer de rest van het parcours rond. Foutloos, dachten we, maar toen bleek dat er tot ieders verrassing een blokje van de muur op de grond lag. Was die er misschien afgewaaid ??? ;-)
Danny kwam echter als enige foutloos rond, en vermits er 2 andere deelnemers sneller dan ons moesten zijn (wat niet gebeurde) was de eerste dagoverwinning in Carat's nog jonge carrière een feit !!!
Zeer mooi was ook dat de 2 belgische deelnemers de eerste 2 plaatsen konden bezetten.
Dorit moest zelf winnen om nog in aanmerking te komen voor de winst bij de Happy Dogs, maar zover kwam het niet. Dorit startte stroef, en ik was er even door van mijn melk wegens de revalidatie, en even verder verslapte mijn aandacht en ging ze in de fout. DK dus, en daardoor zakte Dorit een plaatsje in de eindrangschikking.
Maar Dorit vond dat ze dit in de afsluitende koppelrace (weer een spelletje) even moest rechtzetten, en samen met een andere 'Happy Dog', Herman met Semm, werden alle andere deelnemers achter zich gehouden. Mooi dat 2 'veteranen' het op een goede dag nog kunnen halen van de jonge garde !
Carat speelde hier samen met streekgenoten Bas met Sam, maar zij hadden hun beste pijlen reeds in de dagwedstrijd verschoten.
En nu gaan we verder genieten van deze dag met een glaasje bubbles... santé !!!
donderdag 24 mei 2012
20/05/2012: Boxer Agility wedstrijd 2 te Enter, Overijssel(NL)
Vorige zondag was het weeral de tweede boxer agilitywedstrijd van dit seizoen, ditmaal in Overijssel (NL), waar we reeds vanaf woensdag in een bungalowtje zaten.
Twee grote wijzigingen alvast ten opzichte van de eerste wedstrijd: enerzijds de promotie van Carat naar de open wedstrijdklasse, en anderzijds de come-back van Dorit na haar kruisband-operatie. Daarom trad Dorit, en ook de volgende keer nog, aan in de 'Happy Dogs'-klasse voor beginners, veteranen en honden die terugkeren uit blessure. De schutting wordt dan weggehaald en er wordt ook op lagere hoogte gesprongen.
Traditioneel wordt er begonnen met een spelletje, dit keer een tijd-gambling. Ook traditioneel heeft Carat dit spelletje nodig om 'het zot' kwijt te geraken, met als resultaat een DK ! Dorit was er wel reeds klaar voor, maar liep meer dan 5 seconden vlugger foutloos rond dan ik gegokt had.
Het eerste vast parcours was een vlot parcours. En Carat liet zich direct opmerken ! Hij liep sneller rond dan de topfavoriet, maar miste helaas ook een raakvlak. Toch was dit voldoende voor een tweede plaats, want de tijd stond scherp en dit veroorzaakte veel tijdfouten bij de andere deelnemers.
Dorit was al helemaal 'back-in-business', en werd enkel in tijd geklopt door de snellere Jamie.
Daarna werd ons een veel moeilijker 2e vast parcours voorgeschoteld. Ook hier behaalden Carat en Dorit eenzelfde uitslag, nl. een DK !!! Carat kreeg weer 'het zot' en koos een verkeerde sprong, en Dorit week verrassend uit naar de buis. Ik riep haar snel terug, maar volgens de keurder had ze net nog een poot in de ingang van de buis gezet.
Ondertussen was het zeer warm geworden, en onder deze omstandigheden begonnen we aan de jumping. Het was gene gemakkelijke, maar toch kreeg ik Carat met veel trekken en duwen er doorheen. Nu wel 3 sec trager dan Henk met Skay, maar toch weer goed voor een onverhoopte tweede plaats. We waren gekomen voor 1 goed parcours (om te beginnen in de wedstrijdklasse), en met 2 konden we reeds voldaan naar huis terugkeren. En jullie geloven het of niet, maar ook nu weer behaalde Dorit weer hetzelfde resultaat als Carat. Een tweede dus, foutloos achter weer een snellere Jamie.
Omdat er in de open klasse slechts 3 boxers 3 uitslagen behaalden, en Carat de beste was van de boxers met 2 uitslagen, werd het voor Carat een onverhoopte 4e plaats bij zijn debuut in deze klasse ! Maar we gaan nog niet dromen en denken dat dit de volgende keer ook weer zo zal zijn, maar we gaan natuurlijk wel hard ons best doen !
Ook op de afsluitende koppelrace bleven Carat en Doritje goed presteren (Dorit wel al wat stijver), en dit resulteerde in een derde en achtste plaats voor respectievelijk Dorit met Luna en Carat met Kas.
Begin juni alweer de derde wedstrijd !
De volledige uitslag vind je hier.
Het verslag van de organisatie hier.
Meer fotootjes (komen) op Facebook, met dank aan Harald en Selena !
Twee grote wijzigingen alvast ten opzichte van de eerste wedstrijd: enerzijds de promotie van Carat naar de open wedstrijdklasse, en anderzijds de come-back van Dorit na haar kruisband-operatie. Daarom trad Dorit, en ook de volgende keer nog, aan in de 'Happy Dogs'-klasse voor beginners, veteranen en honden die terugkeren uit blessure. De schutting wordt dan weggehaald en er wordt ook op lagere hoogte gesprongen.
Traditioneel wordt er begonnen met een spelletje, dit keer een tijd-gambling. Ook traditioneel heeft Carat dit spelletje nodig om 'het zot' kwijt te geraken, met als resultaat een DK ! Dorit was er wel reeds klaar voor, maar liep meer dan 5 seconden vlugger foutloos rond dan ik gegokt had.
Het eerste vast parcours was een vlot parcours. En Carat liet zich direct opmerken ! Hij liep sneller rond dan de topfavoriet, maar miste helaas ook een raakvlak. Toch was dit voldoende voor een tweede plaats, want de tijd stond scherp en dit veroorzaakte veel tijdfouten bij de andere deelnemers.
Dorit was al helemaal 'back-in-business', en werd enkel in tijd geklopt door de snellere Jamie.
Daarna werd ons een veel moeilijker 2e vast parcours voorgeschoteld. Ook hier behaalden Carat en Dorit eenzelfde uitslag, nl. een DK !!! Carat kreeg weer 'het zot' en koos een verkeerde sprong, en Dorit week verrassend uit naar de buis. Ik riep haar snel terug, maar volgens de keurder had ze net nog een poot in de ingang van de buis gezet.
Ondertussen was het zeer warm geworden, en onder deze omstandigheden begonnen we aan de jumping. Het was gene gemakkelijke, maar toch kreeg ik Carat met veel trekken en duwen er doorheen. Nu wel 3 sec trager dan Henk met Skay, maar toch weer goed voor een onverhoopte tweede plaats. We waren gekomen voor 1 goed parcours (om te beginnen in de wedstrijdklasse), en met 2 konden we reeds voldaan naar huis terugkeren. En jullie geloven het of niet, maar ook nu weer behaalde Dorit weer hetzelfde resultaat als Carat. Een tweede dus, foutloos achter weer een snellere Jamie.
Omdat er in de open klasse slechts 3 boxers 3 uitslagen behaalden, en Carat de beste was van de boxers met 2 uitslagen, werd het voor Carat een onverhoopte 4e plaats bij zijn debuut in deze klasse ! Maar we gaan nog niet dromen en denken dat dit de volgende keer ook weer zo zal zijn, maar we gaan natuurlijk wel hard ons best doen !
Ook op de afsluitende koppelrace bleven Carat en Doritje goed presteren (Dorit wel al wat stijver), en dit resulteerde in een derde en achtste plaats voor respectievelijk Dorit met Luna en Carat met Kas.
Begin juni alweer de derde wedstrijd !
De volledige uitslag vind je hier.
Het verslag van de organisatie hier.
Meer fotootjes (komen) op Facebook, met dank aan Harald en Selena !
zondag 29 april 2012
maandag 23 april 2012
zondag 22 april 2012
La Bouillonnante 2012
Voor ons was La Bouillonnante de 1e Trail die we voor een 2e keer zouden doen, want vorig jaar is het 'Trailen' hier voor ons begonnen, en hier is ook het Dalton-team ontstaan !
Deze keer wel zonder Annemie, die we sterkte toewensen met de revalidatie.
We boekten een kamertje in Hotel La Poste, dichtbij de 'place to be' en we konden daar reeds om 7u ontbijten. Bij aankomst kregen we al een regenbui te verwerken, en we hoopten stilletjes dat dit de laatste zou zijn voor de komende 24u... NIET dus...;-)
Traditie's moeten van bij de start in ere gehouden worden, en in het Italiaans restaurantje tegenover het hotel bestelden we op vrijdagavond een pittige Pizza Diabolo met een Leffe'ken, gevolgd door nog een extra Leffeken in een caféetje verderop. Als echte sportmensen besloten we tegen tienen onder de wol te kruipen, natuurlijk na eerst ons strijdpak voor de volgende dag klaargelegd te hebben.
