Agility Merksem : 1 'U'tje erbij op de Jumping, DK op Vast Parcours

Deze morgen trokken we naar de KMSH agilitywedstrijd te Merksem. Jaren geleden liepen we er al eens met Cujo, nu was Dorit aan de beurt. Reeds om 7u20 vertrokken we thuis, om pas om 19u20 weer terug thuis te staan. Lange dagen dus, maar met het weer van vandaag valt het nog wel mee. Wat minder was, was dat we pas om 10u30 een eerste keer konden gaan verkennen in graad 1, en dat weet je dus nooit vooraf. Het schema is telkens anders. Maar we denken niet dat vandaag de warmte een grote rol speelde, want Dorit werd goed gekoeld, en haar snelheid was in orde.
Het was echter baasje die in de fout ging op het eerste parcours, het 'vaste'. Op het eind van de slalom stapte ik een fractie te vroeg weg om zeker te zijn dat ik Dorit in het juiste gat van de tunnel daarachter zou kunnen steken, maar ik zorgde er juist voor dat ze het laatste poortje daardoor miste en ... daarna direct het (goeie) gat van de tunnel indook. Slalom niet afgewerkt, dus terecht DK ! En weg de 'clean sheet' van allemaal 'U'tjes , maar dat was de minste van onze zorgen, ik was zeer blij dat we daarna nog lieten zien dat de rest van het parcours verder geen probleem was (de fout was reeds op toestel 5).
Na de middag direct de jumping. Deze ging zeer vlot, alhoewel er toch reeds een latje afging op de tweede sprong. Mijnen kritischen wederhelft zag voor een keer geen fout van mijnentwege, dus denken we aan juist een 'accident de parcours'. De rest ging zeer vlot, en we eindigden toch nog als 8e op 49 deelnemers, met de snelste tijd van diegenen met 1 fout. En drie seconden trager dan de winnaars. Wel een 'U'tjen erbij dus, wat de teller op 5 brengt, nog 1tje te gaan op het Vast Parcours, en we mogen naar graad 2.
Oh ja, we liepen ook nog voor de Peter Lewis Trophy, waarbij 1 klassement opgemaakt werd voor de drie verschillende graden samen. Daarin eindigden we toch nog leuk op een 22e plaats ! Of was dit omdat we toen al snakten naar dat verfrissende Palmken bij de aankomst ! ;-)
Nog een bedankje aan Paul, omdat hij nog een uitstekend plekje voor ons tentje in de aanbieding had. Paul loopt ook heel knap met zijn sheltie Chivas, ook al durft hij er zelf al eens bij te gaan liggen... ;-) En de opvolging van Chivas is ook al verzekerd !

Vlaaienjogging Oostakker

Gisterenavond trokken we naar Oostakker, voor een jogging die eerst niet echt gepland was, maar de voorbije weken hoorden we dat kine Jochen en canicrosser Steven ook van de partij gingen... en zo waren we vlug overhaald om ons daar ook eens te laten zien. Onze verbazing was groot dat we bijna alleen maar bekend volk tegenkwamen. Bijna het ganse deelnemersveld van het Zeeuws-Vlaams criterium was aanwezig ! Ook veelwinnaar Frederik De Backer (op de korte afstand) was aanwezig. Ik besloot mij op de kortste afstand (4,3km) in te schrijven, waar ook Jochen en zijn vrouw Kristien aan deelnamen. Selena en Steven deden het op de langste afstand.
Vooraf was ik vooral benieuwd hoe mijn voeten het zouden uithouden met de nieuwe zooltjes. Daarom was ik iets minder snel dan gewoonlijk gestart, maar achteraf had dit toch weinig gevolgen voor mijn eindtijd (16:43) en gemiddelde (15,22km/u), dat als normaal mag beschouwd worden. Ik hoop nu stilletjesaan weer naar de 16km/u te schuiven voor het Z-V Criterium dat bijna weer van start gaat. Het leverde mij een 7e plaats op 54 deelnemers op, 2e in mijn Masters A categorie. Frederik en Jochen vochten voor winst, en eerstgenoemde ging met de zege lopen. Jochen won zo ook de Master A categorie, met een gemiddelde (17,19km/u) dat ik nooit zal halen.
Er zaten trouwens 2 nijdige brugjes per ronde in het parcours, en ik vond van mezelf dat het me toch wat aan kracht ontbrak om hier vlug genoeg op te lopen. Bijtrainen wordt dat dus.
Selena werd 4e vrouw in haar categorie, en was daar best blij mee. Ze vond het een goeie doorgedreven training met de heuveltjes erbij, want zij moest er dus wel 6x over !
Nadien hebben we nog wat met Steven en zijn persoonlijke harem van drie vrouwen (voor de duidelijkheid, Sofie is zijn enige echte vriendin ;-)) lekker kunnen nakeuvelen over canicross, agility en dog survival. We kregen ook nog wat tips voor de canicross, die we zeker zullen kunnen uitproberen in de komende weken !

De uitslagen komen op de site van Assa Ronse, maar hier alvast enkele (nu nog alleen van de korte, wordt aangevuld als ik ook de details van de andere afstanden heb):

4,240 km
1) 14:44 De Backer Frederik (1e Senior)
2) 14:48 Hollebosch Jochen (1e Master A)
7) 16:43 De Cock Gunther (2e Master A)
9) 17:15 De Sutter Patrick (1e MasterC)
21) 20:02 Meuleman Kristien (1e Master A Dames)
41) 26:07 Beke Sofie (2e Senior Dames)

Maar morgen trekken we eerst naar Merksem voor Dorit haar derde KMSH-wedstrijd. Zonder veel verwachtingen echter, want de agilitytraining van deze morgen werd een flop wegens de warmte. 5gr. meer of minder blijft een enorm verschil maken voor een boxer. Of wordt een slechte generale toch een goeie... we zien wel.

