Canicross BCF Maldegem: Selena/Dorit 7e en Gunther/Carat 8e

Een groepsstart was een primeur voor ons, en het was bovendien al een prestatie om Selena aan de start te krijgen, want zij zag dit totaal niet zitten. Er zullen altijd voor- en tegenstanders zijn, maar ikzelf wou het zeker en vast eens proberen. Want als je niet probeert... ;-)
Het gevolg was natuurlijk wel dat we maar 1x konden deelnemen, want per categorie start er slechts één groep, dus je kon niet later nog eens met een tweede hond lopen.
Toen ik de startplaats zag schrok ik toch wel even, want die was smaller dan verwacht. Selena besloot prompt om niet vooraan te starten, maar wel helemaal achteraan, en aan de buitenkant. Ze zou later wel opschuiven als het veld wat uiteen lag. Ja, dat is een luxe die ik me zelf niet kan permitteren... ;-)
De start van Selena's groep verliep zonder veel problemen, en aan de buitenkant zag ik Selena en Dorit toch al deftig opschuiven. In het filmken van Tessa op facebook was te zien dat ze toch al 10e lagen vooraleer ze na de startplaats het veld indraaiden. Toen was het wachten tot ze terugkeerden, en ik kon mijn ogen niet geloven toen ik Selena en Dorit al snel weer terug zag. De podiumplaatsen waren weg, maar ze waren nog met 3en in strijd voor de 4e plaats. Jammer genoeg was het toen op bij Dorit, en ze bolden als 6e over de finish, waarmee Selena zeer tevreden was, want bij de BCF strijden ze in de seniorenklasse tegen het jonge geweld !
Toen kon ikzelf aanschuiven voor de start van de veteranen ! Een beetje een contradictie vanwege de jonge leeftijd van Carat, maar het is uiteraard de leeftijd van het baasje dat telt ;-)
De voorbereiding was wat problematisch, want Carat posteerde zich telkens achterwaarts aan de startlijn, en begon een paar keer te huilen als een wolf, met de kop naar achteren. Heel raar... Het was ook heel onwennig voor hem dat Dorit niet vóùor hem startte, maar uiteraard was dit ook weer een goeie oefening.
Na de start moest ik Carat een paar keer serieus corrigeren, want hij wilde eigenlijk direct tussen de draaihekken naar rechts, richting Dorit. Uiteindelijk begreep hij toch de bedoeling, en ik schat dat we in zowat 15e stelling het veld indraaiden. Toen begon ook voor mij de inhaalrace... Van Andy had ik een tip gekregen om zoveel mogelijk aan de linkerzijde te lopen. Dit was langer, maar iets minder zwaar. En de tactiek bracht op, want we passeerden verschillende duo's. Bij toeval draaiden we samen met Andy de weg op. Hier konden we wat snelheid maken, maar even voorbij het kruispuntje ging de asfalt over in verharde weg met hier en daar wat plassen. Carat stopte aan verschillende plassen om te drinken, en het duurde even voor ik hem kon wijsmaken dat dit niet de bedoeling was. Hierdoor werden we weer door enkele duo's ingehaald. Toen we daarna weer het veld indraaiden kwam het tweede gedeelte van de inhaalrace en ging het weer even zeer vlot. Tot Carat weer bruusk stopt aan een plas water, met als resultaat dat ik op mijn buik ging...
Snel weer rechtgekropen, en de weg vervolgd. Carat ging nog even versnellen, waarschijnlijk van de schrik, en op de laatste rechte lijn konden we onze positie consolideren. Na een maffe race eindigden we als 7e, waarmee ikzelf ook weer gelukkig was, want het was Carat's eerste race dat hij niet achter Dorit aan liep en dus zelfstandig moest 'jagen'. Het ging met horten en stoten, maar dikwijls toch met snelle momenten. Als hij dit nu constant kan gaan doen in plaats van te 'intervallen', dan belooft dit voor de toekomst.
De 6e en 7e plaats werden later gek genoeg een 7e resp. 8e plaats, omdat er blijkbaar duo's in een verkeerde groep geplaatst waren. Er waren hier en daar discussie's over, en natuurlijk begrijpelijk indien het over de podiumplaatsen gaat. Wij lagen er niet wakker van, en waren blij met de dubbele top-10 plaats.
Nu gaat de canicross-stekker er even uit ten voordele van 2 weken agilitywedstrijden. Verandering van spijs doet eten... ;-)