Wat we 's nachts buiten allemaal hoorden voorspelde weinig goeds, hagel en regen knetterde tegen de ramen. Oh, dachten we, 't kan er beter allemaal nu uitvallen ipv morgen... NIET dus...
Na een kort ontbijt trokken we tegen 8u15 naar het kasteel van Bouillon. Regenjasjes aan, en bibberend van de kou hoopten we snel te kunnen starten. Eerst was het aan onze kanjer die de 54K ging lopen. Selena had deze afspraak met haarzelf vorig jaar reeds gemaakt, en keek hier reeds lange tijd naar uit, en het was ook de eerste keer dat ze voor een Trail alleen op pad ging. Op weg naar de start kwamen we ook enkele vrienden van atletiekclub 'Volharding' tegen, samen met hun trainer Dirk ;-), die eveneens voor de 'lange afstand' gingen.
Na (natuurlijk) enige vertraging, ging plots het startschot, en weg was Selena. Het zou een 8-tal uurtjes duren eer ik haar terug zou zien...
Een kwartiertje later was het dan tijd voor de start van de korte afstand (24K). Zelfde procedure, briefing van een 10-tal minuutjes, even wat oppeppende muziek, en weg waren we ! Deze keer vanaf de eerste gelederen, want vorige jaar hadden we ons lesje geleerd met achteraan te starten.
En dus hadden we nu vrij baan wanneer we aan de eerste helling van de dag kwamen. Samen met mede-Dalton kwamen we redelijk gezwind boven, maar toen sloeg de afdalingsangst (of voorzichtigheid) weer wat toe bij Patrick, en de afstand tussen ons werd stilletjesaan groter. Even moest ik een paar meter rechtsomkeer maken wegens het verlies van een flesje (ik liep deze keer met gordel ipv rugzak omdat hiet niet zo warm en ver was), maar vlug hadden we het goede ritme weer te pakken. Ik probeerde bergop zo lang mogelijk maar met iets lagere hartslag te lopen, en enkel wanneer het echt klimmen werd te stappen. Bij het afdalen nam ik ook iets meer gas terug, zodat de hartslag wat minder hoogtes en laagtes kende, en dit beviel me wel. Voluit afdalen was toch niet mogelijk, want daarvoor was het iets te modderig en gevaarlijk, zelfs mét trailschoenen.
De eerste helft was duidelijk de gemakkelijkste helft, totdat we opeens (vlak voor de afdaling naar Frahan) een regelrechte hagelbui te verwerken kregen. Naast verrassend was dit ook verfrissend, en al bij al heb je hier allemaal weinig last van wanneer je in beweging bent.
Zo kwamen we even later bij de eerste bevoorrading, vlak voor 'The Wall', en ik besloot hier gewoon verder te lopen. Mijn gelleken had ik reeds na 8K genomen, en dorst had ik niet.
Dus even later begonnen we aan de lastigste beklimming van de dag, en natuurlijk kun je hier niet meer lopen, maar moet dit zo stevig mogelijk doorstappend gebeuren. Maar de benen voelden nog goed aan, en een tijdje later waren we weer boven.
Iets verder was er even verwarring toen ook de 19K lopers het parcours van ons kruisten, het was hier even opletten dat iedereen in de goede richting verder ging.
Er volgden weer enkele pittige afdalingen, éénmaal waren er ook koorden voorzien voor de veiligheid, en daarna stond we plots voor een file aan een ladder. Hier verloor ik minuten door het wachten, maar het ergste gebeurde toen ik bijna aan de beurt was. In de file achter mij kregen een aantal lopers er genoeg van, en besloten een andere weg te nemen, waarna er velen hun voorbeeld volgden. Deze lopers kwamen allen weer voor mij op de rest van het parcours, en hier baalde ik enorm van.
Even had dit ook een negatief effect op mijn tempo, maar ik besloot dan toch maar weer vlug om dit voorval mijn dag niet te laten verpesten. En zo begon ik door de modder weer loper na loper terug in te halen. Tot we plots de lopers van de 19K ook op ons parcours kregen, en het druk druk druk werd op de volgende klim, met veel lopers met sterk verschillende tempo's. Ik probeerde mij telkens op de volgende loper te concentreren en zo terug weer een goed tempo te vinden. De benen werden nu stilaan ook wel wat lastiger om dragen, maar plots was daar al de laatste top van de wedstrijd. Van hier was het afdalen tot de voet van het kasteel, gevolgd door de trappen op naar de finish. Ik keek hier voor de eerste keer naar mijn tijd, en zag dat het doel (<3u) net niet bereikt was, maar begreep ook snel dat ik met het resultaat (3u04) in combinatie met weersomstandigheden én verloop van de wedstrijd heel erg tevreden moest zijn.
Later bleek dat ik zo'n 100 plaatsen beter deed dan bij de eerste deelname vorig jaar, en dat maakte mijn dag meer dan goed !
Mede-dalton Patrick kwam even later ook binnen in 3u26, en we besloten om ons wat te gaan opfrissen aan de auto. We hadden nog wel even tijd tot Selena er aan kwam. Niks te vroeg waren we aan de auto, want daar was de volgende hagelbui ! Snel de auto in, even gewacht en daarna snel wat droge kleren aangedaan, de douche zou voor 's avonds zijn.
Over de volgende uren kunnen we kort zijn. Genieten van de binnenkomst van andere lopers en gesprekjes met supporters, begeleiders én lopers, onder begeleiding van een worstebroodje en enkele Leffekes. Meer moet dat niet zijn, zeker wanneer je ondertussen het geruststellende bericht krijgt dat vrouwlief de laatste controlepost binnen tijdslimiet gepasseerd is.
En even na vijven was het dan zover !
Selena kwam in zicht op de laatste brug, en ze ging zelfs nog goed vooruit ook ! En ze hoorde zelfs nog onze aanmoedigingen van enkele honderden meters verder (en hoger).
Na een inspanning van iets meer dan 8u (8u07?) bereikte ze de finish als 16e vrouw, en ongeveer de helft van de vertrekkers waren toen pas binnen. Misschien had ik ook even verwacht dat ze na aankomst zou besluiten dat ze dit nooit meer zou doen, maar niets is minder waar, integendeel...
Apetrots nog even nagenieten met de vrienden, en een drie kwartiertjes later besloten we om weer huiswaarts te rijden na een prachtige dag in de natuur (we onthouden toch enkel de positieve dingen he, wie spreekt er een dag later nog ever het slechte weer ;-))
Waarschijnlijk dus toch weer tot de volgende Bouillonnante, of een andere trail !
Deze keer wel zonder Annemie, die we sterkte toewensen met de revalidatie.
We boekten een kamertje in Hotel La Poste, dichtbij de 'place to be' en we konden daar reeds om 7u ontbijten. Bij aankomst kregen we al een regenbui te verwerken, en we hoopten stilletjes dat dit de laatste zou zijn voor de komende 24u... NIET dus...;-)
Traditie's moeten van bij de start in ere gehouden worden, en in het Italiaans restaurantje tegenover het hotel bestelden we op vrijdagavond een pittige Pizza Diabolo met een Leffe'ken, gevolgd door nog een extra Leffeken in een caféetje verderop. Als echte sportmensen besloten we tegen tienen onder de wol te kruipen, natuurlijk na eerst ons strijdpak voor de volgende dag klaargelegd te hebben.
Wat we 's nachts buiten allemaal hoorden voorspelde weinig goeds, hagel en regen knetterde tegen de ramen. Oh, dachten we, 't kan er beter allemaal nu uitvallen ipv morgen... NIET dus...
Na een kort ontbijt trokken we tegen 8u15 naar het kasteel van Bouillon. Regenjasjes aan, en bibberend van de kou hoopten we snel te kunnen starten. Eerst was het aan onze kanjer die de 54K ging lopen. Selena had deze afspraak met haarzelf vorig jaar reeds gemaakt, en keek hier reeds lange tijd naar uit, en het was ook de eerste keer dat ze voor een Trail alleen op pad ging. Op weg naar de start kwamen we ook enkele vrienden van atletiekclub 'Volharding' tegen, samen met hun trainer Dirk ;-), die eveneens voor de 'lange afstand' gingen.
Na (natuurlijk) enige vertraging, ging plots het startschot, en weg was Selena. Het zou een 8-tal uurtjes duren eer ik haar terug zou zien...
Een kwartiertje later was het dan tijd voor de start van de korte afstand (24K). Zelfde procedure, briefing van een 10-tal minuutjes, even wat oppeppende muziek, en weg waren we ! Deze keer vanaf de eerste gelederen, want vorige jaar hadden we ons lesje geleerd met achteraan te starten.
