Hier klikken voor nog een verslag van deze wedstrijd van zondag ll.
En nog een verslag van een deelnemer.
En nog een actiefoto.
dinsdag 31 augustus 2010
maandag 30 augustus 2010
Boxer Agility in Enter, Overijssel (NL)
Het tweede deel van het seizoen is gisteren gestart, met de eerste van nog 3 wedstrijddagen. En zoals reeds te verwachten was, het gaat raaaazeeeend spannend worden en blijven, waarschijnlijk tot de laatste wedstrijddag. Gisteren werden we zelf 2e in het dagklassement, maar de 2 rechtstreekse (overblijvende) concurrenten werden 1e en 3e, en onderling wordt er weinig of niks toegegeven. Deze 3 pakken meestal ook de eerste 3 plaatsen per parcours.
Maar we zijn heel tevreden met de gang van zaken van gisteren, ermee rekening houdend dat Dorit een maand niet getraind heeft. Toen we thuiskwamen van Canada liep ze op drie poten, dus 't was eerder hopen dat deze wedstrijd gehaald werd, dan nog maar te denken over nog eventjes een paar keer bij te trainen. De afkomende raakvlakken blijven onzeker, en de snelheid kan beter (ze is ook verzwaard), maar de rest is ze zeker en vast niet verleerd.
Het eerste parcours (het spel, een tijdgambling) werd dan ook volledig benut om te zien hoever Dorit er klaar voor was. Zoals verwacht ging ze iets te wild weg (altijd als het even geleden is) en moest ik wat meer druk zetten om ze in te tomen. Resultaat : 1 raakvlak én een lat gemist. Ik had gerekend op een paar fouten, en zo deden we mee voor winst, maar er waren er nog een paar die hun eindtijd beter gegokt hadden.
Het eerste wedstrijdparcours was bij verkenning al een kolfje naar onze hand. een technisch begin, een vlot middengedeelte met 2 raakvlaktoestellen en een snel einde. Resultaat: Foutloos, en de concurrenten gingen in de fout, dus winst op dit parcours.
Dat gaf vertrouwen voor het 2e parcours, dat eigenlijk té gemakkelijk en kort uitviel. 17 toestellen, en niet echt ergens een valkuil. Alleen 2 sprongen waarbij de hond tussin dicht bij de omheining moest passeren. Hierdoor moest Dorit haar looplijn aanpassen, en dat was waarschijnlijk de reden dat ze de lat van de 2e sprong raakte. Raar genoeg maakte het duo Willy/Dummy dezelfde fout, en zo ging de winst naar Henk/Skay. Wij werden 3e.
Voor de jumping, tevens het laatste wedstrijdparcours van de dag, was het 'vlammen' geblazen. Na de verkenning wisten we reeds dat het hier om de snelste tijd ging gaan, want wederom waren er weinig probleempunten te bekennen. Wij waren als eerste van de favorieten aan de beurt, en naar mijn gevoel ging het super. Ik had het gevoel dat Dorit niet sneller kon, en dat er waarschijnlijk winst in zat. Niets was minder waar, want de 2 'concurrenten' gingen nog anderhalve seconde vlugger. Resultaat dus wederom een derde plaats.
In de totaalstand was de winst voor Henk/Skay, wij werden dus 2e en de derde plaats was voor Willy/Dummy.
Hier de volledige daguitslag.
In het jaarklassement geeft dit een status-quo, en het zal waarschijnlijk spannend blijven tot het eind omdat de 6 slechtste uitslagen (2 per parcours) nog geschrapt worden. Dit kan de klassering nog omgooien, maar 't is toch leuker om voorlopig aan de leiding te staan ipv. 3e ;-).
