We
hebben er zin in
Aan
de start met Adelheid en Filip
Zaterdagnacht
4u werd het startsein gegeven voor mijn nieuw avontuur de Ultra Trail des
Fantomes. Aangezien ik daar al eens de 26k en de 50k had gelopen wist ik wel
waar ik me aan mocht verwachten.
De eerste
uren in het donker waren zwaar. Door het ‘klein’ aantal deelnemers (121) lagen
we al vlug uit elkaar. Ik besloot om aan een andere trailer (Filip Top) te
vragen of hij het zag zitten om met mij samen de donkere uren te overbruggen. Dit
bleek een juiste beslissing te zijn. De technische stukken in het donker waren
niet gemakkelijk en af en toe hadden we nog te maken met mist waardoor ons
zicht enorm beperkt was. Om het plaatje compleet te maken begon het ook nog te
regenen. Blij waren we dan ook dat het licht begon te worden. Na 3uur en 15min
waren we aan de eerste bevoorrading. Eventjes naar Gunther gebeld want ik was
mijn drinkbeker vergeten en een regenjasje kon ik ook wel gebruiken. Ik liet me
toch niet van mijn melk brengen en vervolgde mijn weg.
Het lopen,
klauteren, glijden, klimmen ging nu een stuk beter, hoewel ik hunkerde naar een
stukje waar je eindelijk eens kon doorlopen. Ook begon de schrik er in te komen
dat de deadline van 20u misschien niet haalbaar was voor mij. Maar ja, we
zouden wel zien waar we zouden geraken en de pijlen zouden toch tot de volgende
dag blijven hangen… aankomen zouden we doen!
Aan de tweede
bevoorrading stonden Gunther, Martina, Miel en Olivier mij al op te wachten, wat
me toch een extra steuntje gaf. Zelf moest ik niks doen en alles werd voor mij
gehaald.
Bevoorrading
in Achouffe met Gunther, Martina, Miel, Olivier, Agnes en Luc
Toen begonnen
we aan een toereken Achouffe. Deze 12k ging ik op zoek naar een Chouffke.
Waarschijnlijk ging ik te snel want helaas heb ik niks gevonden. Ik zou moeten
wachten tot aan de finish. Aan de bevoorrading was de groep supporters terug
wat groter geworden. Ook Agnes en Luc hadden hun weg gevonden naar Achouffe.
Eventjes bijtanken en we waren weer weg richting Houffalize.
Een paar
kilometer verder was de groep supporters nog groter geworden. Annemie, Katrien
en de kids stonden mij ook op te wachten. Annemie, die later met Agnes de 26km
ging lopen, deed al een korte opwarming en liep een stukje met mij mee. Vanaf
daarna kan ik me nog maar weinig herinneren. Ik zat eindelijk in de flow. Het
begon steeds beter te gaan en ik begon er in te geloven.
Samen
met supporter Annemie
Richting
Houffalize (56 km) ging vrij gemakkelijk en ik begon anderen in te halen. Ik
verwachte dat ik het moeilijk zou krijgen tussen 56km en 75km. Daarom had ik gevraagd
aan Gunther om onderweg toch nog ergens te staan met mijn persoonlijke bevoorrading.
Gemakkelijk was het niet. De lichamelijke ongemakken begonnen de kop op te
steken maar waren herkenbaar, niks dus om mezelf zorgen over te maken. Het
mentale spel kon beginnen. Gewoon blijven eten, drinken en vooral in beweging
blijven. De grote klop kwam er niet en we liepen vlotjes richting Centre Adeps
Engreux.
Vanaf Engreux
richting Nisramont was het maar 8km maar het waren mijn moeilijkste. Gunther
had dit precies aangevoeld en stond mij een stukje voor de bevoorrading op te
wachten. Samen liepen we verder. Ondertussen had ieder van de supporters
(Gunther, Martina, Miel) zijn taak. De één gaf mijn rijstpapje, de ander zorgde
voor de cola, de gellekes, vulde mijn waterzak bij… Alles liep gesmeerd. Vermits
ik een moeilijke 8km achter de rug had, had ik wat schrik gekregen voor wat nog
komen zou. Die schrik was voor niks nodig. Het ging naar behoren en ik haalde
af toe nog iemand in. Ongeveer 4 km voor Maboge stond Gunther mij terug op te
wachten en liep terug een stukje mee.
Terwijl ik
over een weide liep, bestrooid met het licht van een mooie avondzon, klonk er
trompetgeschal. Muziek van de Sound Of Music. Ik had toen een enorm goed gevoel
en ik wist dat ik zonder ongelukken er zou geraken.
De laatste
bevoorrading (95km) voor de klim van Maboge. Deze klim kende ik van de vorige
edities. Waar ik vroeger zoveel moeite mee had ging eigenlijk nog heel vlot. Nog
één kilometer doorbijten, daarna gaat het vlak en dan naar beneden. Ik had
gehoopt om in het licht terug aan te komen maar voor ik aan de laatste
kilometer begon moest ik terug gebruik maken van mijn hoofdlamp. Deze laatste
kilometer ging vrij traag. Ik had geen zin om mij te mislopen dus ik nam de
tijd om goed te kijken. Toen ik aan het water kwam zag ik eerst niet goed welke
richting ik moest gaan. Gelukkig zaten er een aantal toeschouwers en waren
Agnes & Luc terug van te partij. Voor de 5de keer mocht ik nog
eens door de Ourthe. Samen met Agnes liep ik richting finish. Daar stonden nog
vele anderen mij op te wachten.
Het was mooi.
Ik heb er enorm van genoten en als alles goed gaat is dit niet het einde van
mijn ultraverhaal.
Moe
maar voldaan
Ik moet
zoveel mensen bedanken die me hebben bijgestaan. Ik ga ze niet allemaal opnoemen
want de kans is groot dat ik er eentje vergeet. Bedankt!
Mijn speciale
dank gaat uit naar Gunther die weeral het beste van zichzelf heeft gegeven en
me heeft gesteund tijdens de trainingsperiode en de Trail zelf. Ook mag ik niet
vergeten om Martina en Miel extra te bedanken want zij bleven ook de hele run
ter plaatse meevolgen.
Posts