En dus hadden we nu vrij baan wanneer we aan de eerste helling van de dag kwamen. Samen met mede-Dalton kwamen we redelijk gezwind boven, maar toen sloeg de afdalingsangst (of voorzichtigheid) weer wat toe bij Patrick, en de afstand tussen ons werd stilletjesaan groter. Even moest ik een paar meter rechtsomkeer maken wegens het verlies van een flesje (ik liep deze keer met gordel ipv rugzak omdat hiet niet zo warm en ver was), maar vlug hadden we het goede ritme weer te pakken. Ik probeerde bergop zo lang mogelijk maar met iets lagere hartslag te lopen, en enkel wanneer het echt klimmen werd te stappen. Bij het afdalen nam ik ook iets meer gas terug, zodat de hartslag wat minder hoogtes en laagtes kende, en dit beviel me wel. Voluit afdalen was toch niet mogelijk, want daarvoor was het iets te modderig en gevaarlijk, zelfs mét trailschoenen.
De eerste helft was duidelijk de gemakkelijkste helft, totdat we opeens (vlak voor de afdaling naar Frahan) een regelrechte hagelbui te verwerken kregen. Naast verrassend was dit ook verfrissend, en al bij al heb je hier allemaal weinig last van wanneer je in beweging bent.
Zo kwamen we even later bij de eerste bevoorrading, vlak voor 'The Wall', en ik besloot hier gewoon verder te lopen. Mijn gelleken had ik reeds na 8K genomen, en dorst had ik niet.
Dus even later begonnen we aan de lastigste beklimming van de dag, en natuurlijk kun je hier niet meer lopen, maar moet dit zo stevig mogelijk doorstappend gebeuren. Maar de benen voelden nog goed aan, en een tijdje later waren we weer boven.
Iets verder was er even verwarring toen ook de 19K lopers het parcours van ons kruisten, het was hier even opletten dat iedereen in de goede richting verder ging.
Er volgden weer enkele pittige afdalingen, éénmaal waren er ook koorden voorzien voor de veiligheid, en daarna stond we plots voor een file aan een ladder. Hier verloor ik minuten door het wachten, maar het ergste gebeurde toen ik bijna aan de beurt was. In de file achter mij kregen een aantal lopers er genoeg van, en besloten een andere weg te nemen, waarna er velen hun voorbeeld volgden. Deze lopers kwamen allen weer voor mij op de rest van het parcours, en hier baalde ik enorm van.
Even had dit ook een negatief effect op mijn tempo, maar ik besloot dan toch maar weer vlug om dit voorval mijn dag niet te laten verpesten. En zo begon ik door de modder weer loper na loper terug in te halen. Tot we plots de lopers van de 19K ook op ons parcours kregen, en het druk druk druk werd op de volgende klim, met veel lopers met sterk verschillende tempo's. Ik probeerde mij telkens op de volgende loper te concentreren en zo terug weer een goed tempo te vinden. De benen werden nu stilaan ook wel wat lastiger om dragen, maar plots was daar al de laatste top van de wedstrijd. Van hier was het afdalen tot de voet van het kasteel, gevolgd door de trappen op naar de finish. Ik keek hier voor de eerste keer naar mijn tijd, en zag dat het doel (<3u) net niet bereikt was, maar begreep ook snel dat ik met het resultaat (3u04) in combinatie met weersomstandigheden én verloop van de wedstrijd heel erg tevreden moest zijn.
Later bleek dat ik zo'n 100 plaatsen beter deed dan bij de eerste deelname vorig jaar, en dat maakte mijn dag meer dan goed !
Mede-dalton Patrick kwam even later ook binnen in 3u26, en we besloten om ons wat te gaan opfrissen aan de auto. We hadden nog wel even tijd tot Selena er aan kwam. Niks te vroeg waren we aan de auto, want daar was de volgende hagelbui ! Snel de auto in, even gewacht en daarna snel wat droge kleren aangedaan, de douche zou voor 's avonds zijn.
Over de volgende uren kunnen we kort zijn. Genieten van de binnenkomst van andere lopers en gesprekjes met supporters, begeleiders én lopers, onder begeleiding van een worstebroodje en enkele Leffekes. Meer moet dat niet zijn, zeker wanneer je ondertussen het geruststellende bericht krijgt dat vrouwlief de laatste controlepost binnen tijdslimiet gepasseerd is.
En even na vijven was het dan zover !
Selena kwam in zicht op de laatste brug, en ze ging zelfs nog goed vooruit ook ! En ze hoorde zelfs nog onze aanmoedigingen van enkele honderden meters verder (en hoger).