Oh ja, voor het afsluitende spelletje werden we gekoppeld aan de derde belgische deelnemer, nl. Danny met Gynger. Henk en Willy werden aan elkaar gekoppeld, en waren zo het favoriete duo, maar ze liepen een DK. Zo konden wij (met 1 raakvlakfout van onszelf) deze koppelrace ook winnen, met een kleine voorsprong op een ander koppel.
donderdag 26 augustus 2010
Reisverslag Canada : Lac Beauregard (2)
Op de tweede dag hadden we enkel een reeds geplande avondactiviteit : Beren observatie !
We kozen ervoor om 's morgens een lange wandeling in de omgeving te maken, eigenlijk van het ene meertje naar het andere. We vroegen onze gastheer naar een wandeling van een uurtje of drie. Dat had blijkbaar nog niemand eerder gevraagd, dus hij begon wat te improviseren op een geplastificeerd plannetje.
We vroegen hem ook of we moesten oppassen voor bepaalde grotere 'beestjes', maar dat was geen enkel probleem volgens hem. Die roken ons veel eerder dan dat we dichtbij konden komen, en voor de zekerheid gaf hij ons een armband met belletjes mee...
Dat lawaai waren we natuurlijk al na enkele honderden meters beu, en de armband verdween in de broekzak. We vonden redelijk gemakkelijk de uitgestippelde weg, en we hip-hopten zo van het ene meertje naar het andere.
Onderweg kwamen we ook een kijkhut tegen, volgens ons om naar de 'vogeltjes' te loeren ... ;-)
Het werd een afwisselende wandeling, maar hij duurde wel iets langer dan eerst gedacht. Waarschijnlijk had de gastheer ook weer in mijlen gerekend ipv. kilomers. Net toen we ons zorgen begonnen te maken hoorden we een redelijk hard lawaai in het dichte struikgewas aan onze rechterkant. Waarschijnlijk een eland, zeiden we tegen elkaar, maar het resterende gedeelte van de wandeling werd toch maar met versnelde pas afgewerkt.
We besloten om het verder rustig aan te doen 's middags, en de tijd werd verdreven met rustig een goed boeksken te lezen op ons terras, afgewisseld met een potje poolen en een biertje.
's Avonds na het dinner was het tijd voor de activiteit 'bear watching' !
Met de jeep reden we een paar kilometer weg en stopten voor een korte wandeling in de schemering, blijkbaar de beste tijd om beren te spotten.
Tiens, waren we hier 's morgens ook niet in de buurt geweest ... ? (slik)
Snel waren we bij onze kijkhut, een iets grotere dan deze op de foto van 's morgens, en voor de zekerheid werd door de gids ook nog een of andere geurstop verhit én verspreid.
Stilletjes zaten we in de hut te wachten, en ja hoor, na een minuutje of 10 verscheen daar een donkere gedaante uit het struikgewas. Jammer genoeg was het al te donker voor fotootjes, en de flits en het lawaai zou de beer alleen maar wegjagen.
Plots kwam er ook nog een kleintje uit het bos !
De gids vertelde ons dat er een (zwarte) berin met 1 kleintje in de buurt gesignaleerd was.
Maar wat gebeurde er nu ? Nog een 2e kleintje... én een derde !!!
De gids kon eveneens zijn ogen niet geloven, 't was ook prachtig om zien.
Maar toen keerde blijkbaar de wind en de berin kreeg ons in de mot. Ze richtte zich op, en maakte de kleintjes duidelijk om op te hoepelen. 2 verdwenen er direct, en de derde werd wat 'geholpen'. Daarna keerde de berin al slalommend ook terug in de bossen.
Het duurde allemaal niet zo lang, maar we waren reeds zeer tevreden. De berin liet zich nog een paar keer als een donkere schaduw in het struikgewas zien, maar ze kwam er niet meer uit, en uiteindelijk werd het te donker. Het was tijd om te gaan.
Gewapend (enkel de gids weliswaar) liepen we de korte wandeling naar de jeep terug. Het was volgens de gids enkel opletten voor het geval dat een mannetjesbeer in de buurt was.
Natuurlijk bleef het veilig, en we zochten wreed voldaan ons bedje op...
(Later nog fotootjes van andere zwarte beren)
Klik hier voor nog meer fotootjes !
We kozen ervoor om 's morgens een lange wandeling in de omgeving te maken, eigenlijk van het ene meertje naar het andere. We vroegen onze gastheer naar een wandeling van een uurtje of drie. Dat had blijkbaar nog niemand eerder gevraagd, dus hij begon wat te improviseren op een geplastificeerd plannetje.
We vroegen hem ook of we moesten oppassen voor bepaalde grotere 'beestjes', maar dat was geen enkel probleem volgens hem. Die roken ons veel eerder dan dat we dichtbij konden komen, en voor de zekerheid gaf hij ons een armband met belletjes mee...
Dat lawaai waren we natuurlijk al na enkele honderden meters beu, en de armband verdween in de broekzak. We vonden redelijk gemakkelijk de uitgestippelde weg, en we hip-hopten zo van het ene meertje naar het andere.
Onderweg kwamen we ook een kijkhut tegen, volgens ons om naar de 'vogeltjes' te loeren ... ;-)
Het werd een afwisselende wandeling, maar hij duurde wel iets langer dan eerst gedacht. Waarschijnlijk had de gastheer ook weer in mijlen gerekend ipv. kilomers. Net toen we ons zorgen begonnen te maken hoorden we een redelijk hard lawaai in het dichte struikgewas aan onze rechterkant. Waarschijnlijk een eland, zeiden we tegen elkaar, maar het resterende gedeelte van de wandeling werd toch maar met versnelde pas afgewerkt.
We besloten om het verder rustig aan te doen 's middags, en de tijd werd verdreven met rustig een goed boeksken te lezen op ons terras, afgewisseld met een potje poolen en een biertje.
's Avonds na het dinner was het tijd voor de activiteit 'bear watching' !
Met de jeep reden we een paar kilometer weg en stopten voor een korte wandeling in de schemering, blijkbaar de beste tijd om beren te spotten.
Tiens, waren we hier 's morgens ook niet in de buurt geweest ... ? (slik)
Snel waren we bij onze kijkhut, een iets grotere dan deze op de foto van 's morgens, en voor de zekerheid werd door de gids ook nog een of andere geurstop verhit én verspreid.
Stilletjes zaten we in de hut te wachten, en ja hoor, na een minuutje of 10 verscheen daar een donkere gedaante uit het struikgewas. Jammer genoeg was het al te donker voor fotootjes, en de flits en het lawaai zou de beer alleen maar wegjagen.
Plots kwam er ook nog een kleintje uit het bos !
De gids vertelde ons dat er een (zwarte) berin met 1 kleintje in de buurt gesignaleerd was.
Maar wat gebeurde er nu ? Nog een 2e kleintje... én een derde !!!
De gids kon eveneens zijn ogen niet geloven, 't was ook prachtig om zien.
Maar toen keerde blijkbaar de wind en de berin kreeg ons in de mot. Ze richtte zich op, en maakte de kleintjes duidelijk om op te hoepelen. 2 verdwenen er direct, en de derde werd wat 'geholpen'. Daarna keerde de berin al slalommend ook terug in de bossen.
Het duurde allemaal niet zo lang, maar we waren reeds zeer tevreden. De berin liet zich nog een paar keer als een donkere schaduw in het struikgewas zien, maar ze kwam er niet meer uit, en uiteindelijk werd het te donker. Het was tijd om te gaan.
Gewapend (enkel de gids weliswaar) liepen we de korte wandeling naar de jeep terug. Het was volgens de gids enkel opletten voor het geval dat een mannetjesbeer in de buurt was.
Natuurlijk bleef het veilig, en we zochten wreed voldaan ons bedje op...
(Later nog fotootjes van andere zwarte beren)
Klik hier voor nog meer fotootjes !