Over Edith Bosch, Peter Schep & Boxers...

... ga ik het hier om de olympische spelen definitief af te sluiten nog één keer hebben. Hoe deze nederlandse olympiërs én boxers samen gaan kun je zelf zien en nalezen, met dank aan Roadrat voor deze link én Henry Beuks van Boxerclub Utrecht voor het doorsturen van de foto van de ontvangst bij hun boxerclub waar ze ook lid zijn (en onze tegenstanders in agility zijn ;-)).

Cujo onder het mes, en met nieuwe zooltjes naar Oostakker !

Zoals verwacht moet Cujo helaas weer onder het mes. Maandag zullen zijn epuliden verwijderd worden. We hebben er alle vertrouwen in dat het in orde gaat komen. We hadden schrik voor de narcose, maar Cujo blijkt nog in optimale conditie te zijn waardoor er niet meer risico is dan normaal bij jongere honden. De verwijdering is nodig omdat er sowieso een bioptie nodig is om te controleren of er iets kwaadaardigs zou kunnen zijn, ook al lijkt alles in orde te zijn, en Cujo zal er sowieso op beginnen bijten. Dan komen er scheurtjes in, en zou het ook sneller kunnen misgaan. Ook is het natuurlijk veel mooier als ze weg zijn, maar dat was nu het minste van ons zorgen. Duim met ons mee maandag aanstaande...
Gisteren hebben we ook beslist om vrijdagavond te Oostakker een extra loopwedstrijdje in te lassen. En met nieuwe zooltjes, die ik gisteren bij Runners Service gaan oppikken ben ! Vrijdag direct even testen dus. Daarnet hebben we trouwens, tijdens onze uitstap naar de dierenkliniek Ottenhorst in Terneuzen, ook nog live actie van de loopwedstrijd in Terneuzen kunnen meepikken. En natuurlijk veel bekende gezichten uit het Zeeuws-Vlaams loopcriterium. Spijtig dat we niet even konden stoppen, maar we hadden zoals vermeld een andere afspraak.

Canicross Poeke: Fotootjes en Resultaten en Cujo's Epuliden

Deze actiefotootjes van de canicross ( canirun ), in een prachtig kasteeldecor, kan ik jullie niet onthouden !
De resultaten van deze wedstrijd zijn te bekijken op de website van de VCF. Dorit/Selena werden 4e op 25 deelnemers bij de Young Runners F(emale), en Dorit/Gunther 14e op 32 dlnrs. bij de Runners M(ale).
Van Cujo is er minder smakelijk nieuws. Lees zeker niet verder als je juist gegeten hebt. Hij heeft sinds een paar jaar last van epiluden, dat zijn tandvleeswoekeringen, die uiteindelijk zo ver kunnen gaan tot ze over de tanden heen gaan groeien. Dit komt veel voor bij boxers of dogachtigen op latere leeftijd, en is meestal onschuldig. Er wordt afgeraden om deze vlug te laten weghalen, omdat ze even vlug ook weer terug kunnen komen. Elke keer moet de hond dan ook onder narcose, wat op zich ook steeds een risico is, zeker als de hond ouder wordt. Ik vrees dat het nu toch een probleem aan het worden is, al eet Cujo nog goed, en is hij ook nog steeds zeer actief voor zijn leeftijd. Oordeel zelf, wij tekken alvast morgen naar de dierenkliniek Ottenhorst in Terneuzen :

