(Aflossings)marathon Antwerpen : een dagje in A

Het doet toch altijd een beetje zeer, vroeg opstaan op een zondag, maar deze keer waren we zeker niet alleen, en voor ons viel het best allemaal nog mee want het was maar een kwartiertje rijden naar Antwerpen. Andere aflossingsleden hadden meer last ermee, he Wendy ? ;-)
Thuis verliep de voorbereiding vlot, het is ook al Selena's 5e marathon, en omstreeks 8u reden we naar de carpoolparking bij de rotonde, waar we de andere teamleden van de CaniXrunners vervoegden. Voor de gelegenheid liepen de CaniXrunners dus onder de naam 'The Bloodhound Gang', eenvoudigweg omdat er nog geen sprake was van de CaniXrunners wanneer we ons moesten inschrijven voor deze wedstrijd.
We reden naar onze gebruikelijke parkeerplaats vlakbij de waaslandtunnel of "konijnepijp", en ondertussen was het al best goed aan het regenen. Toch kon dit de pret niet drukken, en na de laatste voorbereidingen (chips bevestigen (of toch weer niet Wendy?), nummer aan de gloednieuwe borstbandjes van sponsor Anankei bevestigen, nog wat drinken, enz...) gingen we richting start, waar Selena ook haar personal coach of haas Dirk Van Bunder zou ontmoeten.
De eerste 2 lopers van de estafette moesten al direct op de bus om hun naar startplaats gebracht te worden, zo ook ikzelf. Even consternatie toen we nog eens van bus moesten veranderen, en daarbij ook Wendy Van De Velde ontmoet, die hetzelfde stuk moest lopen als ikzelf en zou overnemen van zus Haike (van Dribbel op de canicross!). Ook zagen we reeds Robby en Cremke lopen. Die laatste ultraloper in spé zouden we dikwijls ontmoeten vandaag !
Op de wisselzone aangekomen vlug als eerste naar het toilet gespurt (was een goede keuze want toen ik buitenkwam was het al file, en nee dat lag niet aan een lange beurt van mezelf...), en daarna heb ik Tom en Joost van de teams Hageland opgezocht.
Ondertussen was de marathon gestart, en even later konden we de eersten reeds zien passeren, wat altijd een fantastisch moment is. Toen konden we uitkijken naar bekende gezichten en beginnen aanmoedigen. Tom kon als eerste aan de slag, want Jos had er weer een lap op gegeven en kwam heel vlug afgestormd. Na weer enkele minuten was het dan aan mezelf, want ook Karlien was veel vlugger dan het schema van coach Steven aan de wisselzone. Vlug haar sporttas gegeven en het lint aangenomen en we gingen op pad. Eerst Cremke bijgehaald en nog eens succes gewenst, en daarna proberen focussen en het was hierbij het doel om zo lang mogelijk Joost te proberen voor te blijven. Ik wist niet hoever ik voorop lag, maar wist wel dat zijn PR op 10km een paar minuten scherper is dan de mijne, en ook dat hij 'in forme' is ! Voor de estafettelopers is het natuurlijk plezant dat je van loper naar loper kunt sprinten, want de gemiddeldes kun je natuurlijk niet vergelijken met iemand die ruim 42km aan de slag moet en vooral moet doseren. Soms toonde ik ietwat beschaamd mijn lint om zeker duidelijk te maken dat ik de estafette deed en die kanjers vooral niet wou 'ambeteren'.
Na bijna 8km was het dan zover. Joost zei me vriendelijk goeiendag en liet me dan ook gelijk ter plaatste. Ik probeerde toch nog wat in zijn zog mee te schuiven, en toen het de laatste km ietwat bergop ging bleef de afstand zowat hetzelfde. Maar daar was de wisselzone al ! Deze was iets minder georganiseerd en het was even zoeken naar Nikki, maar uiteindelijk werd het toch nog een vlotte wissel. Ik recupereerde even, vroeg wat we met de chip moesten doen maar kreeg niet onmiddelijk een antwoord, en ging weer achter Nikki aan om nog een paar km mee te lopen naar het punt waar de echtgenoot van mijn collega Karen stond te wachten met mijn fiets. Nikki was vlot van babbel, dus dat ging allemaal goed komen !
Aan het crematorium van Wilrijk kon ik dan mijn fiets aannemen. We waren daar ongeveer gelijk met de ballonnetjes van 3u15, en tijdens een gezellige babbel passeerden ook deze van 3u30. Ook Cremke en Marc De Block van de Joggers Stekene werden opgemerkt. Het werd nu uitkijken naar de rode ballonnetjes van 3u45, en toen zag ik Dirk en Selena daar ongeveer 50m vóór lopen. Er was nog niet veel vermoeidheid te bespeuren, en alles ging nog naar wens. Vlug afscheid genomen, en ik sprong op de fiets om verder mee te rijden. De marathon was voor Selena 17km onderweg.
Het punt van de halve marathon werd vlug bereikt, en zelf had ik weinig te doen. Ik kon Selena volledig overlaten aan de goede zorgen van Dirk, die ook voor haar water ging halen aan de wisselpunt. Ik bleef gewoon standby om af en toe wat restwater aan te nemen en verder op te volgen, en vooral oppassen dat ik niet in de weg reed van andere lopers, want dat zou ik zelf ook niet graag hebben. Ook vlug in een bushokje even van kledij gewisseld (nat voor droog), want ik begon serieus kou te krijgen, het was dan ook nog niet gestopt met regenen. Even verder stond collega Marleen ook te supporteren, en natuurlijk was ook Martina van de Joggers Stekene weer van de partij. Zij slaagt er altijd in om op verschillende punten op het parcours op te duiken. Altijd tof om onderweg wat bekenden te ontmoeten.
Weer na enkele kilometers kreeg Selena traditioneel weer last van haar maag. Ze zei dat ze zich ook ineens heel slap begon te voelen. Tegen haar plannen in begon ze toch een paar repen te verorberen, maar dit alles drukte het tempo en de rode ballonnetjes kwam terug tot bij Selena en Dirk. En toen sloeg het noodlot bij mezelf toe. Ik was lek gereden, en was niet op herstelmateriaal voorzien... Snel de resterende repen aan Dirk gegeven en afscheid genomen. De rest van het verslag van de marathon zal dus van Selena zelf moeten komen..
Gelukkig was ik niet ver van het 30km aflossingspunt, en wist ik dat op basis van mijn borstnummer gratis met deze bus naar de aankomstplaats kon. Snel met mijn fiets achteraan op de bus gestapt, en gelukkig deed de chauffeur niet moeilijk. Wat een meevaller ! En ook coach Steven, en Elke en Marc van team Hageland zaten op deze bus, zodat er weer heel wat kon bijgebabbeld worden ! Even later kwamen we aan op de Groenplaats, en was het niet ver meer wandelen naar de finish.
Vele bekenden strompelden binnen, en bij de meesten niks dan blije gezichten. Zo bvb. ook bij Robby van Volharding, Ronny van de Joggers, en natuurlijk weer Cremken. Allemaal hadden ze een nieuw PR gelopen, waarvoor proficiat ! En ik zal wel weer een paar anderen vergeten, waarvoor sorry. Maar weer even later kwam ook ons Wendy eraan in een tijd van dacht ik rond de 3u20(?) ! Maar toen ze even later bij ons stond kwam volgende vraag naar boven : waar is haar chip gebleven ??? Is die ongemerkt door de organisatie van haar schoen geplukt, of is die onderweg verloren gegaan ? De volgende dagen moeten duidelijkheid brengen, maar we waren allen toch weer blij met de prestatie.
Dan was het wachten op Selena, en omdat ik op het moment van lek rijden er geen goed gevoel in had, dacht ik dat ze weer rond haar gebruikelijke 3u55 zou binnenlopen. Maar toen hoorde ik speaker Willy reeds roepen "en daar hebben we Selena Temmerman onder de boog !", en waren we allemaal zeer blij verrast dat Selena er al was ! Met ongeveer 3u47 (bruto) heeft ze haar PR zo bijgesteld met maar liefst 8 minuten, en kan ze spreken van een zeer geslaagde missie. Hierbij natuurlijk ook een zeer dikke pluim voor "personal coach" Dirk, die haar van begin tot eind perfect bijgestaan heeft !!! Selena moet er zelf nog maar wat meer over vertellen. Velen kwamen haar gelukwensen: de groene vrienden van team Hageland, vrienden van den atletiek, van de Joggers Stekene, collega's (sorry Kees, dat ik niet langer even met je kon praten, het was even overrompeling), en ik vergeet er nog wel een paar.
Daarna moest we natuurlijk vlug wat bijtanken in het eerste het beste cafeetje dat we tegenkwamen (en waar ze geen Antwaarps "klapten" maar enkel Engels), en na enkele trappistjes (of iets anders ;-)), gingen we via de voetgangerstunnel weer naar linkeroever. Daar aangekomen namen we afscheid van Dirk en Micaëla, en bleven we nog even naar de indrukwekkende start van de 10miles kijken, waarbij we zelf weer wat vrienden konden aanmoedigen. Toen gingen we naar de aankomstplaats, waar oa. braadworsten, bollekes Koninck en ijsjes de revue passeerden, en opeens waren daar al de eerste aankomers van de 10 miles. Volharding-loper Koen Wilssens behaalde hier een voor mezelf verrassende maar prachtige overwinning, en ook Alexander Diaz behaalde een prachtige 5e plaats. We bleven nog even uitkijken en zagen ook nog Edwin en vele andere bekenden binnenkomen, waarna we allen vonden dat het mooi geweest was en naar de auto afzakten. We namen afscheid van Nikki (we hopen dat ze via een omweg goed thuisgeraakt is) en Wendy, en reden voor een welverdiend douchken naar huis. Ook even de ouders van het goede nieuws op de hoogte gebracht, en toen zijn we samen met Steven, Sofie en Karlien nog iets lekkers gaan eten (en drinken) om deze prachtige dag af te sluiten !