Canicross Spiere-Helkijn: Opgave (lang) en 10e plaats Selena (kort)

Vorige zondag vertrokken we voor een lange rit richting Spiere-Helkijn voor onze nieuwe hobby, de canicross. Het dorpje was ons helemaal onbekend, maar den Tom Tom bracht ons ruim op tijd op de juiste lokatie. Het was ons ook niet ontgaan dat het op het eind een 'beetje' heuvelachtig werd, maar het meest schrik hadden we toch voor de voorspelde temperaturen, alhoewel het dan nog betrokken was.
De ontvangst was in een redelijk nieuwe sporthal, en de honden mochten er zelfs binnen. Ondertussen kennen we de routine al, en we waren redelijk vlug ingeschreven, waarna we het parcours aan de andere kant van de weg konden gaan verkennen.
Grote verrassing na een kleine oriëntatieprobleem aan de start : we vertrokken direct over een maïsveld ! Na het maïsveld liepen we ineens 2 cm hoger door de kleigrond die bleef plakken. Ik verkende zo verder de eerste lus over een betonbaantje, kwam Selena met Dorit terug tegen en besloot dan terug af te draaien naar de start.
Om 13u25 was het onze beurt op de lange afstand. Dorit was heel enthousiast om te starten, en na een ferme schok bij de start (mijn rug voelt het nog) ging ze er vlot vandoor. Er waren 2 platgelopen baantjes door het maïsveld, en één minder goed ertussen. Je raad het al... Dorit's voorkeur ging naar het laatste, dus iets meer zwoegen en ik probeerde haar ook wat te temperen. Op het asfaltbaantje werden we bijgebeend door een snellere combinatie die 30sec na ons gestart waren, en Dorit besloot om aan te pikken waardoor het tempo weer omhoog ging. Zo bleven we achter elkaar lopen tot aan de eerste drankpost, waar de snellere combinatie even stopte om te verfrissen. Wij niet, omdat Dorit tijdens de inspanning toch niet wil drinken, maar achteraf gezien had ik haar toch beter wat nat gemaakt, de zon was immers beginnen schijnen en het was nu zeer warm geworden op het betonbaantje. Toen Dorit niemand meer voor haar had lopen, ging het tempo terug omlaag waardoor we weer werden voorbijgestoken, en ongeveer halfweg besloot Dorit dat het dan maar ineens genoeg was voor vandaag. Ze was met geen stokken (niet letterlijk he) meer in gang te krijgen, zelfs niet na enkele minuten, en omdat ze verschrikkelijk hard hijgde en begon te schuimen besloot ik de korste weg terug te nemen en op te geven. Het had zo geen zin meer, het was voor haar geen plezier meer, en misschien kon ze dan later op de korte afstand nog wel eens met het bazinnetje proberen. Zo wandelden we terug naar de aankomst, en de laatste honderd meter begon ze zelfs spontaan terug te lopen... (bazinnetje dacht dat we aankwamen en begon dan nog te roepen...) waarna ze languit gestrekt een tiental minuten aan de aankomst bleef liggen.

Na veel wikken en wegen, Dorit was blijkbaar toch plots goed gerecupereerd, werd samen besloten om toch te starten op de korte afstand. Selena zou heel traag starten, en vanaf ze zou zien dat Dorit geen zin meer zou hebben zou ze direct stoppen. Maar wat bleek... Dorit viel nu helemaal niet stil en op het eind was ik zelfs heel verrast toen ze al naar de aankomst kwamen ! Zo eindigden ze op de korte afstand toch op een leuke 10e plaats op 28 deelneemsters in de categorie 'Young Runners Female', en waren we alsnog tevreden met dit door de voorhistorie onverwachte resultaat.
Daarna was het tijd voor achtereenvolgens een braadworstje, een douchken, een Leffeken, een tombolaken (nog een lekkere Petrus om mijn opgave te verwerken ;-)) en uiteindelijk de prijsuitreiking. Hier kwamen we toevallig nog met mensen van De Schuur aan tafel te zitten, die ook in het interclub circuit agility meedraaien. Alles trouwens in een vlekkeloze organisatie, en aldus een grote pluim voor de organisator.
Nooit gedacht dat we na een opgave toch tevreden huiswaarts konden keren... en Dorit, ze snurkte de hele weg terug...
Ondertussen hebben we een evaluatie gemaakt van de eerste 3 wedstrijden, maar omdat dit stuk al heel lang was vertel ik hier later over.