09/09/2012: Trail Porte des Ardennes

Vorige zondag verzamelden we omstreeks 7u15 te Casa Cujo, om met een 3-tal Zeeuws-Vlaamse trailvrienden richting Seraing te vertrekken. Dit keer stond de Trail Porte des Ardennes op het programma.

Voor ons de eerste keer, maar Andres en Patrick waren vorig jaar met goede kritieken teruggekomen van deze kleinschalige trail. Voor mij zou het de langste trail worden die ik totnogtoe gedaan had, maar wel met een pak hoogtemeters minder dan de vorige trails, die stuk voor stuk boven de 1000m uitkwamen. Dit keer zou de teller op 700m blijven hangen. Ruim op tijd bereikten we de vertrekplaats, zodat we ons rustig konden prepareren en kennis konden maken met andere deelnemers. Het trailwereldje is relatief klein, dus het aantal bekenden breidt ook met elke trail gemakkelijk uit.

Plots werd ik ook aangeklampt om nog even de nederlandse vertaling van het welkomstwoordje voor te lezen vlak voor de start. Het was even puzzelen, want de tekst leek wel door Google Translate of zo gehaald, maar na een paar vlugge last-minute aanpassingen in mijn hoofd kwam het uiteindelijk toch in orde. En tot leuk dat ze sowieso de moeite doen om de talrijke Vlamingen en Nederlanders ook in hun moedertaal te woord te staan !

Met een zuiders kwartiertje vertraging gingen we dan van start. Ik had me voorgenomen om zeker niet te hard van stapel te lopen, want de Trail des Fantômes zat nog vers in het geheugen, en het was weer warm dus ik zou genoeg drinken vandaag ! De vorige dag had ik ook opgelet tijdens de Vuelta, en ik had gezien dat telkens Contador in beeld kwam, hij aan het eten of drinken was... ;-)
Er waren naast de 2 liter water dus ook 3 gellekes mee... Kort na de start was er reeds een pittige afdaling, met best wat stenen die boven de grond uitkwamen. We zaten hier, behalve Selena, tot mijn verbazing nog allemaal samen op een rijtje. Eerst Andres, gevolgd Ingrid, mezelf en ook nog Berry ! Gaat die laatste niet te hard van stapel, dacht ik nog bij mezelf, want het was nog maar zijn 2e trail. Maar de beste manier om dat te weten, is inderdaad om te proberen... ;-) Plots ging Ingrid iets voorzichtiger worden, en besloot ik haar even in te halen, ze zou later vast nog terugkomen wanneer het terug vlakker of omhoog zou gaan. Niet dus, maar waarom wisten we toen nog niet...

Beneden en terug weer boven gekomen liep ik nog enkele kilometers samen met Andres, en toen besloot ik om af te haken want het ging mij op dat moment een stapje te snel, en de weg was nog lang. Het verstand won het even van de drang om mee te gaan. Toen we op het 10-kilometer punt kwamen was het tijd voor mijn 1e gelleken. Ik begon te stappen om het even rustig tot mij te nemen, maar de inhoud was heel warm en ik begon direct te kokhalzen. Vlug heel wat gedronken, en toch ook maar de rest rustig tot mij genomen... Hier hebben er me wel veel ingehaald, maar ik dacht dat ik dit door te eten wel weer zou goedmaken. En grotendeels zou dit ook lukken. En de anderen zouden mij wel sowieso wel ingehaald hebben omdat ze beter waren. Hierna ging het kilometers lang op automatische piloot, wat me wel eens meer overkomt bij het trailen. Genieten en kilometers malen, maar je achteraf weinig details kunnen herinneren. Maar meestal zijn dit dan wel de stukken die je achteraf gezien het best afgelegd hebt. Aan de bevoorrading nam ik ook even de tijd om wat rozijnen en een paar stukken sinaasappel naar binnen te werken. Ik maakte hier ook nog even terug rechtsomkeer omdat ik me realiseerde dat ik een bekertje water meehad en ik geen vuilbakken meer zou tegenkomen... ;-);-);-) Eens voorbij de 20K werd het tijd voor een tweede gelleken, en nu was ik gelukkig wél voorbereid op de warme inhoud, en dronk ik ook gelijk veel. Zo denderden we voort tot plots, ongeveer aan het punt 26K ... er geen druppel water meer uit mijn CamelBak kwam. Dit had ik nog nooit voorgehad, want meestal heb ik nog veel teveel over achteraf. Ik had me dus wel meer dan verwacht aan de voornemens gehouden. Maar toch ook wat paniek, want het was nog een heel stuk... Toch voelde ik me nog redelijk OK, en vlug de knop omgedraaid en we gingen er het beste van maken ! Ik liep nu een poos alleen, en drie kilometer verder haalde ik een deelnemer bij die zich aan het verfrissen was in een riviertje. Op dat moment herkende ik pas Andres ! We besloten, eigenlijk zonder het echt uit te spreken maar we verstonden mekaar, om samen verder op pad te gaan. Bij mij was nu ook het beste eraf, en in dit laatste stuk zaten misschien wel de 2 pittigste hellingen van de dag (of ze voelden dan toch zo aan). Het kwam erop neer dat we bergop stapten, en op het vlakke of vals platte nog zoveel mogelijk probeerden lopen. En zo kwamen we na ongeveer 3u45 samen over de finish ! Ik liet me direct na de finish op het gras vallen om te bekomen, maar vlug riep Andres me al toe, en zag ik ook waarom. Daar zat Ingrid al op een stoeltje te wachten met pols/hand in het verband ! Ze was spijtig genoeg in de eerste afdaling ten val gekomen, en werd aan de eerste bevoorrading tot stoppen aangemaand omdat ze moest gehecht worden. Zeer spijtig natuurlijk, voor Ingrid zelf vooral omdat ze haar lange duurloop niet had kunnen doen ;-), maar toch ook wat opgelucht omdat het ook erger had kunnen zijn. Veel beterschap Ingrid ! Tussen de opkomende krampen door besloten we eerst te gaan douchen, en bij terugkeer zagen we dat ondertussen ook Selena en Berry reeds aangekomen waren ! Selena had weer terug het goede trailgevoel te pakken gehad, en ook Berry was met een goed resultaat in pas zijn 2e trail aan de finish gekomen.

Na nog wat gezellig nakeuvelen, met spijs en drank om de voorraden terug aan te vullen, werd de terugreis aangevat en waren er bij de terugkeer in Stekene weer ... FRIETJES !!! ;-)
 
Voor de uitslagen hier klikken
Voor het parcours en hoogteprofiel hier klikken