Ik weet niet goed waar beginnen... Ik wou deze loop doen omdat het een mooie streek is om te lopen, er zijn hoogtemeters en voor mij is het de start van een zwaardere trainingsperiode. Ik zou deze loop dan ook doen als training. Samen met mijn maatje Annemie zijn we volledig achteraan (tussen de wandelaars) vertrokken. Ik had me voorgenomen om toch lang bij Annemie te blijven vermits ik soms al eens te vlug durf vertrekken en aangezien de 25k samen met de 50k vertrokken mocht ik me daar niet in laten vangen.
Om 10u werd het startschot gegeven en we waren vertrokken. De eerste 18k verliepen vlotjes. We kwamen onderweg héél wat bekenden tegen o.a. Michael, Ruth, Eddy, ... Telkens eventjes gezellig keuvelen. De heuveltjes konden we al lopend nemen en naar beneden ...tja dat was niet altijd even gemakkelijk door het groot aantal deelnemers. We konden ons niet altijd laten vallen :-) Voor ons begon het echt na 18km waar de splitsing was. Ineens hadden we enorm veel ruimte en viel er een rust over ons. Lekker gezellig lopen wat babbelen en af en toe iemand inhalen. Een aandachtige toeschouwster wist ons toen te vertellen dat we momenteel de 6de en 7de dame waren. Annemie zei toen 'ze zullen me nog wel inhalen' en op datzelfde moment dacht ik daar ook zo over. Halverwege haalde we al een dame in en hebben we samen met ons drietjes nog een colaatje gedronken. Daarna ben ik alleen op stap gegaan. Rond km 28 raapte ik een moedige dame op en voor km 30 nog één. Hoe zat he nu? Liep ik in derde positie? Zo ja, ga ik me dan terug laten inhalen want het was tenslotte een training. Dan komt dat iets extra's in mij naar boven. Nee, het zou wel mooi zijn om het podium te halen. Na een korte tweestrijd heb ik me gesmeten op de laatste 20k. Op zich is 20k wel te overzien maar de laatste 20k van een 50k... Ga ik nog een klop krijgen, kramp, ergens een pijntje,... ? Maar het ging eigenlijk vrij goed dus heb ik de knop omgedraaid en ben ik ervoor gegaan. Aan de volgende bevoorrading was het nog 15.3k en ik zag geen dame meer achter mij. Oké, 15k = 3x 5 km, blijven lopen. Op km 42 nog eventjes tijd genomen en te eten en te drinken en dan binnenlopen. Ik wist dat de laaste 4 km vrij vlak waren dus die andere 4k zullen we wel overleven. Toen was er een moment dat ik eventjes moest stappen. Dit mocht ik niet laten gebeuren. Toch niet in de laaste kilometers.
6 km voor het einde kwamen we ook op het parcours van de wandelaars. Toffe mensen die wandelaars. Ze hebben me tot aan de meet aangemoedigd. De laatste 2k was puur op karakter. De laaste km zag ik de groene vlag van de 25k. Daar heb ik me nog kunnen richten op een paar moedige loopsters. Dan was het zover .... de meet. Was het waar? Was ik derde? Toen de omroeper vlug naar zijn lijstje pakte en mijn naam afriep was ik dolblij. Zo gelukkig dat ik de omroeper in de armen ben gevlogen. Er werd gevraagd om direct naar het podium te gaan. Het volgend kwartier zat ik in de wolken. Ik was er wel maar was dit wel waar? Na het podium me langs de kant van de baan gezet. Toen kwam het besef .... Een tiental minuutjes na mij kwam m'n maatje Annemie over de lijn. Zij was nog 4de geworden. Het was een mooie dag. Lekker weer, leuk gezelschap, mooie omgeving en dan nog de kers op de taart, een podium plaats.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten