Niettegenstaande ik mijn eerste Duathlon niet kunnen beëindigen heb, heb ik er toch een zeer goed gevoel aan overgehouden.
4 looprondes van 4Km en 2 MTB-rondes van 15Km lang was er weinig aan de hand.
Ik liep zelf iets vlugger dan oorspronkelijk gepland, want ik was een beetje zenuwachtig geworden toen ik vlak voor de start te horen kreeg dat vanaf 15u de start van de fietsronde zou gesloten worden. Achteraf gezien was dit onterecht.
De looprondes waren iets korter dan 4km (maar dus wel langer dan de vooraf aangekondigde 3,75), en deze werden constant afgehaspeld tegen een 19-tal minuten ofwel 12km/u.
Het wisselen ging natuurlijk niet snel voor een onervaren beginneling, al vond ik het zelf wel meevallen. Vrouwlief maakte mij achteraf op haar manier wel duidelijk dat het zeeeer lang duurde...
Het MTB-rondje was in te delen als een zeer technisch begin met wat hoogteverschilletjes, en daarna een afwisseling van single-bos-tracks (met puttekes) en langere stukken. Waar het technisch was vlogen ze mij voorbij, en op de langere stukken trok ik mijn plan met mijn 'big wheels'... ;-).
Uiteindelijk werd mijn carrosserie genekt op één van de single tracks in de tweede ronde. Meer bepaald in een snelle opeenvolging van puttekes, waarbij ik zeer hard met mijn voorwiel in één van de diepere puttekes terechtkwam. Ik voelde direct dat er iets mis zat in de rug (dé rode draad in mijn sportcarrière), en ik kon veel minder kracht zetten met mijn linkerbeen. Elke keer dat ik druk moest zetten ging dit gepaard met een pijnstoot. Dus wijselijk de fiets aan de kant gezet halfweg de MTB-proef. De 2 fietsrondes werden afgehaspeld in 2x 41min.
Zonde, want de conditie was goed, en ik had er al vertrouwen in dat de wedstrijd zonder problemen zou volbracht worden. Goed gegeten en gedronken, alleen weet ik nu nog altijd niet hoe de overgang van fietsen naar lopen zou verteerd worden...
Wel zal ik me eens moeten verdiepen in een studie over de bandendruk, want voor de wedstrijd zag ik veel duathleten hierover discussiëren, en velen stonden minutieus hun banden op de juiste druk te plaatsen. Waarschijnlijk staan die van mij veel te hard. Gisteren stonden ze op 3,5 bar, en misschien is dat ook wel een reden dat de klappen die je maakt iets harder naar de rug doorstromen...
De sfeer op zo'n (bos)duathlonwedstrijd is verder best te vergelijken met deze van op de trails in de Ardennen. Lekker ontspannen, en iedereen praat met iedereen voor en na de wedstrijd. Alleen tijdens de wedstrijd werd ik op een single-track wel eens hardhandig op mijn plaats gewezen (achteraan dus), maar daar kon ik wel mee leven... ;-)
Uitslag: http://www.uitslagen.nl/uitslag?id=2012111114309
Website: https://sites.google.com/site/avr69atletiek/Rond-den-Toren-Duathlon
Garmin Connect gegevens: http://connect.garmin.com/activity/242367975
maandag 12 november 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten