Reisverslag Canada : van Montréal naar Lac Beauregard

Wanneer je de stad verlaat begint het avontuur pas echt. Na aankomst in de luchthaven hadden we onze huurauto (een Chevrolet Impala) reeds afgehaald, en kennisgemaakt met Lucy van de GPS én de automatische versnellingsbak. Met beide moesten we nog wat vooruitgang boeken.
Ons roadbook vertelde ons dat het om een verplaatsing van 237km zou gaan. Niets zou minder waar blijken.
We reisden trouwens met Globe Trotter Canada, een fly&drive formule waarbij alle hotels en de meeste activiteiten reeds op voorhand geboekt worden door deze organisatie. In België boek je dit via JetAir Wereldreizen.
We geraakten de stad iets vlotter uit dan we erin geraakt waren, en vlug zaten we voor lange tijd op Road 117 richting Mont Laurier. Road 117 maakt deel uit van de Trans Canada Highway, 's werelds langste nationale highway met een lengte van bijna 8000km. Het is een mooie afwisselende snelweg, en het werd al snel duidelijk dat we richting de bergen trokken. Van 3 rijvakken ging het naar 2, en van 2 naar 1...
Onderweg stopten we aan een kampeerplaats, waar we op goed geluk een tof restaurantje met zicht op een meer aantroffen. Hier werd de eerst, maar niet de laatste, panini verorberd.
Daarna weer verder richting Mont Laurier, waar we volgens het roadbook naar links zouden moeten. Echter, Lucy van de GPS én de info van de website van de bestemming beweerden het regenovergestelde... We kozen voor het laatste, en dat was de goede keuze, want we zagen al snel een pijl naar de Pourvoirie Lac Beauregard staan.
Een pourvoirie is een groot stuk land dat door een opzichter(sfamilie) voor de staat gecontroleerd wordt. Meestal worden er ook accomodaties voorzien om gasten te ontvangen, en worden er tijdens het seizoen gecontroleerde jachten georganiseerd.

De weg ging over in onverharde gravel, en we dachten dat we bijna de eindbestemming bereikt hadden. Voor de tweede keer: fout gedacht.
Vijf minuten rijden werd een kwartier, een kwartier een halfuur... en geen levende ziel of aanwijzing te bespeuren... De weg werd ook alsmaar slechter, en we begonnen dan ook al lichtjes te panikeren dat we verkeerde zaten. Stress op vakantie !
Maar dan gelukkig terug een aanwijzing, en ook van een andere Pourvoirie die we eerst zouden tegenkomen. Na bijna 1 uur rijden tegen 30 à 40km/u bereikten we Pourvoirie Mekoos, waar ik na enig aandringen Selena kon overtuigen om eens te gaan navragen hoever het nog was.
Ze kwam terug met de boodschap dat het toch nog een halfuurtje rijden zou zijn... (slik).
Maar het eind was in zicht. Onderweg nog wat gefoeter omdat ze ons wel eens hadden kunnen zeggen dat een 4x4 toch wel meer aangewezen was om bepaalde bestemmingen te bereiken, maar uiteindelijk bleek de eindlocatie toch alle ongemakken ver te overtreffen.
Vlug maakten we ook kennis met de hond des huizes, Palace (of zoiets), en voelden we ons ook alweer wat meer op ons gemak.

De agenda voor de komende drie dagen werd overlopen. Vandaag (gelukkig) alleen 'installation in the cabin' en lekker ontspannen (wat 'pool'en) en eten.

We deden toch nog vlug een wandelingetje van een halfuurtje naar een 'belvédère' boven het meer.

We bleken ons trouwens op een grondgebied van 146 vierkante kilometer met meerdere meren te bevinden, enkel voor het gastgezin, wijzelf, en vier andere Luxemburgse gasten...
En wat viel er ons direct op ? Dat het hier verschrikkelijk... STIL.... was...