Labels:
canada,
lac beauregard,
zwarte beer
dinsdag 24 augustus 2010
Reisverslag Canada : Lac Beauregard
De eerste volledige dag aan het Lac Beauregard stond in het teken van een daguitstap. 's Morgens vertrokken we met de motorboot naar het andere uiteinde van het meer, waar we 's avonds ook zouden kunnen overnachten indien we dit wensten. Dat laatste deden we overigens niet omdat we in het vervolg nog een paar keer in een blokhut zouden verblijven.
Aan deze blokhut stapten we over in kano's, Selena en ikzelf in een duo-kano, en de gids in een enkele. Via een smalle verbinding met wisselend landschap, en éénmaal moesten we zelfs met de kano een stukje over het droge, kwamen we op een ander meer terecht dat we ook weer overstaken naar wederom een blokhut in het noordelijke gedeelte van de pourvoirie. De tocht per kano duurde een klein uurtje.
Daar werd een vuurtje gemaakt en konden we onze heerlijke lunch verorberen. De boterhammetjes konden we zelfs op een twijgje roosteren boven het vuur.
Na hier een tijdje verbleven te hebben was het tijd om terug te varen naar de eerste blokhut, waarna we na een fotosessie met een plaatselijke eekhoorn vertrokken voor een wandeling naar een beverdam (en weer terug). Bevers zagen we niet, die sliepen op dat moment, maar we merkten wel een paar slangen en een niet nader te identificeren 'beest' in het water. Ook de gids kon ons met dat laatste niet verderhelpen.
Terug in kamp zuid was het stilaan weeral tijd om te gaan eten. De gids prepareerde een lekker stukje vlees met megafrieten op de (ditmaal gas-)BBQ, en vlak voor het donker werd was het tijd voor de terugvaart naar ons hoofdkamp.
Vlug nog een biertje (of waren het er 2 ?) gedronken, en na een heerlijk ontspannen dagje was het weer tijd om wat te lezen en te gaan slapen !
Aan deze blokhut stapten we over in kano's, Selena en ikzelf in een duo-kano, en de gids in een enkele. Via een smalle verbinding met wisselend landschap, en éénmaal moesten we zelfs met de kano een stukje over het droge, kwamen we op een ander meer terecht dat we ook weer overstaken naar wederom een blokhut in het noordelijke gedeelte van de pourvoirie. De tocht per kano duurde een klein uurtje.
Daar werd een vuurtje gemaakt en konden we onze heerlijke lunch verorberen. De boterhammetjes konden we zelfs op een twijgje roosteren boven het vuur.
Na hier een tijdje verbleven te hebben was het tijd om terug te varen naar de eerste blokhut, waarna we na een fotosessie met een plaatselijke eekhoorn vertrokken voor een wandeling naar een beverdam (en weer terug). Bevers zagen we niet, die sliepen op dat moment, maar we merkten wel een paar slangen en een niet nader te identificeren 'beest' in het water. Ook de gids kon ons met dat laatste niet verderhelpen.
Terug in kamp zuid was het stilaan weeral tijd om te gaan eten. De gids prepareerde een lekker stukje vlees met megafrieten op de (ditmaal gas-)BBQ, en vlak voor het donker werd was het tijd voor de terugvaart naar ons hoofdkamp.
Vlug nog een biertje (of waren het er 2 ?) gedronken, en na een heerlijk ontspannen dagje was het weer tijd om wat te lezen en te gaan slapen !
maandag 23 augustus 2010
Tentoonstelling gebroeders De Loor
Iedereen heeft wel iemand in de familie, of het familieverleden) die eens iets uitzonderlijks gepresteerd heeft. Je hebt er zelf geen verdienste aan, en dikwijls ken je de mensen ook niet eens persoonlijk. In dit geval waren ze ook al van mijn geboortedorp De Klinge verdwenen toen ik geboren werd.