Na een inspanning van iets meer dan 8u (8u07?) bereikte ze de finish als 16e vrouw, en ongeveer de helft van de vertrekkers waren toen pas binnen. Misschien had ik ook even verwacht dat ze na aankomst zou besluiten dat ze dit nooit meer zou doen, maar niets is minder waar, integendeel...
Apetrots nog even nagenieten met de vrienden, en een drie kwartiertjes later besloten we om weer huiswaarts te rijden na een prachtige dag in de natuur (we onthouden toch enkel de positieve dingen he, wie spreekt er een dag later nog ever het slechte weer ;-))
Waarschijnlijk dus toch weer tot de volgende Bouillonnante, of een andere trail !
maandag 16 april 2012
15/04/2012 Boxer Agility wedstrijd 1 te Dordrecht (NL)
We hadden slechts 1 doel toen we naar Dordrecht afreisden: dat ene U'tje nog halen zodat we de volgende wedstrijd in de wedstrijdklasse konden deelnemen.
We hadden de afgelopen weken veel trainingsarbeid verricht, en ook wat nieuwe technieken aangeleerd (tx Franky!), en reeds bij het spelletje voelde ik dat het deze dag in orde ging komen.
Ik had Carat zwaar onderschat bij de Tijd Gambling, want ik had een tijd van 32 sec opgegeven voor een parcours van 13 toestellen, ook rekening houdend met 1 of 2 fouten. Mij niet gezien, dacht Carat, en hij vloog er doorheen om foutloos op 23 sec uit te komen. Een redelijke afwijking van 9 sec bracht ons natuurlijk niet naar de top van de klassering.
Maar dan was het al snel tijd voor het eerste Vast Parcours, en al tijdens de verkenning wist ik dat het 'U'tje er in zou zitten. En zo geschiedde... Alles ging vlot, maar een paar sprongen van het einde werd het toch nog even spannend toen er toch nog een latje afging. Gelukkig bleef het daarbij, en we konden reeds ontspannen voor de rest van de dag. De missie was dus geslaagd !
Misschien werden we wat té ontspannen bij het tweede VP, en reeds bij het derde toestel schoot Carat het verkeerde gat van de tunnel in. Geen erg, en lekker ontspannen werkten we daarna nog mooi de rest van parcours af.
Ook op de jumping liep het lekker vlot, maar toch ook weer 1 latje eraf. Spijtig, want Carat liep telkens toch zo'n 4sec sneller dan de overige boxers over het parcours. Maar die overwinning houden we wel in de wachtzaal voor de wedstrijdklasse de volgende keer ;-)
Ook op de koppelrace nog 1 foutje, het afkomend raakvlak van de schans vlak voor de finish-sprong, maar wel na een mooie sectie waar ik een nieuw aangeleerde techniek kon uitproberen.
Alles bij elkaar een heerlijk ontspannende dag, en we kijken al uit naar volgende maand voor ons eerste optreden in de nieuwe wedstrijdklasse. Hopelijk kan ook Doritje dan weer van de partij zijn, al is het maar op lage hoogte bij de Happy Dogs. We beginnen er toch weer iets meer vertrouwen in te krijgen dat ze na haar zware operatie toch weer agility zal kunnen doen.
Meer fotootjes op Facebook
Uitslagen komen hier
A bientôt !
We hadden de afgelopen weken veel trainingsarbeid verricht, en ook wat nieuwe technieken aangeleerd (tx Franky!), en reeds bij het spelletje voelde ik dat het deze dag in orde ging komen.
Ik had Carat zwaar onderschat bij de Tijd Gambling, want ik had een tijd van 32 sec opgegeven voor een parcours van 13 toestellen, ook rekening houdend met 1 of 2 fouten. Mij niet gezien, dacht Carat, en hij vloog er doorheen om foutloos op 23 sec uit te komen. Een redelijke afwijking van 9 sec bracht ons natuurlijk niet naar de top van de klassering.
Maar dan was het al snel tijd voor het eerste Vast Parcours, en al tijdens de verkenning wist ik dat het 'U'tje er in zou zitten. En zo geschiedde... Alles ging vlot, maar een paar sprongen van het einde werd het toch nog even spannend toen er toch nog een latje afging. Gelukkig bleef het daarbij, en we konden reeds ontspannen voor de rest van de dag. De missie was dus geslaagd !
Misschien werden we wat té ontspannen bij het tweede VP, en reeds bij het derde toestel schoot Carat het verkeerde gat van de tunnel in. Geen erg, en lekker ontspannen werkten we daarna nog mooi de rest van parcours af.
Ook op de jumping liep het lekker vlot, maar toch ook weer 1 latje eraf. Spijtig, want Carat liep telkens toch zo'n 4sec sneller dan de overige boxers over het parcours. Maar die overwinning houden we wel in de wachtzaal voor de wedstrijdklasse de volgende keer ;-)
Ook op de koppelrace nog 1 foutje, het afkomend raakvlak van de schans vlak voor de finish-sprong, maar wel na een mooie sectie waar ik een nieuw aangeleerde techniek kon uitproberen.
Alles bij elkaar een heerlijk ontspannende dag, en we kijken al uit naar volgende maand voor ons eerste optreden in de nieuwe wedstrijdklasse. Hopelijk kan ook Doritje dan weer van de partij zijn, al is het maar op lage hoogte bij de Happy Dogs. We beginnen er toch weer iets meer vertrouwen in te krijgen dat ze na haar zware operatie toch weer agility zal kunnen doen.
Meer fotootjes op Facebook
Uitslagen komen hier
A bientôt !
woensdag 28 maart 2012
Belgische Boxer Agilitydag 2012
Op zondag 25 maart waren we voor de 2e maal op rij te gast bij Hondenschool de Roedel te Houthalen-Helchteren. Onder de vlag van de Koninklijke Belgische Boxer Club werd reeds voor de 4e keer een Open Belgische agilitywedstrijd, enkel voor boxers, georganiseerd.
Na 2 last-minute afmeldingen wegens blessure, kwamen we uit op een totaal van 18 deelnemers, waarvan 15 voor de wedstrijd, 2 voor de categorie 'Happy Dogs' (=Veteranen) en 1 BOP'per (Beginners Oefen Parcours voor jonge honden). Iets minder deelnemers dan vorige jaren, vooral wegens een samenloop van blessures. Jammer genoeg vooral in het belgische kamp, zodat slechts 2 'belgische combinaties' tegen een vooral 'oranje' legioen ten strijde trokken. Gelukkig zijn er wel veel jonge boxers in opleiding, en dus op komst voor de volgende jaren.
Traditioneel werd er met een spelletje, de 'Time Gambling' gestart. Keurder Miel Vervoort schrok er zelf van dat dit parcours wel heel selectief uit bleek te vallen. Slechts 5 combinaties bleken zonder DK rond te kunnen komen, waarvan Joop Reulen met Pam het, met een afwijking van slechts 1,67 sec ten opzichte van de gegokte tijd, wist te halen.
Daarna was het tijd voor het 1e Vast Parcours. Meer dan de helft van de deelnemers wisten hier de valstrik(ken) te vermijden, en de winnaar van vorig jaar Henk Simon zette meteen de toon door met Skay foutloos te winnen in een tijd van 39,81 sec, liefst 10 sec vlugger dan nummer 2 (Nancy Clerx met Deico). Onze belgische Danny Claes met Gynger eindigden hier 3e.
Op het 2e Vast Parcours gingen Henk met Skay wel enigszins verrassend in de fout. Danny en Gynger bleven hier als enigen foutloos, en zo kregen we (gelukkig) toch nog een echte 'België - Nederland'se finale op de jumping na de pauze.
Na het verorberen van de nodige braadworsten, eventueel doorgespoeld met een lokale 'Ter Dolen' (maar wellicht niet voor de toppers), kwamen alle combinaties in omgekeerde volgorde van tussenstand aan de start van de jumping.
Er werd slechts 1 DK genoteerd, en het kwam dus vooral aan op de snelheid én foutloos blijven. Danny en Gynger zetten Henk en Skay serieus onder druk door foutloos te blijven. Maar ze lieten zich toch niet van de wijs brengen, en met een mooi rondje wisten ze hun titel te verlengen !
Audrey Derkx met Quiney, Nancy Clerx met Deico en Joop Reulen met Pam maakten de top-5 rond, en allen werden beloond met een grote zak Boxer voeding, geschonken door gulle sponsor Royal Canin. Ook de andere deelnemers kregen nog een, weliswaar iets kleinere maar nog steeds waardevolle, beloning in verhouding met de prestaties van de dag.
Op de afsluitende koppelrace werden de deelnemers via een nieuw systeem, op basis van de uitslag van Vast Parcours 2, aan elkaar gekoppeld, om zo evenwichtige combinaties te krijgen voor de spanning. De test viel redelijk goed uit, en uiteindelijk bleken Audrey en Herman met respectievelijk Quinsey en 'Happy Dog' Semm het beste koppel !
