Kreekloop Terneuzen 10km

O wat was het al lang geleden dat we nog eens een wedstrijdje in Zeeuws-Vlaanderen liepen, maar toch was er weer vlug het familiale of dorpse gevoel van 'iedereen kent iedereen'.
Bij de inschrijving zagen we al direct Marlon, de organisator van de marathon van Zeeuws-Vlaanderen, en hij had best goed nieuws. De marathon zal volgend jaar al op 14 april doorgaan, en dan moeten we toch maar eens overwegen om misschien beter voor deze marathon vlakbij te kiezen ipv. bvb. Utrecht waar we eerst aan dachten. Het zal niet zo snel parcours zijn, maar wel bekend terrein en vele bekende medelopers.
Even later kwam ook de andere canirunners toe, nl. Dorit's nonkel Steven en tante Sofie, Jordi en Ellen. Die laatste konden eens even ontspannen van de drukte thuis.
En om maar met de deur in huis te vallen.... voor Jordi betekent ontspannen dat hij dan ook maar even naar de overwinning in deze Kreekloop in Terneuzen loopt! Hij haalde het vandaag na een duel met de plaatselijke Erik Goossens.
Steven probeerde eerst even supersnelste dame Sandra dB te volgen, voor de gelegenheid gehaasd door Edwin dlR, die zo zichzelf oplegde om het vandaagiets rustiger aan te doen. Steven moest al snel erkennen dat dat ook nog te snel voor hem was. Niet dat Steven zo traag liep, maar Sandra was in een hele goeie dag. Zo vulden deze drie de plaatsen 4, 5 en 6 op.
Dan mijn eigen wedstrijd. Al vlug na de start liep ik tussen vele bekenden. Eerst nog wat keuvelen met Tom dK, maar ik stuurde hem al vlug door want hij liep wat te vlug voor mij. Dan vormde zich een groepje met oa. Rudi dC, Patrick dS en Wilco F erbij. Ik voelde me de eerste kilometers niet zo kip en moest ook dit groepje laten gaan. Toch constateerde ik al snel dat ze niet echt ver wegliepen, en ik probeerde de afstand onder controle te houden. Tom en Rudi zag ik wel versnellen (zij liepen uiteindelijk naar plaatsen 8 en 11), maar Patrick kreeg het blijkbaar moeilijk. We liepen voordurend langs de kreek, maar toch was er af en toe wat hoogteverschil en enkele pittige bochtjes. Aan het keerpunt gekomen begon ik aan mijn beste kilometer. Ik passeerde Patrick en nog een loper, en kon samen met Wilco een paar tientallen meters afstand nemen van de anderen. Deze situatie bleef dezelfde tot op het eind op de piste, en gelukkig dat Wilco er bij was, want ik weet niet of ik anders altijd de juiste weg had genomen... Vlak voor de piste speelde ik mijn laatste troefkaart uit. Ik versnelde en draaide als eerste de piste op, rekenend op mijn eindsprint. Maar al gauw bleek dat Wilco nog meer over had dan ikzelf, en ik moest hem weer laten voorgaan. Er was ook nog een andere loper uit de achtergrond aan het terugkomen, en ik concentreerde me dan maar op het voorblijven op deze laatste. Dat leverde uiteindelijk een 13e plaats op. Het gemiddelde van 14,8 op de uitslag is waarschijnlijk sterk overdreven, want Steven kwam met zijn Garmin op een afstand van 9,5 km uit. Laat ons het maar houden op iets van 14km gemiddeld.
Selena heeft haar loop ook heel goed ingedeeld, en had nog over om iemand in te halen tijdens de slotronde op de piste. Zij werd zo tweede vrouw op de 10km, weliswaar op geruime afstand van eerdergenoemde Sandra. Dat is immers buiten categorie.
Sofie en Ellen leverden strijd op de vijf kilometer, en zorgden daar nog voor een spannende slotronde met een vijftal deelnemers binnen de 6 seconden.
Iedereen was tevreden met zijn optreden, en deze loop doet ons al weer uitkijken naar de volgende Zeeuws-Vlaamse loopjes, die vanaf half september bijna wekelijks georganiseerd worden.