Maar toch was ik blij om gisteren eens de gelegenheid te hebben om er een paar van wat dichterbij te leren kennen. Niet in levende lijve, maar wel via een tentoonstelling over de gebroeders-wielrenners De Loor, ter gelegenheid van de 75e verjaardag van de Vuelta.
Want wie won er ook weer de eerste 2 edities van deze Spaanse rittenkoers ???
Neen, niet Museeuw, maar hij was wel op de inhuldiging van het aandenken.
(foto:Gustaaf en Alfons De Loor,bij de start van de Ronde van Zwitserland in 1936)
Reisverslag Canada : van Montréal naar Lac Beauregard
Wanneer je de stad verlaat begint het avontuur pas echt. Na aankomst in de luchthaven hadden we onze huurauto (een Chevrolet Impala) reeds afgehaald, en kennisgemaakt met Lucy van de GPS én de automatische versnellingsbak. Met beide moesten we nog wat vooruitgang boeken.
Ons roadbook vertelde ons dat het om een verplaatsing van 237km zou gaan. Niets zou minder waar blijken.
We reisden trouwens met Globe Trotter Canada, een fly&drive formule waarbij alle hotels en de meeste activiteiten reeds op voorhand geboekt worden door deze organisatie. In België boek je dit via JetAir Wereldreizen.
We geraakten de stad iets vlotter uit dan we erin geraakt waren, en vlug zaten we voor lange tijd op Road 117 richting Mont Laurier. Road 117 maakt deel uit van de Trans Canada Highway, 's werelds langste nationale highway met een lengte van bijna 8000km. Het is een mooie afwisselende snelweg, en het werd al snel duidelijk dat we richting de bergen trokken. Van 3 rijvakken ging het naar 2, en van 2 naar 1...
Onderweg stopten we aan een kampeerplaats, waar we op goed geluk een tof restaurantje met zicht op een meer aantroffen. Hier werd de eerst, maar niet de laatste, panini verorberd.
Daarna weer verder richting Mont Laurier, waar we volgens het roadbook naar links zouden moeten. Echter, Lucy van de GPS én de info van de website van de bestemming beweerden het regenovergestelde... We kozen voor het laatste, en dat was de goede keuze, want we zagen al snel een pijl naar de Pourvoirie Lac Beauregard staan.
Een pourvoirie is een groot stuk land dat door een opzichter(sfamilie) voor de staat gecontroleerd wordt. Meestal worden er ook accomodaties voorzien om gasten te ontvangen, en worden er tijdens het seizoen gecontroleerde jachten georganiseerd.
De weg ging over in onverharde gravel, en we dachten dat we bijna de eindbestemming bereikt hadden. Voor de tweede keer: fout gedacht.
Vijf minuten rijden werd een kwartier, een kwartier een halfuur... en geen levende ziel of aanwijzing te bespeuren... De weg werd ook alsmaar slechter, en we begonnen dan ook al lichtjes te panikeren dat we verkeerde zaten. Stress op vakantie !
Maar dan gelukkig terug een aanwijzing, en ook van een andere Pourvoirie die we eerst zouden tegenkomen. Na bijna 1 uur rijden tegen 30 à 40km/u bereikten we Pourvoirie Mekoos, waar ik na enig aandringen Selena kon overtuigen om eens te gaan navragen hoever het nog was.
Ze kwam terug met de boodschap dat het toch nog een halfuurtje rijden zou zijn... (slik).
Maar het eind was in zicht. Onderweg nog wat gefoeter omdat ze ons wel eens hadden kunnen zeggen dat een 4x4 toch wel meer aangewezen was om bepaalde bestemmingen te bereiken, maar uiteindelijk bleek de eindlocatie toch alle ongemakken ver te overtreffen.
Vlug maakten we ook kennis met de hond des huizes, Palace (of zoiets), en voelden we ons ook alweer wat meer op ons gemak.