Ook nog vermelden dat dat bij de Happy Dogs Herman met Semm het na een spannend duel haalden van Gina met Bikkel, en dat BOPpers Thea met Hayka ook al mooie dingen lieten zien.
Speciale dank gaat ook uit naar alle helpers, de keurder, de sponsor, de organiserende club voor de accomodatie en verzorgen van de bekers, de K.B.B.C. om de wedstrijd te laten plaatsvinden en sponsor Royal Canin voor de mooie prijzen !!!
Hier klikken voor de uitslagen.
Hier klikken voor de fotootjes van Selena
Hier klikken voor de fotootjes van Boxerclub Dordrecht
Na 2 last-minute afmeldingen wegens blessure, kwamen we uit op een totaal van 18 deelnemers, waarvan 15 voor de wedstrijd, 2 voor de categorie 'Happy Dogs' (=Veteranen) en 1 BOP'per (Beginners Oefen Parcours voor jonge honden). Iets minder deelnemers dan vorige jaren, vooral wegens een samenloop van blessures. Jammer genoeg vooral in het belgische kamp, zodat slechts 2 'belgische combinaties' tegen een vooral 'oranje' legioen ten strijde trokken. Gelukkig zijn er wel veel jonge boxers in opleiding, en dus op komst voor de volgende jaren.
Traditioneel werd er met een spelletje, de 'Time Gambling' gestart. Keurder Miel Vervoort schrok er zelf van dat dit parcours wel heel selectief uit bleek te vallen. Slechts 5 combinaties bleken zonder DK rond te kunnen komen, waarvan Joop Reulen met Pam het, met een afwijking van slechts 1,67 sec ten opzichte van de gegokte tijd, wist te halen.
Daarna was het tijd voor het 1e Vast Parcours. Meer dan de helft van de deelnemers wisten hier de valstrik(ken) te vermijden, en de winnaar van vorig jaar Henk Simon zette meteen de toon door met Skay foutloos te winnen in een tijd van 39,81 sec, liefst 10 sec vlugger dan nummer 2 (Nancy Clerx met Deico). Onze belgische Danny Claes met Gynger eindigden hier 3e.
Op het 2e Vast Parcours gingen Henk met Skay wel enigszins verrassend in de fout. Danny en Gynger bleven hier als enigen foutloos, en zo kregen we (gelukkig) toch nog een echte 'België - Nederland'se finale op de jumping na de pauze.
Na het verorberen van de nodige braadworsten, eventueel doorgespoeld met een lokale 'Ter Dolen' (maar wellicht niet voor de toppers), kwamen alle combinaties in omgekeerde volgorde van tussenstand aan de start van de jumping.
Er werd slechts 1 DK genoteerd, en het kwam dus vooral aan op de snelheid én foutloos blijven. Danny en Gynger zetten Henk en Skay serieus onder druk door foutloos te blijven. Maar ze lieten zich toch niet van de wijs brengen, en met een mooi rondje wisten ze hun titel te verlengen !
Audrey Derkx met Quiney, Nancy Clerx met Deico en Joop Reulen met Pam maakten de top-5 rond, en allen werden beloond met een grote zak Boxer voeding, geschonken door gulle sponsor Royal Canin. Ook de andere deelnemers kregen nog een, weliswaar iets kleinere maar nog steeds waardevolle, beloning in verhouding met de prestaties van de dag.
Op de afsluitende koppelrace werden de deelnemers via een nieuw systeem, op basis van de uitslag van Vast Parcours 2, aan elkaar gekoppeld, om zo evenwichtige combinaties te krijgen voor de spanning. De test viel redelijk goed uit, en uiteindelijk bleken Audrey en Herman met respectievelijk Quinsey en 'Happy Dog' Semm het beste koppel !
Ook nog vermelden dat dat bij de Happy Dogs Herman met Semm het na een spannend duel haalden van Gina met Bikkel, en dat BOPpers Thea met Hayka ook al mooie dingen lieten zien.
Speciale dank gaat ook uit naar alle helpers, de keurder, de sponsor, de organiserende club voor de accomodatie en verzorgen van de bekers, de K.B.B.C. om de wedstrijd te laten plaatsvinden en sponsor Royal Canin voor de mooie prijzen !!!
Hier klikken voor de uitslagen.
Hier klikken voor de fotootjes van Selena
Hier klikken voor de fotootjes van Boxerclub Dordrecht
Abonneren op:
Posts (Atom)