Olympische Canicross ( Canirun) in Poeke

Wat een dag vol stress gisteren... Maar als de resultaten daarna volgen, dan kun je dit er veel gemakkelijker bijnemen dan in het andere geval.
Het begon al 's morgens bij het opstaan. Eerst stond de olympische mountainbikewedstrijd op het programma. Een mooie eerste ronde met Paulissen op kop ! Spijtig genoeg kende die een terugval, maar wat bleek de ronden erna ? Sven Nijs vocht zich ronde na ronde naar voor, en nam even voor het ingaan van de laatste ronde zelfs de derde plaats in. Spijtig genoeg was het toen even later over... maar wat een knappe wedstrijd toch !
Dan even stressfactor omlaag. Alhoewel. Selena voelde zich goed, en de afgelopen canicross-trainingen met Dorit gingen de goeie kant op, en helemaal in de olympische sfeer begon ze van het podium te dromen... stressfactor terug omhoog !
Toen was het tijd voor de 4x400m en het hoogspringen van Tia ! We hadden ons voorgenomen om ten laatste om 15u Cujo naar mijn doggy-sit-ouders te brengen, om op een comfortabel uur in Poeke te arriveren. Echter, Tia besliste er anders over, en zo konden we ineens ook nog de mooie estafette-wedstrijd meepikken. We konden niet anders dan blijven kijken tot de gekende climax, en zo vertrokken we pas om... 15u34 richting Poeke. Stressfactor op zijn hoogst !
Onderweg kregen we nog hevige regenval te verwerken, maar uiteindelijk bereikten we Poeke toch even voor 16u30... in een stralend zonnetje !
Gelukkig had Selena al een laag startnummer klaarliggen, en voor mezelf was het toch de bedoeling om zo laat mogelijk in te schrijven, zodat we zover mogelijk uiteen de Canirun konden lopen om Dorit recuperatietijd te gunnen.
We besloten, op aanraden van meer ervaren canicrossers, het prachtige parcours rond het kasteel al eens met zijn 3'en af te wandelen. Selena maakt zich al zorgen, omdat Dorit reeds trok en al danig begon te hijgen, maar we besloten om het toch maar te voltooien. We zouden wel zien wat het ging opbrengen. We probeerden op de (toch wel een tiental) glibberige gedeelte Dorit het beste stuk te belopen stuk aan te wijzen, en ongelofelijk maar waar, later zou blijken dat ze deze stukken op dezelfde manier ook zou lopen !
Daarna was het tijd om onze Filos-clubleden en canicross-debutanten te begroeten. Yuki doet bij onze club met bazinnetje Veerle aan agility, en baasje Rik zou vandaag eens de canicross proberen. Het was pas zijn 2e keer, na vorige week even bij Steven in Moerbeke getraind te hebben.
Eerst hebben we met zijn allen nog de Canirun bekeken, en toen was Selena al eerste aan de beurt met startnr 104. Dorit stond al blaffend en huilend klaar en had er blijkbaar zin (wat een verschil met de eerste deelname, toen ze danig onder de indruk was). Van bij het vertrek had Selena het lastig om Dorit te volgen. Spartelend met de armen probeerde ze overeind te blijven op het lange eerste eind, en toen verdwenen ze uit zicht tot ze aan de andere kant van het kasteel weer zouden opduiken. Vlug tot daar gelopen, even nog een gesprekje met agility collega Edwin Aerssens (misschien debutant op de volgende wedstrijds) en toen kwam de eerste Canirunner er aan. Nr 102, daarna 103, dus benieuwd... Het duurde even, maar we wisten dat 103 een 'snelle' was ;-) dus nog geen paniek, en ja hoor, daar kwamen ze uit de bocht ! Vlug nog wat aangemoedigd, en toen naar de aankomst gelopen voor de laatste meters. Het was heel goed gedaan, en Selena was zeer tevreden. Dorit had voor de eerste keer van begin tot einde getrokken. Ze was al benieuwd voor het resultaat !
Daarna was het de beurt aan Rik met nr 142. Aan de aankomst was ik even in de war omdat ik dacht dat hij direct na Jan-Willem gestart was, en die was al even binnen. Ik dacht dat eerst dat hij problemen had, maar opeens kwam hij er toch aan in een meer dan goed tempo. En Yuki trok ook heel goed. Toen bleek dat hij niet 1 maar 8 plaatsen na Jan-Willem gestart was, wisten we dat dit een meer dan mooi debuut ging worden.
Dan toch nog maar even aan mijn 'band' met Dorit gewerkt, haar zoveel mogelijk afgekoeld, en toen was het ook voor ons tijd om te starten met nr 173. Ze had er toch nog wel zin in, maar het trekken minderde al zeer snel toen we nr. 172 met een Jack Russel naderden. Ze vond dat beestje toch wel hoogst interessant ! Toen we er voorbij waren begon ze plots toch te trekken. Ik had gezien dat Francis De Jode met nr. 171 vertrokken was, en ik maakte dus mij geen illusies, we zouden de rest van run eerder achterom dan vooruit moeten kijken. Juist voor de 2km vond Dorit toch weer even dat het tijd was voor een recuperatiemoment, en werden we ingehaald door nr. 176. Een geluk met een ongeluk, want Dorit was opeens terug gemotiveerd, en zo snelden we in een zeer mooi tempo naar de finish, en was ik niet ontevreden met het (nog niet gekende) resultaat.
Nog even nagepraat aan de finish, en toen was het tijd om de inwendige mens wat te versterken ! We verloren de tijd en het ophangen van de resultaten wat uit het oog, tot plots Steven ons onze resultaten kwam melden ! Een 4e voor Selena, en een 13e en 14e plaats voor Rik en mezelf, gescheiden door ... 1 seconde. Wat een debuut voor Rik ! En voor Selena helemaal in de sfeer van de (meeste) olympische belgen... net niet op het podium, op 4 secondjes na.
Maar dat kon de pret niet drukken. In zijn geheel een mooie dag, een mooi parcours, lekker met de hobby bezig geweest en meer dan tevreden met de resultaten en de vooruitgang. We denken nu de ideale combinatie voor dit jaar gevonden te hebben, allebei de canirun, met Selena als eerste aan de beurt, dus op deze manier zullen we het seizoen volmaken. Op naar de volgende afspraak !

"Ben ik kleinzerig ?" ( voor 'dry needling' )

..., vroeg ik op de massagetafel aan mijn kinesist, toen weer een naald zich in mijn kuit boorde, "of doet dit altijd zooooo zeeeeer ?". Ik was al blij dat ik die zin in één keer gezegd kreeg, en daarna vlug de tanden weer op elkaar of ik riskeerde een stuk van mijn tong te bijten. Gelukkig was het antwoord: "Ja, dat is perfect normaal !"
Je moet dus wat afzien om van je last verlost te raken, maar ik geloof in een goeie afloop! En éénmaal je terug thuis bent, is het altijd weer opvallend dat je die pijnlijke momenten alweer bijna vergeten bent.
Eerst had ik om 17u vlug nog een loopje van een 40min gedaan, zonder plan, hartslag tussen 130 en 140. En dit omdat ik weet dat ik me nu weer een paar dagen kalm moet houden...

Nog een laatste stukje info over de triggerpoints en 'dry needling' vanop het web:

Dry Needling bij een Myofasciaal Pijnsyndroom (MPS)

Verscheidene vormen van manuele therapie en fysiotherapie zijn werkzaam bij een MPS.

Dry needling is klinisch gezien een van de meest doeltreffende en snelst werkende methodieken om iemand van een myofasciaal pijnsyndroom te verlossen.

Onder een myofasciaal pijnsyndroom verstaat men klachten in het houdings- en bewegingsapparaat die veroorzaakt worden door de aanwezigheid van myofasciale triggerpoints. Een triggerpoint kan bewegingsbeperking, stijfheid, krachtsverlies en pijnklachten veroorzaken.

Wat is een triggerpoint (MTP)

Een myofasciaal triggerpoint (lees pijnlijke spierverharding) is een (zeer) drukpijnlijke plek in een spier. In de spierbuik kan men een strakke streng waarnemen en in deze streng zit een plaatselijke verdikking (ongeveer ter grote van een rijstekorrel). Deze plek is pijnlijk en bij druk kan er een karakteristieke uitstralingspijn ontstaan. De patiënt herkent in de uitstralende pijn zijn pijnklacht uit het dagelijkse leven.

Zo kan iemand dus ook pijn voelen op een plek waar de oorzaak niet zit (misleading tenderness).
Ook veroorzaakt een myofasciaal triggerpoint een veranderde spierfunctie (b.v. spierkracht afname, spierverkorting etc.) en symptomen zoals toename van zweten, rillerig zijn, duizelig/licht in het hoofd, wazig zien of koude handen (ook wel autonome symptomen

Welke symptomen heeft een actief triggerpoint?

• Bij belasten van de spier met een triggerpoint ervaart de patiënt pijn. Deze pijn is gelokaliseerd in een bepaald gebied kenmerkend voor die spier. Elke spier heeft zijn eigen karakteristieke uitstralingsgebied.
• Stijfheid en verminderde spierfunctie. Maximaal verlengen geeft pijn, dus "leert" de spier te bewegen binnen de pijngrens. Er is sprake van een verminderde bewegingsvrijheid wat zich uit in een spierverkorting.
• Door verkorting van de spier en door pijn tijdens activiteit kan de spier niet maximaal aanspannen, wat zich kan uiten in spierkracht afname.
• Vegetatieve reacties: veranderde zweetsecretie, onwel voelen, duizeligheid, overgevoeligheid van de huid (b.v. bij aanraking snel rood worden), pijnlijke oog- en oorsymptomen.
• Coördinatie stoornis (zoals slechter wordend handschrift).
• Pijnvermijdingsgedrag, hetgeen zich uit door dwanghoudingen en beperkte functie.
• Iemand kan een sterk wisselend klachtenpatroon ervaren, waarbij de intensiteit en de plaats van de pijn kan variëren.

Diagnostiek van triggerpoints

Deze begint met het herkenning van het pijngebied van de patiënt. De therapeut kijkt welke spieren de pijn (voor die spier karakteristiek uitstralingsgebied) eventueel kunnen veroorzaken en onderzoekt deze spieren. Deze triggerpoints bevinden zich in een verharde streng en voelen bij palpatie aan als een plaatselijke verdikking. De patiënt ervaart door druk de herkenbare pijn. Tevens wordt er gekeken naar afname van spierkracht en spierlengte.

Hoe ontstaan triggerpoints?

Een triggerpoint kan ontstaan door een acute (verkeerde beweging, ongeluk) of chronische (langdurige verkeerde werkhouding) overbelasting. Ten gevolge van deze overbelasting ontstaat er een ingewikkeld fysiologisch proces in de spier op celniveau en er ontstaat een zichzelf onderhoudende vicieuze cirkel. Deze belastingen kunnen te maken hebben met "beroepshoudingen" en leefgewoontes. Meestal ontstaan klachten door een samenhang van verschillende factoren bijvoorbeeld: een combinatie van overbelasting van de betreffende spier (door werk of trauma etc.) met ongunstige omstandigheden zoals stress, vermoeidheid, slechte voeding, spieren die niet kunnen ontspannen etc.

Soms is de oorzaak voor het ontstaan van de klacht voor een patiënt duidelijk (b.v. val van een trap) maar vaak weet men niet precies de oorzaak en zijn de klachten geleidelijk ontstaan en toegenomen

Wat maakt een triggerpoint pijnlijker en waardoor kan er vermindering optreden?

Verergering door:
• veelvuldig gebruik van de betreffende spier zonder pauze
• als tijdens het bewegen de spier plotseling verkort wordt
• afkoeling (schaarse kleding), transpiratie
• druk op betreffende spier , b.v. knellende das, zware tas.
Vermindering door:
• korte periode van rust inbouwen tijdens het bewegen, pauzes
• langzaam rekken van de spier bijvoorbeeld onder een warme douche
• temperatuur waarbij het lichaam kan ontspannen, aangename warmte
• Dry needling, manuele therapie en fysiotherapie

Onderhoudende factoren voor klachten.

Talrijke factoren kunnen het bestaan van myofasciale triggerpoints onderhouden. Vooral bij patiënten met chronische myofasciale pijn is aandacht voor deze factoren van belang.
Klachten onderhoudende factoren zijn:
• mechanische stress: slechte werkhouding, (bellen met hoorn geklemd tussen schouder), knellende kleding
• voeding: bijvoorbeeld vitamine tekort, alcoholmisbruik, roken, slecht eten
• bepaalde aandoeningen: suikerziekte, schildklierproblemen, orgaanproblemen (b.v. maag) etc.
• psychologische factoren: depressie, angst, stress, onbegrip spierstelsel door de patiënt
• chronische infectiesDe behandeling

De therapie zal gericht zijn op het inactiveren van de myofasciale triggerpoints, waardoor de strakke spierstrengen worden losgemaakt die verantwoordelijk zijn voor de toegenomen spierspanning. De pijn zal hierdoor afnemen. Ook de lengte van de spier moet weer genormaliseerd worden. Hiervoor bestaan verschillende therapeutische technieken. Het meest effectief is de Dry Needling.- Dry Needling: door het inbrengen van een hele dunne naald in het triggerpoint wordt deze inactief en wordt direct de spier ontspannen.
Dit is de snelste methode om deze pijn te doorbreken, de meeste mensen voelen het inbrengen van de naald helemaal niet en wordt bij het raken van het punt een snelle korte reactie gezien in de spier. We noemen dat een Local Twitch Respons die kenmerkend is voor het effect en het opheffen van de spanning. De beweging neemt direct toe en de pijn af.

Ook zijn (houdings)adviezen belangrijk en eventuele oefeningen om herhaling van de klachten zoveel mogelijk te voorkomen.

Wat kunt u er zelf aan doen?

Belangrijk is om te ontdekken welke activiteit en/of houding precies de pijn veroorzaakt. Zo kan de therapeut analyseren welke spieren hiervoor verantwoordelijk zijn. Ook is belangrijk na te gaan welke klachtonderhoudende factoren een rol spelen, bijvoorbeeld stress, werkhouding etc. Vanzelfsprekend dient de patiënt een actieve rol in te nemen in de behandeling door eventuele adviezen en oefeningen uit te voeren en actief mee te denken met de behandeling.

Hoeveel behandelingen zijn nodig?

Dit is een veelgestelde vraag en moeilijk te beantwoorden, daar geen persoon hetzelfde is. Er bestaat veel verschil in het reactievermogen tussen mensen onderling, met name in het tempo waarin MFTP te inactiveren zijn. Hoe resoluter en consequenter een patiënt zijn veroorzakende en klachtonderhoudende factoren aanpakt des te sneller een blijvend goed resultaat wordt bereikt.
In het algemeen geldt: hoe langer de periode is tussen het ontstaan van de klacht en het begin van de behandeling, des te groter is benodigd aantal behandelingen.
Onze ervaring is dat een behandeling met Dry Needling het meest effectief is en snel tot resultaten leidt, zeker in combinatie met rekkingsoefeningen voor thuis.

Enkele voorbeelden waar dry needling zeer effectief werkt:
● hoofdpijn,
● acute torti collis ( “stijve nek”)
● RSI of CANS
● slijmbeurs, peesirritatie of frozen shoulder
● tennis of golverselleboog
● peesirritatie in spieren ( pols, achillespees, hielspoor)
● rugklachten, laag en bovenrug
● ischias
● lies- en bilklachten
● kuitklachten ( waaronder kramp)
● shinsplings of logesyndroom
● langdurige sportblessures

Dry Needling

Deze methode wordt toegepast alleen door gecertificeerde fysiotherapeuten.
Gebruikt worden dezelfde naaldjes, die in acupunctuur worden toegepast. De lengte van de naald is afhankelijk van de diepte waar het triggerpoint in de spier zit.

Let op: Dry Needling voor MPS is GEEN acupunctuur. ( dry needling is per definitie een therapievorm volgens “westerse neuro-anatomische en fysiologische principes” en berust in de uitvoeringswijze niet op een “energie concept”, zoals de klassieke acupunctuur.

Aarschot foto's, Canicross Poeke en Triggerpoints-schrik

Gisteren per toeval nog een paar fotootjes ontdekt van de agilitywedstrijd met Dorit in Aarschot, die ik jullie niet wil onthouden. Met dank aan fotograaf Jean-Pierre Verbesselt !
Selena en ikzelf hebben 'stijve poten' van de Kemzeekse 5km (die er maar 4,6xKm bleek te zijn. Zo zie je maar dat een wedstrijdje nog geen training is, en je er best af en toe eentje tussen de trainingen door meepikt, om gewend te blijven aan het wedstrijdritme...
Vandaag dan maar ons Dorit meegenomen voor een rustige duurloop van een 40-tal minuten, want... volgende zaterdag is het terug Canicross, in Poeke. We plannen beide deel te nemen, dus ik vraag zo direct nog een laag startnummer aan voor Selena, zodat Dorit voldoende kan recupereren vooraleer ik met haar aan de beurt ben.
En ja, mijn achillespees speelt terug weer op, dus rij met schrik weer naar de kiné morgenavond. Dat wordt weer een verhaal van 'dry needling'-therapie, maw. steek maar eens een naald in die 'triggerpoint'. Ik ben niet kleinzerig, maar leuk is anders...

Hierbij nog een snuifje duiding over de 'triggerpoints' :

Triggerpointtherapie
De Amerikaanse artsen Janet Travell en David Simons deden jarenlang onderzoek naar het effect van triggerpoints op onze gezondheid en publiceerden ruim twintig jaar geleden hun monumentale medische hand-boek: Myofascial Pain & Dysfunction; The Trigger Point Manual. Triggerpoints zijn de zgn. spierknopen. Plekken waar de spiervezels continu samengetrokken zijn en daardoor niet meer kunnen ontspannen. Ze ontstaan door overbelasting, onderbelasting of plotselinge bewegingen (valpartij/ongeluk). Iedereen heeft wel triggerpoints, en mensen met een zittend beroep hebben over het algemeen méér actieve triggerpoints dan gemiddeld. Het onderzoek wijst uit dat triggerpoints de neiging hebben om uit te stralen naar heel andere plaatsen. Daardoor zijn we vaak de oorzaak van klachten zoals hoofdpijn, pijn in de nek, pijn in de onderrug, tennisarm, RSI, carpaal tunnel syndroom, muisarm, en pijn in gewrichten als schouders, polsen, heupen en enkels. Zelfs fybromyalgie kan zijn oorsprong hebben in triggerpoints. Als mens zijn we geneigd de plek waar het pijn doet te behandelen. Maar als daar niet de oorzaak van de pijn zit, zal de klacht steeds terugkeren.

Triggerpoints gaan niet vanzelf weg door rust!
In Nederland wordt Triggerpointtherapie inmiddels met zeer goede resultaten beoefend door fysiotherapeuten, massagetherapeuten en shiatsutherapeuten. Om triggerpoints te kunnen behandelen moeten ze eerst gevonden worden. Aan de hand van de informatie uit het gesprek, waarbij ook boeken en afbeeldingen gebruikt kunnen worden, voeren we een lichamelijk onderzoek uit. "We" zijn de behandelaar én de cliënt, want alleen die weet of de behandelaar op een triggerpoint zit! Met deze informatie stellen we samen een behandelplan op. Er wordt uitgebreid instructie gegeven en geoefend met de eenvoudige behandelingen. Hierbij worden duimen en knokkels gebruikt, aangevuld met hulp-middelen zoals een tennisbal, een stuiterbal of de Thera-cane. Naast de behandeling door de therapeut is het de bedoeling dat de cliënt zelf ook actief aan de gang gaat met het behandelen van de triggerpoints.