De agenda voor de komende drie dagen werd overlopen. Vandaag (gelukkig) alleen 'installation in the cabin' en lekker ontspannen (wat 'pool'en) en eten.
We deden toch nog vlug een wandelingetje van een halfuurtje naar een 'belvédère' boven het meer.
We bleken ons trouwens op een grondgebied van 146 vierkante kilometer met meerdere meren te bevinden, enkel voor het gastgezin, wijzelf, en vier andere Luxemburgse gasten...
En wat viel er ons direct op ? Dat het hier verschrikkelijk... STIL.... was...
Ons roadbook vertelde ons dat het om een verplaatsing van 237km zou gaan. Niets zou minder waar blijken.
We reisden trouwens met Globe Trotter Canada, een fly&drive formule waarbij alle hotels en de meeste activiteiten reeds op voorhand geboekt worden door deze organisatie. In België boek je dit via JetAir Wereldreizen.
We geraakten de stad iets vlotter uit dan we erin geraakt waren, en vlug zaten we voor lange tijd op Road 117 richting Mont Laurier. Road 117 maakt deel uit van de Trans Canada Highway, 's werelds langste nationale highway met een lengte van bijna 8000km. Het is een mooie afwisselende snelweg, en het werd al snel duidelijk dat we richting de bergen trokken. Van 3 rijvakken ging het naar 2, en van 2 naar 1...
Onderweg stopten we aan een kampeerplaats, waar we op goed geluk een tof restaurantje met zicht op een meer aantroffen. Hier werd de eerst, maar niet de laatste, panini verorberd.
Daarna weer verder richting Mont Laurier, waar we volgens het roadbook naar links zouden moeten. Echter, Lucy van de GPS én de info van de website van de bestemming beweerden het regenovergestelde... We kozen voor het laatste, en dat was de goede keuze, want we zagen al snel een pijl naar de Pourvoirie Lac Beauregard staan.
Een pourvoirie is een groot stuk land dat door een opzichter(sfamilie) voor de staat gecontroleerd wordt. Meestal worden er ook accomodaties voorzien om gasten te ontvangen, en worden er tijdens het seizoen gecontroleerde jachten georganiseerd.
De weg ging over in onverharde gravel, en we dachten dat we bijna de eindbestemming bereikt hadden. Voor de tweede keer: fout gedacht.
Vijf minuten rijden werd een kwartier, een kwartier een halfuur... en geen levende ziel of aanwijzing te bespeuren... De weg werd ook alsmaar slechter, en we begonnen dan ook al lichtjes te panikeren dat we verkeerde zaten. Stress op vakantie !
Maar dan gelukkig terug een aanwijzing, en ook van een andere Pourvoirie die we eerst zouden tegenkomen. Na bijna 1 uur rijden tegen 30 à 40km/u bereikten we Pourvoirie Mekoos, waar ik na enig aandringen Selena kon overtuigen om eens te gaan navragen hoever het nog was.
Ze kwam terug met de boodschap dat het toch nog een halfuurtje rijden zou zijn... (slik).
Maar het eind was in zicht. Onderweg nog wat gefoeter omdat ze ons wel eens hadden kunnen zeggen dat een 4x4 toch wel meer aangewezen was om bepaalde bestemmingen te bereiken, maar uiteindelijk bleek de eindlocatie toch alle ongemakken ver te overtreffen.
Vlug maakten we ook kennis met de hond des huizes, Palace (of zoiets), en voelden we ons ook alweer wat meer op ons gemak.
De agenda voor de komende drie dagen werd overlopen. Vandaag (gelukkig) alleen 'installation in the cabin' en lekker ontspannen (wat 'pool'en) en eten.
We deden toch nog vlug een wandelingetje van een halfuurtje naar een 'belvédère' boven het meer.
