09/03/2008 Canicross Dorit&Gunther : Vilvoorde

Heel nieuwsgierig vertrokken we zondagmorgen richting Vilvoorde voor ons debuut op de Canicross. We hadden al wat info ingewonnen via Nicky Colpaert van het VCF en nog een bloggende Canicrosser die helemaal niet Etienne blijkt te heten... maar wel Stefaan.

We wisten dat we enkel ons inentingsboekje en de Canicross-uitrusting moesten bijhebben, en na een vlotte rit waren we ruim op tijd ter bestemming.
Wat direct opviel was een lange rij wachtenden. Toch maar even nagevraagd of we daar ook zonder meer naartoe moesten, om te vermijden dat we na lange tijd zouden moeten constateren dat we verkeerd stonden. En ja, dat was zo. De rij vorderde gestaag, en eerst passeerden we inschrijvingsformulieren die we al rustig konden invullen, en uiteindelijk kwamen we bij een dierenarts terecht, die Dorit goedkeurde voor de dienst ! Daarna weer aansluiten aan een andere rij, waar de inschrijving kon afgerond worden. Dit aanschuiven zou enkel voor de eerste deelname per seizoen zo lang duren omdat je ook kunt goedgekeurd worden voor een heel seizoen.

We kregen nr. 56, en navraag leerde mij dat er gewoon in opklimmende volgorde gestart werd vanaf 13u (voor de lange afstand waaraan we deelnamen), en om de 30sec ging het volgende koppel van start. Wij zouden dus om 13:28 lopen, en het was nu 12u10, dus tijd voor een boterhammetje en dan de verkenning (zonder Dorit). Ik was blij verrast dat het een uitdagend golvend cross-parcoursje was, met een tussendoortje met tunnel en klimmetje halverwege. Hoe zou Dorit door het pikdonker tunneltje gaan vroeg ik mij al af...

Eindelijk was het onze beurt, en nadat Dorit nog even poseerde voor de plaatselijke fotograaf, moesten we ons nog bijna reppen om op tijd aan de startlijn te staan. Dorit vertrok goed, de lijn stond de eerste kilometer constant gespannen, ... tot we een ander koppel inhaalden. Dorit aarzelde even maar ik kon haar terug motiveren om verder te gaan. Dan weer vlot de helling af, waarbij we nog een paar koppels inhaalden. Maar dan begon het mis te gaan. Er was een stuk zonder afsluiting, waar aan de andere kant van de tussenstaande bomen de honden in tegengestelde richting liepen, en Dorit vond het toch interessanter om een stukje af te snijden. Dit kon ik natuurlijk niet toestaan, en ik stuurde haar terug de goede richting uit, maar dit deed ze niet vrijwillig en liet ze ook blijken. Weg de spanning op de lijn, en Dorit stond zelfs in totaal een 5-tal keer compleet stil. Er waren ook nog goede stukken, vooral de rechte lijnen waarbij er koppels voor ons liepen, maar ik schat dat ik toch een 3-tal kilometer zonder HK (hondekracht) moeten lopen heb. Soms haalden we iemand in, andere keren werden we zelf (soms heel snel) voorbijgelopen. Dorit was dikwijls onder de indruk, en soms begon ze ook gewoon naast een andere hond mee te lopen. Ik hoop dat ik hierbij niemand overdreven gehinderd heb. In het tunneltje krom Dorit echt ineen van de vele echo's, en we werden daar ook juist voorbijgestormd door Rudi Vrijs. Toen kwam de finish in zicht, en wanneer bazinnetje begon te roepen zijn we toch nog fatsoenlijk kunnen binnenlopen.

Onze blog-collega Stefaan Vandorpe vond dat we toch nog een goede uitslag gelopen hadden, maar ik hoop vooral toch dat we nu alleen maar progressie kunnen maken, want het is de bedoeling dat je met hond een hoger gemiddelde kunt halen dan zonder...

We hebben daarna nog naar de korte cross (CaniRUN) gekeken en een spaghetti'tje gegeten, en zo hebben we ook nog wat andere Canicrossers leren kennen, zelfs uit ons eigen dorp, en lopend voor een club uit Maldegem-Kleit, met leden die we ook kennen van de interclub agility waaraan we met HS Filos ook deelnemen. Nog hebben we kennisgemaakt met Rudi Vrijs, een naam die we al kennen uit de vele Woef-artikels over de Canicross, en die ons onderweg in het tunneltje ook voorbijgestoven is. Zelfs een collega van Selena, en een loopster uit het Zeeuws-Vlaams loopcriterium passeerden de revue. Heel sociaal gebeuren dus, zo'n canicross, tof !

Nadeel van de canicross (lange afstand) te lopen is dat je wel heel lang op de prijsuitreiking dient te wachten, dus we waren blij dat we hier hulp aangeboden kregen om ons prijsje af te halen, we moeten immers ook nog rekening houden met onze Cujo, die bij de doggy-sit zat ;-). Misschien een tip voor de organisatie om, zoals bij loopcrossen, de prijsuitreiking ook over verschillende tijdstippen in de namiddag te verdelen volgens gelopen categorie.

De volgende wedstrijd laten we voorbijgaan, want dan gaat bazinnetje de marathon van Antwerpen lopen, maar in Bonheiden hopen we al direct wat vooruitgang te kunnen boeken. Dat worden dan wel drukke weken, want het weekend ervoor is de Roparun-driedaagse en de zaterdag voordien een agilitywedstrijd.

Onze eerste uitslag staat op http://www.wvce.net/nicky/uitslagen/resultaten%20Vilvoorde%202008.xls

We spelen in categorie Lions M, en werden bij ons debuut 17e op 28, met een gemiddelde van 13,4 km/u. Dat moet dus nog stukken beter, want normaal loop ik op deze afstand (zonder hond) met een gemiddelde boven 15km/u.