Achillespeesontsteking
Pijn in of bij een pees is vrijwel altijd afgeleide pijn afkomstig van triggerpoints in de bijbehorende spier. De illustratie toont een triggerpoint in de voorste scheenbeenspier, die de meest voorkomende oorzaak is van de pijn aan de achterkant van de enkel die zo vaak foutief als achillespees-ontsteking wordt gediagnosticeerd. Triggerpoints in de andere spieren van het onderbeen veroorzaken pijn in de tenen, voetboog, hiel en de voorkant van de enkel.

Trots op de Filos Agility Team beginners

Elke dag brengt iets onverwachts !
Neen, we konden niet trots zijn op de eigen prestaties. 1 DK op de jumping (voor de rest ging het wel OK) en een paar fouten op het andere parcours voor Dorit (lag vooral aan mezelf), en een trage Cujo op beide parcoursen. In de totaalstand toch nog goed voor de eerste helft van het klassement.
Maar de verrassing van de dag kwam vooral van de sterke collectieve prestatie van onze beginners ! Een klein jaar geleden begon een redelijk grote groep (8-tal combinaties) aan een agility-uitdaging. De interclub wedstrijden van het voorjaar kwamen duidelijk nog te vroeg, en dat kon ook niet anders. Toch werd er al deelgenomen voor de extra training. Vandaag zijn deze combinaties in groep opgestaan om voor de eerste keer dit seizoen een wisselbeker bij de beginners naar Filos te halen. Proficiat aan allen ! En natuurlijk is dit ook heel leuk voor de instructeurs !!! ;-);-);-)
Later deze week volgen de detail-uitslagen.

Winst Selena in Kemzeekse Stratenloop 5Km

Wat was me dat stressen deze middag. Dan denk je eerst even te ontspannen en rustig een voetbalmatchken te bekijken vooraleer je gaat lopen, en dan overkomt je zo'n spannende thriller ! Tijd om te bekomen was er niet, want na afloop haastten we ons naar de start van de stratenloop. Als je al 5 maanden geen wedstrijd meer gelopen hebt gaat het er toch wat nerveuzer aan toe dan gewoonlijk, maar vanaf dat je je eerste 'lotgenoten' in het vizier krijgt valt er al veel weg. Collega Mireille zat in de organisatie en deed de inschrijvingen. Had ze toch wel onze andere collega Luc met startnummer 13 opgezadeld zeker... Toeval of niet, we horen het nog wel... ;-)
Ook Dirk en Bert waren op de afspraak, alleen Alain had zijn kat gestuurd.
Eerst samen wat ingelopen, en Bert stond wel heel scherp, dat werd alvast een harde noot om kraken. Selena vond dat we al wat hard aan het inlopen waren, en deed ons wat vertragen. Even vlug naar de auto om schoenen te wisselen, en we waren er klaar voor.
Aan de start konden we al direct wat snelle mannen ontdekken (er was blijkbaar geen concurrerende loop in de buurt), dus de kwaliteit was al verzekerd. Na de start gingen Bert en ikzelf direct mee in het snelle aanvangstempo, maar ik voelde al snel dat dit tempo voor mij te snel zou worden. Patrick wachtte nog even, maar ik liet ze daarna toch met 2 anderen zachtjes wegglijden en koos voor een gemakkelijker tempo. 3 snellere vogels waren reeds eerder gaan vliegen, en streden voor winst. Hierna gingen mij nog 2 andere lopers voorbij en werd het dus uiteindelijk een 10e plaats, in juist 15km/u, en waarmee ik dus perfect weet waar ik momenteel sta.
Selena liep met zo'n anderhalve minuut voorsprong naar de zege bij de vrouwen, en was uiteindelijk toch weer blij dat ze meegedaan had (dat kostte wat moeite...), want er prijkt nu een mooi bosje bloemen in de huiskamer !
Dirk en Luc waren ook 'happy' met hun verbetering van hun tijden, dus niets dan tevreden gezichten. Op naar de volgende uitdaging !

PS. De ronde die ik eerder publiceerde was het parcours van 2 jaar geleden. Sinds vorig jaar, toen we niet van de partij waren, is dit het nieuwe parcours dat voor de lange afstand 2x afgelegd wordt. Afstand = 4,69 km per ronde.


Uitslag 4e Kemzeekse Stratenloop
---------------------------------
4) De Cock Patrick 17:32
5) De Caluwé Bert 17:57
8) Schelfhout Wim 18:17 (blogger!)
10) De Cock Gunther 18:43
12) Albertijn Michel 19:06 (tof dat je er weer bij was !)
16) Temmerman Selena 21:21 (eerste vrouw)
22) Staessens Leo 22:12
24) Stuer Veerle 23:01 (tweede vrouw)
26) De Cock Dirk 23:11
30) Van Goethem André 23:56
32) Van Goethem Ilse 24:04
49) Cambré Luc 26:57 (blogger!)
61) Staessens Tiny 29:36

En ook enkele uitslagen van de langste afstand
----------------------------------------------
1) Van Goethem Filip 34:16
3) Verbeeck Chris 36:49 (net terug uit verlof)
4) De Plukker Saskia 37:18 (eerste vrouw)
5) Noens Martin 37:21
8) De Block Marc 40:14
16) Vanderhallen Karen 42:35 (tweede vrouw)
...en vele andere joggers...

Lopen in Kemzeke, Agility in Moerbeke

Lekker sporten dicht bij huis dit weekend !
Op zaterdag lopen we 'thuis' in ons eigen dorp, Kemzeke. Je kan er kiezen tussen een 5 en een 10 km. Meer details op de site van Dorpsfeesten Kemzeke, en hierbij alvast het rondje van de 5 km (2x af te leggen).