We bleken ons trouwens op een grondgebied van 146 vierkante kilometer met meerdere meren te bevinden, enkel voor het gastgezin, wijzelf, en vier andere Luxemburgse gasten...
En wat viel er ons direct op ? Dat het hier verschrikkelijk... STIL.... was...
zondag 22 augustus 2010
Reisverslag Canada : Montréal : meer fotootjes
Een eigenaardigheid in Montréal is dat een behoorlijk gedeelte van Montréal ondergronds ligt. In de winter moeten veel mensen gewoon niet buiten komen om naar hun werk te gaan. Veel appartementsgebouwen en kantoren hebben een toegang via de kelder, en heel het métronetwerk maakt een auto dan ook dikwijls overbodig.
Voor meer fotootjes hier klikken.
Voor meer fotootjes hier klikken.
Karin Fossum: Zwarte Seconden & Luc Deflo: Weerloos
Tijdens onze reis werden in stilte ook 2 boeken verorberd. Beide thrillers.
Zwarte seconden van Karin Fossum vond ik keigoed, daar wil ik snel nog meer van lezen.
Weerloos van Luc Deflo vond ik wat minder. Het boek had geen einde, en in de nabespreking begreep ik waarom. Het ging om de start van een (TV-)reeks.
Zwarte seconden van Karin Fossum vond ik keigoed, daar wil ik snel nog meer van lezen.
Weerloos van Luc Deflo vond ik wat minder. Het boek had geen einde, en in de nabespreking begreep ik waarom. Het ging om de start van een (TV-)reeks.
Labels:
karin fossum,
luc deflo,
weerloos,
zwarte seconden
zaterdag 21 augustus 2010
Reisverslag Canada : Montréal : Olympische Spelen en Notre-Dame
De steden in Canada zijn niet te vergelijken met deze in Europa. Verwacht dus geen culturele hoogstandjes, ook al noemen ze zichzelf het Parijs van Noord-Amerika.
Zelf kende ik Montréal ook alleen van de Olympische spelen van 1976, maar ook de wereldtentoonstelling van 1967 werd er gehouden.
Deze sites bestaan nog, alleen is de toepassing ervan wat aangepast.
Veel wolkenkrabbers verder, en een klein stuk 'oude stad', waarin vooral het bezoeken van de Notre-Dame in neo-gothische stijl wel degelijk de moeite waard is.
Zelf kende ik Montréal ook alleen van de Olympische spelen van 1976, maar ook de wereldtentoonstelling van 1967 werd er gehouden.
Deze sites bestaan nog, alleen is de toepassing ervan wat aangepast.
Veel wolkenkrabbers verder, en een klein stuk 'oude stad', waarin vooral het bezoeken van de Notre-Dame in neo-gothische stijl wel degelijk de moeite waard is.
vrijdag 20 augustus 2010
Canada Dag 14-16: Québec - Montréal - Thuis
Voilà, we zijn weer terug thuis van een fantastische reis !
Een city-tripke Québec, nog vlug even goeiendag gezegd aan Clijsters en Wicky in Montréal, en zonet terug thuisgekomen in Casa Cujo, waar de verwelkoming weeral hondsdol was.
Nu weer de draad terug oppikken. Veel foto's downloaden én publiceren, en morgen al gaan canicrossen in Poeke (met weliswaar zeer beperkte ambitie...)
woensdag 18 augustus 2010
Canada Dag 7-13: St-Rose-du-Nord - Tadoussac - NP Jacques Cartier - Quebec
We hebben en weekje in de natuur doorgebracht, en zijn nu weer in de bewoonde wereld aanbeland. Na Quebec rijden we weer terug naar Montreal, enkel nog om het vliegtuig naar huis te nemen.
In St-Rose-du-Nord en het nationaal park van Jacques Cartier hebben we mooie en zware wandelingen gedaan, ons benen doen er nog zeer van. Verder nog zeekajak en kanovaren, maar de klap op de vuurpijl was toch de walvisexcursie in Tadoussac. Blauwe vinvissen, orka`s, bultruggen en zelfs beluga`s hebben we gezien !
