Olympische Canicross ( Canirun) in Poeke

Wat een dag vol stress gisteren... Maar als de resultaten daarna volgen, dan kun je dit er veel gemakkelijker bijnemen dan in het andere geval.
Het begon al 's morgens bij het opstaan. Eerst stond de olympische mountainbikewedstrijd op het programma. Een mooie eerste ronde met Paulissen op kop ! Spijtig genoeg kende die een terugval, maar wat bleek de ronden erna ? Sven Nijs vocht zich ronde na ronde naar voor, en nam even voor het ingaan van de laatste ronde zelfs de derde plaats in. Spijtig genoeg was het toen even later over... maar wat een knappe wedstrijd toch !
Dan even stressfactor omlaag. Alhoewel. Selena voelde zich goed, en de afgelopen canicross-trainingen met Dorit gingen de goeie kant op, en helemaal in de olympische sfeer begon ze van het podium te dromen... stressfactor terug omhoog !
Toen was het tijd voor de 4x400m en het hoogspringen van Tia ! We hadden ons voorgenomen om ten laatste om 15u Cujo naar mijn doggy-sit-ouders te brengen, om op een comfortabel uur in Poeke te arriveren. Echter, Tia besliste er anders over, en zo konden we ineens ook nog de mooie estafette-wedstrijd meepikken. We konden niet anders dan blijven kijken tot de gekende climax, en zo vertrokken we pas om... 15u34 richting Poeke. Stressfactor op zijn hoogst !
Onderweg kregen we nog hevige regenval te verwerken, maar uiteindelijk bereikten we Poeke toch even voor 16u30... in een stralend zonnetje !
Gelukkig had Selena al een laag startnummer klaarliggen, en voor mezelf was het toch de bedoeling om zo laat mogelijk in te schrijven, zodat we zover mogelijk uiteen de Canirun konden lopen om Dorit recuperatietijd te gunnen.
We besloten, op aanraden van meer ervaren canicrossers, het prachtige parcours rond het kasteel al eens met zijn 3'en af te wandelen. Selena maakt zich al zorgen, omdat Dorit reeds trok en al danig begon te hijgen, maar we besloten om het toch maar te voltooien. We zouden wel zien wat het ging opbrengen. We probeerden op de (toch wel een tiental) glibberige gedeelte Dorit het beste stuk te belopen stuk aan te wijzen, en ongelofelijk maar waar, later zou blijken dat ze deze stukken op dezelfde manier ook zou lopen !
Daarna was het tijd om onze Filos-clubleden en canicross-debutanten te begroeten. Yuki doet bij onze club met bazinnetje Veerle aan agility, en baasje Rik zou vandaag eens de canicross proberen. Het was pas zijn 2e keer, na vorige week even bij Steven in Moerbeke getraind te hebben.
Eerst hebben we met zijn allen nog de Canirun bekeken, en toen was Selena al eerste aan de beurt met startnr 104. Dorit stond al blaffend en huilend klaar en had er blijkbaar zin (wat een verschil met de eerste deelname, toen ze danig onder de indruk was). Van bij het vertrek had Selena het lastig om Dorit te volgen. Spartelend met de armen probeerde ze overeind te blijven op het lange eerste eind, en toen verdwenen ze uit zicht tot ze aan de andere kant van het kasteel weer zouden opduiken. Vlug tot daar gelopen, even nog een gesprekje met agility collega Edwin Aerssens (misschien debutant op de volgende wedstrijds) en toen kwam de eerste Canirunner er aan. Nr 102, daarna 103, dus benieuwd... Het duurde even, maar we wisten dat 103 een 'snelle' was ;-) dus nog geen paniek, en ja hoor, daar kwamen ze uit de bocht ! Vlug nog wat aangemoedigd, en toen naar de aankomst gelopen voor de laatste meters. Het was heel goed gedaan, en Selena was zeer tevreden. Dorit had voor de eerste keer van begin tot einde getrokken. Ze was al benieuwd voor het resultaat !
Daarna was het de beurt aan Rik met nr 142. Aan de aankomst was ik even in de war omdat ik dacht dat hij direct na Jan-Willem gestart was, en die was al even binnen. Ik dacht dat eerst dat hij problemen had, maar opeens kwam hij er toch aan in een meer dan goed tempo. En Yuki trok ook heel goed. Toen bleek dat hij niet 1 maar 8 plaatsen na Jan-Willem gestart was, wisten we dat dit een meer dan mooi debuut ging worden.
Dan toch nog maar even aan mijn 'band' met Dorit gewerkt, haar zoveel mogelijk afgekoeld, en toen was het ook voor ons tijd om te starten met nr 173. Ze had er toch nog wel zin in, maar het trekken minderde al zeer snel toen we nr. 172 met een Jack Russel naderden. Ze vond dat beestje toch wel hoogst interessant ! Toen we er voorbij waren begon ze plots toch te trekken. Ik had gezien dat Francis De Jode met nr. 171 vertrokken was, en ik maakte dus mij geen illusies, we zouden de rest van run eerder achterom dan vooruit moeten kijken. Juist voor de 2km vond Dorit toch weer even dat het tijd was voor een recuperatiemoment, en werden we ingehaald door nr. 176. Een geluk met een ongeluk, want Dorit was opeens terug gemotiveerd, en zo snelden we in een zeer mooi tempo naar de finish, en was ik niet ontevreden met het (nog niet gekende) resultaat.
Nog even nagepraat aan de finish, en toen was het tijd om de inwendige mens wat te versterken ! We verloren de tijd en het ophangen van de resultaten wat uit het oog, tot plots Steven ons onze resultaten kwam melden ! Een 4e voor Selena, en een 13e en 14e plaats voor Rik en mezelf, gescheiden door ... 1 seconde. Wat een debuut voor Rik ! En voor Selena helemaal in de sfeer van de (meeste) olympische belgen... net niet op het podium, op 4 secondjes na.
Maar dat kon de pret niet drukken. In zijn geheel een mooie dag, een mooi parcours, lekker met de hobby bezig geweest en meer dan tevreden met de resultaten en de vooruitgang. We denken nu de ideale combinatie voor dit jaar gevonden te hebben, allebei de canirun, met Selena als eerste aan de beurt, dus op deze manier zullen we het seizoen volmaken. Op naar de volgende afspraak !