En zondag is het weer tijd voor de organisatie van onze eigen thuiswedstrijd van de regionale interclub agility, van hondenschool Filos te Moerbeke. Heb je altijd al eens een agilitywedstrijdje willen zien, kom dan af naar de Heirweg tussen Moerbeke en Klein-Sinaai, terreinen liggen achter de drankencentrale Koudenborm.
Tijdschema is : 13u30 eerste wedstrijd, daarna (omstreeks 15u15) tweede wedstrijd, en als laatste (omstreeks 17u) de estafette (5 honden per club, zonder stokwissel ;-)) Kom eens kijken, en spijs ineens ook even de clubkas. Toegang is trouwens gratis !

Looptrainingen Gunther, brons voor Edith Bosch

Vorige zondag deed ik de laatste training van week 5 opnieuw, om deze week dan de normale 6e week met meer rust af te werken. Was ook nodig om de vakantieweek te verwerken...

zo W5 T3 : 10min inlopen, 1000m in 3min50sec (MaxH 162), 3min joggen, 6x200m in 40sec (MaxHs 160, 163, 167, 169, 171 en 171), telkens terugjoggen, 5min joggen, 1000m in 3min50sec(Max 177), uitlopen

ma W6 T1 : 30min loslopen, met onze boxer Dorit gedaan (Canicross training)

di W6 T2 : 10min loslopen, 10min D1, 5min D2, 5min loslopen, 3min D3, loslopen tot 45min

Vandaag verloren we ook vlug Catherine Jacques in het judo, maar we hebben toch ook nog doorgesupporterd voor de nederlandse Edith Bosch, die voor een nieuwe nederlandse medaille zorgde. Waarom ? Wel, Edith heeft een boxer Mila, en ze doen ook aan agility !!! We hebben ze dit jaar nog in Dordrecht ontmoet. Knap toch dat dit kan. Na zilver in Athene werd het nu brons !
We hopen de komende dagen natuurlijk ook op een belgische plak, te beginnen met Tim Maeyens !

Buffalo Tom, Alanis Morrisette, The Scabs

Wat een afsluiter van deze 34e Lokerse Feesten !
Na het verorberen van een lekkere Spitburger waren we al direct klaar voor mijn eigen hoogtepunt van deze avond... wat zeg ik ? Van deze of meerdere Lokerse Feesten zefs !
Om 20u was het nl. tijd voor Buffalo Tom, al jaren één van mijn favoriete groepen, en ik vond het ongelofelijk nieuws dat ze dit jaar naar de LF kwamen. Alle bekende nummers (voor mij toch ;-)) van deze "gitaarhelden uit Boston" kwamen aan bod. Onbegrijpelijk dat het grootste gedeelte van het publiek niet zo bekend was met deze groep, maar dat zal ook wel aan het vervolgprogramma gelegen hebben. En ik probeer er de volgende weken via deze blog ook nog wat aan te doen ;-) Genoten van de eerste tot de laatste minuut ! (10/10)

Daarna even bekomen en het duurde toch wel een halfuur eer ik besefte dat Alanis Morisette reeds een halfuur bezig was. Wat zijn we vooral geschrokken van die extra kilo's ! Voor de rest waren we minder onder de indruk, ook omdat we al jaren geen weet meer hadden van nieuw materiaal van haar. Dat ze een goeie stem heeft hoeft geen bekijf, maar om niet te overdrijven : het is geen 'podiumbeest'. Het laatste halfuur met het bekendere werk maakte nog veel goed. (6/10)

En dan tijd voor de Vlaamse Ramones of het hoogtepunt van de avond, zomer, het jaar voor Selena ! Ze lieten even op zich wachten, maar voor hun allerlaatste optreden kon dit geen enkel probleem zijn. De Guy zat vol energie, en met zijn allen genoten ze zelf zichtbaar enorm van dit optreden. Het publiek werd enorm bespeeld, en liet zich ook gewillig bespelen, en zelfs een set van 1uur en 40minuten was onvoldoende om al hun bekende nummers te spelen. Maar je hoorde na afloop niemand klagen, hiervoor ga je naar concerten... (10/10)

Back to reality : morgen gaan werken...

Flash: Agility: 4e en 10e plaats Dorit in Aarschot

In haar 2e KMSH agility wedstrijd in Graad 1 Large wist Dorit alweer 2x een U'tje (Uitmuntend) te behalen, ditmaal goed voor een 4e plaats op de Jumping (foutloos) en een 10e plaats (1 weigering) op het Vast Parcours, telkens op een totaal van 60 honden. Dorit heeft nu 4 'U'tjes, en heeft er nog 2 (waarvan minstens 1 op Vast Parcours) nodig om naar Graad 2 over te mogen gaan.

Looptraining G&S: even paniek en onderhoudend

Klassiek verhaal wanneer je in verlof bent. Je moet dan 'echt' tijd vrijmaken om te gaan lopen, waarschijnlijk omdat je uit je dagelijkse routine bent.
Dinsdagavond was er plots paniek ten huize Cujo. Selena was wat Leffetjes gaan halen in de garage, tot ik plots een klap hoorde. Even stilte... en toen ik haar riep kwam er eerst niks en toen heel stilletjes... 'mijn voet'... Vlug richting garage gelopen, en Selena lag al in de badkamer. Helemaal bleek met servetten op haar voet, en voor de rest bloed, bloed, veel bloed. Ik vreesde het ergste en haalde voorzichtig de servetten weg, en gelukkig bleek het maar om een kleine wonde te gaan, maar wel diep genoeg om de ader die op de voet ligt open te halen. Selena had een fles Leffe uit haar handen laten glippen, de fles was kapot gevallen en een scherf was tussen haar voet en slipper gevlogen. Resultaat: veel bloed maar verder gelukkig weinig schade, wel een heerlijke Leffe-geur...
De volgende dag liep Selena alweer gezellig mee op training, om maar te zeggen dat we even heel hard geschrokken zijn, maar verder zonder erg.
Deze week volgen we opnieuw week 3 van het trainingsschema, en volgende week week 6 naar Kemzeke toe.
Di: 40min loslopen, vervangen door fietsen naar de DVD-theek en terug (té warm) MaxH 156 (tussen de rotondes over de expressweg)
Wo: samen 15min los, 8min D2(MaxH 161, gemH 150), 10min los, 6min D3(MaxH 173, gemH 160), los tot totaal van 45min
Do: 55min met 40min in D1 (MaxH 139, gemH 128): zééér lage HS en toch goed doorgelopen volgens Selena, zo hebben we het graag !

