Canicross: Stevoort: Dorit/Selena 4e, Dorit/Gunther 8e

Zondagmorgen waren we voor het eerst vroeger op pad dan voorzien. Het lopen en verjaardagsfeestje van zaterdag waren amper verteerd, maar het stralende zonnetje en de 'goesting' om te crossen zouden dit wel vlug weer regelen. En voor het eerst ging ook Cujo eens mee naar de Canicross, want onze doggysits waren niet beschikbaar.
Zo kwamen we rond de klok van twaalven in Stevoort aan, en er was al veel bedrijvigheid. Vermits Selena's nummer gereserveerd is, en ikzelf dan best een zo hoog mogelijk nummer probeer te krijgen, besloten we om ons eerst te installeren aan de rand van het parcours, aan een beekje. Een halfuurtje later toch maar eens naar de inschrijvingstafel gaan kijken, ze waren al aan nummer 171 toe, dus voldoende recuperatietijd voor Dorit en nummer 172 genomen. Hierna vertrokken we met ons vieren voor onze verkenningsronde, en wat direct opviel was dat na het startrondje het nergens 'gemakkelijk' lopen was, wegens schuinliggend, veel weiland en putten, maar toch tof om constant langs het water te lopen. En voorbijsteken (of voorbijgestoken worden... ;-)) zou hier ook geen probleem zijn.
Even na de start van de lange cross doken dan onze limburgse boxer agilityvrienden Willy en Marleen met Dummy op, die ook eens kwamen proeven van de canicross-sfeer. Steven kwam even later ook al eens kijken naar 'die andere Cujo', en kon het een kwartiertje later aan zijn Sofie gaan uitleggen hoe hij aan 'die rode plekken' in zijn nek kwam...
Dan werd het tijd voor de start van de Canirun, en werd het even drukker toen Selena, Steven, Sofie, Karlien en Birgit verzamelden voor de warming-up. Dit vijftal zou een Oost-Vlaams treintje vormen van nr 105 t/m 109, en Steven moest onderweg natuurlijk zijn mannelijkheid doen gelden, en zou al vlug de rol van locomotief voor zijn rekening nemen...
Selena kwam er voor mijn gevoel met Dorit ook redelijk vlug weer aan, en de laatste vijfhonderd meter probeerden we hun nog zoveel mogelijk aan te moedigen. Toch had Selena het gevoel dat het wat minder was dan de vorige 2 crossen, want Dorit was 2x tot stilstand gekomen, maar gelukkig wel vlug weer vertrokken. Uiteindelijk leverde het hun wederom de minst benijdenswaardige plaats op, nl. 4e (op 26) bij de Young Runners F.
Toen was het voor mezelf tijd om vlug nog even op te warmen. Selena zou zich over Dorit ontfermen, om haar ondertussen zoveel mogelijk tot rust te laten komen. Toen we naar de start gingen, maakte ik me niet teveel illusies. Dorit hijgde nog na, en het was best nog wel warm in het zonnetje. Ik nam me voor traag te starten, en steeds achter haar te blijven, want naast haar komen betekent altijd stilstaan bij Dorit. Toch startte Dorit uitbundig, maar na het eerst kleine rondje zag het er weer naar uit dat ze ging stilvallen. Ik verplichtte mezelf kost wat kost achter haar te blijven, en toen we op het eerste rechte eind kwamen maakte ik haar attent op de voor ons gestartte deelnemer. Vanaf dan kun je zeggen dat het 'lekker' vooruitging. Eén na een raapten we andere deelnemers op. Voor elke inhaalbeweging even wachten, en dan met een begeleidende 'Komaan' er voorbij zonder omkijken. 'Zoek Cujo' of 'Hup hup hup' deden de rest. Toen we in de laatste lus kwamen even wat aarzeling omdat bazinnetje wat snel begon te roepen en Dorit de kortste weg ernaartoe begon te zoeken, maar de laatste 300m ging het weer redelijk goed en konden we in de laatste bocht nog 2 deelnemers (die ook direct plaats maakten, bedankt!) inhalen en met een fantastisch gevoel finishen. Voor het eerst waren we zelf ook niet ingehaald, en ik begon te hopen op een eerste top-10 notering.
Allemaal tevreden en dus werd het tijd om de inwendige mens wat te versterken en trokken we met onze boxervrienden naar de kantine, waar we nog ruim tijd hadden om wat na te keuvelen. Even binnengekeken bij Steven, maar ze waren nog ijverig uitslagen aan het verwerken. Uiteindelijk kwam er iemand met het bericht dat de uitslagen buiten opgehangen werden, en na de eerste stormloop gingen we ook even piepen. We waren uiteindelijk 8e geworden ! Met 3 combinaties gescheiden door 1 seconde, en hier hadden we geluk dat die ene seconde in ons voordeel getikt had.
Weer een reden om nog wat meer na te keuvelen, en na de prijsuitreiking was er nog de waaslandse verbroedering met de bende van Steven, en kwam ook Roland, euh, Wilfried er nog even bijzitten.
Tot we plots constateerden dat we nog alleen in de zaal zaten, en het toch maar tijd werd om huiswaarts te gaan, zodat de organisatie rustig kon afsluiten...
Volgende week gaat agility helaas voor op canicross, maar we zijn nu al gemotiveerd voor onze kortste verplaatsing: Uitbergen !
PS. Met dank aan Ann van Canicross Team Hageland voor de foto !