04/10/2011 Kustmarathon Zeeland

Deze stond al lang op mijn lijstje 'to do', maar ik had nog nooit de moed gehad om me in te schrijven. Tijdens de training voor de marathon van Zeeuws-Vlaanderen heb ik me door een aantal 'Zeeuwen' laten overhalen. Had ik op voorhand geweten dat het de 'heetste kustmarathon' ging worden, dan had ik me waarschijnlijk helemaal niet ingeschreven. Maar ja, nu was het zo ver. Onze bungalow was reeds geboekt, de nodige hulp

voor de woefkes was geregeld .... dus terugkrabbelen was geen optie.

Wetende dat ik niet goed tegen de warmte kan, had ik besloten om volledig achteraan te starten, geen horloge aan te doen. Gewoon op m'n gevoel lopen, niet te vlug starten, véél drinken en afkoelen.

Exact 12u bij het luiden van de klokken werd het startsein gegeven te Burgh-Haamstede. Samen met 2 Waaslanders begonnen we aan een nieuwe uitdaging. Via Burgh-Haamstede liepen we naar een mooi glooiend natuurgebied. Echt m'n ding. M'n trailtraining kwam hier al van pas. Langzaam maar zeker waren we aan onze inhaalbeweging begonnen. Daarna kwam een klein stukje strand waar m'n trouwe supporters (Gunther en de Woefkes) me stonden aan te moedigen. Hier ben ik de Waaslanders uit het oog verloren. Blijkbaar hadden ze het iets moeilijker bij deze strook. Na het strand liepen we richting Neeltje Jans. Opmerkelijk was dat hier al een groot aantal deelnemers last hadden van de warmte. Aan het 10km punt had ik een brutotijd van 1u04 ... Dus héél traag gestart.

Rond km 15 stonden William en Annelies me op te wachten. Gelukkig hadden ze ook nog wat water bij. Bedankt,hé! Vandaar liepen we naar het strand wat voor mij achteraf gezien het zwaarste stuk ging worden. Het plezante aan dit mooie weer was dat er héél véél supporters waren, ook op het naaktstrand... Het punt van de halve marathon lag nog op het strand. Blijkbaar kon ik m'n tempo toch wat constant houden (2u07m). Was ik blij dat ik van dit strand af was, pffff. Toen ging ik het gesprek aan met een andere loper die me wist te vertellen dat het tweede stuk zwaarder is dan het eerste (hetgeen ik eigenlijk wel al wist). Hij was ervan overtuigd dat finishen binnen 4u30m niet meer mogelijk was....

Ik had de overgang tussen het strand en de duinen goed overleefd en ik bleef lopers voorbij gaan. Ik liep van drankpost naar drankpost. Drinken, afkoelen, drinken, afkoelen. Ik heb nog nooit zoveel water gedronken op korte tijd en ik woog waarschijnlijk een aantal kilo zwaarder door m'n natte kleren... Het was een slagveld, meer en meer lopers stapten. Hier en daar waren er aan de grond genageld door krampen. Gelukkig had ik daar geen problemen mee. De zwaardere stukken naar omhoog heb ik gestapt. Dit ging vlugger dan diegenen die naar boven liepen maar vooral verloor ik hierdoor minder krachten. We bleven gaan. Onderweg raapten ik nog een aantal Zeeuwen op die iets vlugger waren gestart. Ik dacht dat de laatste kilometers gewoon binnen lopen zou zijn. Helaas had de organisatie daar anders over beslist. We moesten nog over 3 hoge duinenheuvels, trappen op en af, langs een stuk strand om dan zo de laatste 500 meter op asfalt binnen te lopen. Ik had een enorm goed gevoel. De tijd, netto 4u25m, daar ben ik erg tevreden mee.

Of ik me nog zou inschrijven voor deze marathon ... daar valt niet over te twijfelen. Het is een mooi parcours, goeie organisatie (er was zelfs cola in de laatste km's), veel supporters (die nederlanders kennen er wat van), ..... We komen zekers nog eens terug !

25/09/11 Ontknoping Nederlandse agility competitie voor boxers + NK : Zilver voor Dorit

Deze keer was de Kringgroep Overijssel de plaats van het gebeuren voor de laatste manche van de boxercompetitie én tevens het Nederlands Kampioenschap. Voor het Ned. Kampioenschap geldt een andere puntentelling, met als voornaamste verschil dat je enkel punten krijgt als je een U'tje loopt. De eerste krijgt 80 punten, en verder degressief 75, 70, 65, ... De keurder van dienst was ene Corry Vink, die we nooit eerder gehad hadden. Zij schotelde ons ook 3 parcoursen voor die een NK waardig waren.

De dag kon niet beter beginnen voor Dorit. Na een goede opwarming, incl. rustige deelname aan het spel, werd er verrassend gewonnen op het eerste Vast Parcours. Grootste concurrent Henk met Skay maakten een raakvlakfout, en eindigden zo een paar plaatsen verder in de rangschikking. Geen verrassingen op het tweede vast parcours. Zowel wijzelf als de reeds genoemde concurrenten bleven foutloos, en zoals gewoonlijk zijn Henk/Skay dan altijd enkele seconden sneller. Maar geen nood, want het verschil was nog altijd 5 punten, en zelfs bij eenzelfde volgorde op de jumping zou bij een gelijke stand de uitslag van het 1e Vast Parcours dan doorslaggevend zijn. En dat hadden we gewonnen. Maar toen sloeg het noodlot weer toe. Reeds tijdens de opwarming van de jumping begon Dorit's blessure weer op te spelen. Ze kon met haar ingescheurde kruisband niet vol meer afzetten, en zo gingen er op de jumping reeds vlug 2 latjes af. Weg titelkansen, en we mochten nog blij zijn dat ook Simone ons niet voorbijsprong in de eindklassering. Gelukkig was het resultaat nog voldoende voor zilver ! En natuurlijk een verdiende kampioen over het hele jaar gezien, maar toch houden we er een verward gevoel aan over... ;-)

Volgende donderdag gaat Doritje onder het mes, en wacht een revalidatie van 4 maand. Het doel is om terug klaar te geraken voor de start van het nieuwe seizoen, maar we gaan zeker niks forceren ! Ook Carat liet mooie dingen zien, maar zoals elke puber was hij ook af en toe wat eigenwijs en koos dan voor een eigen oplossing. Niet de juiste uiteraard... Volgend jaar zullen we een gooi doen naar winst bij de startersgroep, we mogen natuurlijk niet vergeten dat hij nog 2 jaar moet worden.

Verslag en uitslagen zijn terug te vinden op de site van Kringgroep Utrecht. En alle (68!) fotootjes zijn op onze facebook-pagina te bezichtigen. Met dank aan fotografen Harald én Selena !