Tim Vanhamel, Siouxsie en Massive Attack

Dit was de affiche van gisteravond. Eerst een traditie in ere gehouden, een lekkere kebab met alles erop en eraan, en dan trokken we naar de Grote Kaai. Tim Vanhamel was juist begonnen. Het werd een onderhoudende set, niet meer of niet minder. Hij heeft solo ook nog maar een paar bekende nummers, maar die mogen er natuurlijk wel zijn.(6/10)

Daarna al een beetje nostalgie, met Siouxsie. Zonder haar Banshees ? Of waren ze er toch bij ? Het was me niet erg duidelijk. Natuurlijk al lang geen topact meer, zeker niet qua stem (kwatongen beweren dat dit nooit haar sterkste punt geweest is ;-)), maar toch leuk om ze nog eens te zien optreden. Ze zag er bovendien nog zeer strak en lenig uit. De bekende nummers van weleer kregen in aantal (gelukkig) toch de bovenhand op het recentere werk. De meningen waren verdeeld, maar ik vond het voor mezelf toch een OK optreden.(7/10)

Als slotact was er een fantastische afsluiter, Massive Attack! Zeer solied optreden, genieten van begin tot einde. Het enige minpuntje vond ik de moraliserende teksten (zelfs vertaald naar het nederlands) op het lichtbord achter het podium, maar dat hoort waarschijnlijk bij het imago van de groep. Alle hits passeerden de revue, en eerlijk gezegd vond ik de minder gekende nummers gisteren ruim zo goed gebracht als het bekendere werk. Kortom, deze groep werd zeer gesmaakt, en tot 2 keer teruggeroepen, wat ze ook zonder morren deden.(9/10)

Verder werd het een beetje laat, en probeer ik nu de zware bassen uit mijn oren te krijgen...

20 jaar HS Filos en Lille, Duinkerken, Nieuwpoort...

We zijn nu 4 dagen verder, heb ondertussen geen tijd meer gehad om te bloggen, en ra ra ra, we zijn nog niet op de Lokerse Feesten geraakt !!! Vrijdagavond een traditioneel halfjaarlijks (je kent dat wel, dan eens bij ons, dan eens bij hun,...) bezoekje bij onze vrienden Jan & Cindy. Altijd heel gezellig, lekker wat gegeten, lekker wijntje gedronken, en ondertussen bijpraten over elkaars belevenissen... En wat worden hun kinderen Ruben, Thijs en Hanne groooot !
Zaterdag was het dan de 20-jarige viering van de hondenschool HS Filos te Moerbeke, waar we met onze boxers lid zijn en ikzelf ook les geef aan de agilityspelers. 's Morgens les gegeven (fotootjes van Karin Mol), parcours laten staan voor de wandelaars van 's middags, zodat ze vóór en/of na de wandelingen (er was keuze tussen 7 of 14 km) ook eens konden proberen, en 's avonds was het dan de jaarlijkse BBQ, waarbij er ook een presentatie liep met foto's van de afgelopen 20 jaar, en afsluitend dansen (voor de vrijwilligers...).
Zondag toch ook tijd vrijgemaakt om (na het late ontwaken) samen een intervaltrainingetje af te werken van 6x 500m in voor mezelf 3:55. De hartslagen bleven hierbij verrassend laag. Komt de 'forme' eraan ? lag het aan het uitslapen ? of aan de Palmkes van de avond ervoor ? Zal dit waarschijnlijk nog eens moeten testen... ;-)
Later op de dag dan vlug een hotelletje geboekt (last-minutetje voor 47 euro) in Lille(Rijsel), om daar de maandag door te brengen met een City trip en dinsdag dan terug te keren via Duinkerken en Nieuwpoort. Maar over deze laatste dagen vertel ik morgen wel verder met wat fotootjes.
En mijn blauw-zwart tenuken had ik na de zware nederlaag van Rijsel van zondagavond, tijdens de Brugse Metten, ook maar wijselijk thuisgelaten...

Lokerse Feesten

De Lokerse feesten kunnen beginnen ! Eindelijk hebben we een weekje verlof, het is geleden van december 2007, van toen we naar Argentinië geweest zijn. De batterijen liepen stilaan leeg, dus het werd tijd.
Gisteren toch al even met de joggers van Stekene een paar rondjes meegelopen, maar het was nog gene vetten. Kan ook aan het weer gelegen hebben natuurlijk... Normaliter rust ik nu tot zondag, en ga er dan terug tegenaan, om op de Kemzeekse Dorpsfeesten eens te testen hoever het staat.
Ook nog een DVDtje gezien deze week, nl. 'I am Legend'. Nu ben ik niet zo'n fan van Will Smith, en nog minder van stervende honden, dus had ik een reden om deze film een beetje in de rekken te laten, maar omdat hij zo'n goeie score kreeg hebben we hem toch maar eens bekeken. Nadat de hond gestorven was, hebben we toch nog even ontspannen kunnen kijken, maar een score van 7.1 op 10 vonden we toch wat te hoog.