Ook de kanotocht met een indiaanse rabasca tot bij de elanden en de bevers in het donker was een speciale ervaring.
Tot in Belgie..
dinsdag 10 augustus 2010
Canada Dag 2-6: Lac Beauregard - Lac à l`eau claire - Lac Saint-Jean
Aan meertjes geen gebrek in Canada. Eerst 3 dagen afzondering (60km van de bewoonde wereld) in de Pourvoirie Lac Beauregard, waar we samen met 4 Luxemburgers een oppervlakte van 146 vierkante kilometer voor onszelf hadden. Met de kano varen, wandelen, bootje varen en op de koop toe beren observeren. We hadden geluk ! Een moeder met 3 jonge beertjes liet zich even zien, tot ze onze geur opsnoof en weer verdween.
Gisteren totaal iets anders. Een toeristisch kuuroord aan het Lac a l`eau claire. Heel mooi, en lekker gegeten, maar we hadden al terug heimwee naar de rust van de vorige dagen.
Nu zijn we aan het Lac St.-Jean aanbeland, waar we morgen de bekende Zoo gaan bezoeken. Geen Zoo zoals bij ons, naar `t schijnt...
vrijdag 6 augustus 2010
Canada Dag 1: Montreal
Ziezo, de heenreis is alvast gelukt ! Na een vlucht van 7u40 zijn we goed en wel in Montreal geland, maar daarna liet de GPS ons wat in de steek in het stadscentrum. Rond 16u plaatselijke tijd konden we inchecken en daarna de stad wat verkennen. De meeste bezienswaardigheden waren echter al gesloten, dus proberen we morgenvroeg er nog een paar mee te pikken vooraleer we verderreizen. Morgenavond staat er al een excursie op het programma, op zoek naar zwarte beren.
woensdag 4 augustus 2010
Lokerse Feesten : Absynthe Minded, Dinosaur jr, Public Enemy en Black Box Revelation
Gevuld programma, gisteren op de Lokerse Feesten ! Dit jaar gaat het maar 1 avond lukken om op de Grote Kaai wat optredens bij te wonen, maar voor ons was het wel een topper. Jong belgisch geweld, afgewisseld met gevestigde (Amerikaanse) waarden.
Deze keer waren we vooral voor DJR gekomen, en ze hebben ons niet ontgoocheld. Vanop de eerste rijen (het was er helemaal niet druk) konden we van de eerste tot de laatste minuut genieten van een voor hun typisch no-nonsense optreden.
Voor PE kozen we dan weer voor het andere eind van de Grote Kaai, want na enkele nummers heb ik het hier wel mee gehad.
Volgend jaar meer van dit, want dan zullen we vast wel weer wat meer optredens kunnen meepikken.
Deze keer waren we vooral voor DJR gekomen, en ze hebben ons niet ontgoocheld. Vanop de eerste rijen (het was er helemaal niet druk) konden we van de eerste tot de laatste minuut genieten van een voor hun typisch no-nonsense optreden.
Voor PE kozen we dan weer voor het andere eind van de Grote Kaai, want na enkele nummers heb ik het hier wel mee gehad.
Volgend jaar meer van dit, want dan zullen we vast wel weer wat meer optredens kunnen meepikken.
maandag 2 augustus 2010
De Morgen Buitenland - Gentse parachutiste sterft mysterieuze dood in VS (1121150)
17 jaar geleden maakte ik, samen met 2 waaslandse vrienden, een duosprong met dezelfde Califirnische maatschappij. Ondertussen zijn er blijkbaar al 8 dodelijke ongevallen gebeurd. Slik...
De Morgen Buitenland - Gentse parachutiste sterft mysterieuze dood in VS (1121150)
Abonneren op:
Posts (Atom)