De sfeer zal er vlug in. Eerst wat door de Ourthe wandelen (goed voor de spieren) en daarna lekker ene drinken op het terras. Natuurlijk een lekkere La Chouffe. Daar leerde we Ollie Dalton al wat beter kennen.
Uiteraard moesten we goed voorzien worden van koolhydraten. Mega Mimi Dalton en vrouwke Katrien zorgden voor een heerlijke spaghetti.
Ultra Dalton ging op tijd slapen want zij startte de morgend nadien om 5u aan de 70km. Straffe madam !
Na een goeie nachtrust en een goed ontbijt konden we richting Houffalize vertrekken om daarna met de bus terug naar La Roche te komen ....
Ondertussen hadden we reeds van Ultra Dalton gehoord dat we het parcours niet mochten onderschatten.
Was deze trail dan niet gemakkelijker dan in Bouillon???
Het stak allemaal niet op een minuut. Uiteindelijk, 10 minuten later dan gepland, zijn we van start kunnen gaan.
We waren nog geen kilometer ver en we mochten al aan onze eerste klim beginnen. Gewoon een klim recht naar omhoog, geen pad. Ik had het toen moeilijk. De combinatie warmte, hoge hartslag zorgde ervoor dat het eventjes zwart werd voor de ogen. Toen vroeg ik me al af " aan wat ben ik nu begonnen?". Ordinary Dalton had vlug zijn ritme gevonden en zat op korte tijd ver voor ons uit. De andere Daltons bleven bij mij waardoor we toen al vlug de laatste in de race waren.
Gelukkig ging het daarna vlug beter. Echt wel 'gelukkig'. Wat we voorgeschoteld kregen was niet evident. Recht naar omhoog (soms op handen en voeten), lopen door bramen, struiken, ... naar beneden langs een helling met gevelde bomen om dan terug recht naar omhoog te gaan. De eerste kilometers waren zwaar.
Gelukkig had Ollie Dalton nog een vriend aangesproken om ons onderweg wat te voorzien van Cola. Amaai, dat smaakte enorm.
Tijdens een klim werd ik plots gestoken door een insect. Mega Mimi Dalton hoorde ik roepen 'doemme, heb 3 wespensteken gekregen'. Leuk was dat dus niet. Maar ja, hoort bij de natuur zekers ...
Iets verder (km 12) was de eerste bevoorrading. Eventjes de tijd genomen om goed te drinken en de (water)zakken wat bij te vullen. Volgens de helpers zou de volgende bevoorrading zo'n 10 km verder zijn.
Dat leek ons toen redelijk.
Hup, we waren vertrokken voor het tweede deel. Spijtig genoeg zagen we 2 km verder Ordinary Dalton aan de kant staan. Wegens een blessure aan het scheenbeen had hij wijselijk besloten om de race te verlaten (en hij was zeker niet de enige). Jammer want hij liep op de 9de stek. Hij is dan maar op stap gegaan met een paar behulpzame Nederlanders. Toch een zorg minder voor mij. Wij gingen verder naar de volgende uitdaging. Na een klim ben je normaal blij dat ge terug naar beneden kunt, maar dat laatste was niet altijd een feest.
We mochten naar beneden. Langs een helling waar er blijkbaar een brand was geweest. Door de geur van het verbrande hout dachten we meteen aan de lekkere bbq die we 's avonds zouden krijgen. Klein detail, we waren wel nog niet halverwege...
In plaats van lopen, wandelen, ben ik naar beneden geschoven. Dat ging net iets gemakkelijker.
Daarna kregen we een mooi stuk langs de Ourthe, met nog eens naar boven met behulp van touwen, en ook nog eens naar beneden met touwen.
De tweede bevoorrading bleef maar weg. We waren al lang voorbij km 22. Mijn drank was zo goed als op en mijn andere teamleden hadden helemaal niks meer. Zou de bevoorrading misschien 10 km voor het einde zijn?... km 25?... nee hoor. In het enige dorp dat we door moesten was er gelukkig een café. Wij daar binnen om ons tegoed te doen aan een 'heerlijk dubbele cola'. De zakken nog eens bijgevuld en we waren terug op pad voor het laatste deel. Gelukkig was dit laatste deel niet zo spectaculair want iedere helling begon meer en meer pijn te doen.
Rond km 33 mochten we nog eens door de Ourthe. Dat deed wederom enorm deugd. Nog 2 km, dachten we. Maar ja, alles steekt hier niet zo nauw. Die 2 km werden er dus nog 4 ! Uiteraard moesten ze ons nog eens trakteren op een heuveltje vooraleer we Houffalize konden binnen lopen.
De gehele aanhang stonden ons op te wachten. We waren de laatste maar 35% van de deelnemers hadden wel opgegeven.
Daarna een lekker douchke en een heerlijke BBQ !
Proficiat aan Ultra Dalton met haar eerste plaats op de 70km. Bedankt aan de aanhang voor de lekkere BBQ en het gezelschap.
Het was enorm zwaar maar ik heb er terug enorm van genoten. Kijk nu al terug uit naar het volgende.
Mini Dalton
Posts
1 opmerking:
Amai moet nogal wat geweest zijn!! Ik vroeg me al af hoe je aan zo'n tijd kon komen maar 't was dus geen "volledig loopparcours" ...
ps: 't leest wel moeilijk met het woord dalton er x keer tussen maar komt mss omdat ik nooit strips lees? ;p
Een reactie posten