Ik had me altijd voorgenomen geen Trails te doen over een afstand van meer dan 35K, maar dankzij vrouwlief ben ik toch ingeschreven geraakt voor deze Trail van 38K. Natuurlijk had ik te laat door dat dit jaar de afstand verlengd was tov. vorig jaar... en wat is nu 3K meer...
De laatste weken hadden we op training toch al een 30'er afgehaspeld, en ook bij het mountainbiken reden we al de langere afstanden, dus moest dit toch ook maar lukken. Wel waren de weersvoorspellingen niet zo gunstig, maar och, daar aan de zee zou dat uiteindelijk toch wel mee vallen zeker... daar is het toch meestal beter weer dan in het binnenland ?
Samen met Selena (uiteraard) en Berry vertrokken we omstreeks 8u45 richting Renesse, met een tussenstop in Beveren waar we Annemie oppikten. Omstreeks 10u15 bereikten we, na enig zoekwerk, de plaats van het gebeuren en konden we bij het uitstappen ineens ook ervaren dat het weer hier helemaal niet beter was dan bij ons thuis. Vooral de wind maakte de gevoelstemperatuur nog iets erger.
Maar na een kopje thee werden we om 10u45 al samengeroepen om 'onder neutralisatie' gezamenlijk naar het strand te wandelen. Ondertussen liepen we ook al heel wat bekenden tegen het lijf. Een trailer laat zich natuurlijk niet zo vlug afschrikken, en iedereen die we verwacht hadden was blijkbaar ook effectief aanwezig.
Natuurlijk wou iedereen zo snel mogelijk starten, want van het wandelen kregen we het nog niet warm. Gelukkig werd er niet gedraald, en redelijk vlug werd dan toch het startschot gegeven.
Met de wind in de rug (en reeds het besef dat de terugtocht dus veel zwaarder zou worden) liepen we met ons vieren zo vlug mogelijk naar de rand van de zee, om zoveel mogelijk op het verharde te kunnen lopen. 'Ons Selena' was weer niet in te tomen, en vlug besloten we om de dames maar even te laten lopen, dan konden we zelf wat rustiger in ons tempo komen, de weg was immers nog lang en ik weet van mezelf dat ik een 'slow starter' ben.
Daarna trokken we de duinen in en ik hield vlug even halt om nog wat overtollig vloeistof af te laten én een eerste gelleken te verorberen. OK, ik was er nu klaar voor en besloot om een lekker tempo te zoeken. We kwamen weer op een stukje strand, waar ik Berry en Annemie weer ontmoette. Selena was ondertussen in de verte al heel wat kleiner geworden.
Maar toen kwam weer een duinenstuk, en daar voelde ik me direct in mijn sas. Waar anderen in het duinenzand naar boven wandelden kon ik zelf blijven lopen, en even later kwam ook Selena weer in beeld. Tijdens het passeren werd er even fysiek contact gemaakt en blikken van verstandhouding uitgewisseld, maar veel klank erbij was op dit moment niet mogelijk.
Zo kwamen we op km 15 aan een bevoorrading aan een grote vijver, wat later het start- en eindpunt bleek te zijn van een heel mooi rondje door de Boswachterij Westerschouwen. Groot was mijn verbazing toen er reeds (uiteraard heel vlugge) lopers weer uit het bos kwamen. Later zou mijn verbazing alleen maar nog groter worden wanneer ik zelf wist hoe groot dat rondje uiteindelijk wel was. Deze lopers liepen dus de helft sneller dan ikzelf...
In het bos werd zelfs een gevoel gecreëerd waarbij je kon denken om in de Ardennen aan het trailen te zijn. Uieraard waren de hellingen niet zo lang en steil, maar een vlugge opeenvolging van klimmen en dalen ging toch niet in de (letterlijk) kouwe kleren zitten. En dan te bedenken dat we hier nog niet zo lang geleden nog rustig gewandeld hadden met onze boxers. Nu leek het met de sneeuw een totaal ander landschap (en het was ook iets drukker ;-) )
Na het verlaten van dit mooie bos ben ik wat op automatische piloot gaan lopen, en kan ik me tot dat we weer op het strand kwamen niet zoveel meer herinneren. Wel dat ik redelijk lekker liep, en we nog door een stuk bos gegaan zijn waren fiets- of MTB-sporen zo hard bevroren waren dat het daar serieus opletten was om je voeten niet te verzwikken. Ik verorberde nog mijn 2e gelleken, en dronk ook regelmatig, en zo bereikte ik de bevoorrading op zo'n 10km van de finish. We liepen dwars door een camping, en omdat het door een redelijk lang stuk op asfalt was, weet ik nog dat dit zeer begone te doen aan mijn benen en onderrug. Plots wist ik weer waarom ik trailen zoveel leuker vind dan lopen op de weg, en ik koos ervoor om naast de weg in het gras te gaan lopen. Daarbij werd er door sommigen heel raar naar me gekeken, maar het voelde bij mij veel aangenamer aan.
Toen was het tijd voor het voor mij zwaarste stuk van deze trail. Het eerste stuk strand op de terugweg naar Renesse was het stuk waar de tegenwind en sneeuw het hevigst waren, en waarbij je stukken over ijs moest lopen of ook door plassen ijswater. Ik weet nog dat ik hier mijn linkeroog zelfs dicht heb moeten houden omdat het anders niet uit te houden was. Vanaf hier was het eigenlijk nog meer strompelen dan lopen, en moest ik ook af en toe overschakelen op wandelen.
Tussen de laatste 2 stukken strand weet ik nog dat ik enorm gefoeterd heb omdat we nog door een stuk weide moesten ploeteren, maar na dit stuk was ik dan weer heel blij omdat ik hoorde dat het laatste stuk strand naar de finish hier begon. Met het laatste stukje energie werd dit ook overwonnen en vlug was de finish ook in zicht. Wat was ik blij toen ik de deur mocht opendoen en me mocht gaan verwarmen. 10 minuten heb ik eerst in mijn aluminiumfolieke (of hoe noem je zoeits?) zitten bekomen, en toen begon de geur van de stamppot mijn aanddacht te trekken.
Ik besloot om me eerst vlug te gaan douchen, en onderweg kwam ik ook Michael tegen die spijtig genoeg met een blessure had moeten uitstappen. Plots zag ik ook Selena al, en samen trokken we naar de warme douches (liefde is samen na het trailen ...).
Bij onze terugkeer waren gelukkig ook Annemie en Berry reeds aangekomen, en de après-trail met stamppot en Westmalle werd ingezet ! Het werd nog een gezellige boel, en toen we besloten om te vertrekken constateerden we dat er niet veel volk meer aanwezig was.
Einde van een geslaagd avontuur, en met een pluim voor de organisatie ! Ook de accomodatie met zeer goede wasgelegenheid én ruime plaats voor hapje en drankje achteraf was dik in orde.
Onze prestatie's: Berry 4u59, Annemie 4:38, Selena 4u29 en Gunther 4u20
Klik hier voor de volledige uitslag
Klik hier voor meer fotootjes van Elodie Desmet
Klik hier voor meer fotootjes van Luc van Oost
Merci aan de fotografen !
maandag 25 februari 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)