Agility: Dorit speelt 2 'U'tjes in Wechelderzande en promoveert naar Graad 2 !

Apetrots zijn we weer op onze kleine meid, want Dorit pakte uit met 2 perfecte parcoursen op de KMSH wedstrijd van Canis van vandaag te Wechelderzande.
We moesten wederom weer redelijk vlug aan de bak. Het eerste parcours was deze keer een jumping, waar we al redelijk blij mee waren omdat Dorit dan al wat energie kwijt kan en we deze ook stressloos konden lopen omdat Dorit hier al 3 U'tjes op had. De eerste 3 sprongen gingen nog wat stroef, maar vanaf dan ging Dorit er als een speer vandoor. Selena temperte nog even omdat ze het er toch niet zo heel snel vond uitzien, maar mijn gevoel en het eindresultaat gaven haar ongelijk. Een knappe vijfde plaats op 92 (!) deelnemers in categorie Large Graad 1, tussen 57 border collies en 10 Austalian Shepards. En ik hoef er waarschijnlijk niet aan toe te voegen dat Dorit de enige boxer van het hele veld was vandaag.
Dan was het lang wachten op het vervolg, en kort na de pauze namen we deel aan de open jumping (alle graden nemen hieraan deel). Het was toen ook al heel warm geworden, en ik was benieuwd hoe Dorit hier mee om zou gaan. Op de derde sprong ging het fout. Na deze sprong moest er scherp naar rechts gedraaid worden, en ik gaf het commando iets te vroeg, juist wanneer Dorit nog boven de sprong hing. Lat eraf, maar de rest ging toch weer vlot en foutloos. Deze ene fout resulteerde in een 73e plaats op een kleine 200 honden.
Maar dan was het tijd voor ons stressmoment van de dag. Als Dorit nog een uitmuntend (Utje) zou lopen op het Vast Parcours, dan konden we promoveren naar Graad 2. Het was geen al te moeilijk parcours, maar de raakvlakken blijven risicovol. Telkens vertraagde ik Dorit enorm om op zeker te spelen op de raakvlakken, om daarna weer vol gas te geven op de andere toestellen. En het lukte ! Ik trilde nog enorm aan de aankomst, maar het was een feit dat we op 4 wedstrijden in Graad 1 reeds de 6 nodige Utjes verzameld hebben zodat we kunnen promoveren. Op het Vast Parcours eindigden we 7e op wederom 92 combinaties.
Waarschijnlijk maken we in Lier, bij HS Pallieter, ons debuut in Graad 2, Categorie Large.
En nu gaan we er nog enen op drinken... ;-)

Agility Overijssel: 2e plaats voor Dorit

Vorige zondag was het de tweede wedstrijd uit een reeks van 6 voor de nederlandse agilitycompetitie voor boxers, nu in Enter (vlakbij Deventer) in de provincie Overijssel.
Het spelletje gebruiken we al klassiek om de 'zottigheid' wat uit Dorit te krijgen, zodat ze wat geconcentreerder aan het eerste competitieparcours kan beginnen. Resultaat was dus een 'DK'.
Het eerste 'vast parcours' was een kolfje naar Dorit's hand, half technisch, half snelheid. Toch twee randgevallen op de raakvlakken, maar uiteindelijk geen fout en samen met de vlugste tijd was dit voldoende voor winst. Negen combinaties eindigden in de punten.
Dan een verrassing. De keurmeester gooide de normale volgorde om, en we kregen eerst al de jumping voor de kiezen geworpen. Geen probleem echter, na veel wringen liepen we ook hier naar de eerste plaats. Dat deze jumping verre van makkelijk was werd bewezen door het feit dat hier slechts 3 combinaties in de punten eindigden.
Alleen een DK kon ons nog van de dagwinst houden, en natuurlijk (murphy he) gebeurde dit dan ook nog op het laatste parcours. Een buis na de hondenloop deed ons de das om. Dorit moest in het verste gat, maar dook onverwachts in het eerste, na analyse van Selena doordat ze op het eind van de brug druk voelde van de keurmeester die wel erg dicht kwam. En omdat ze nogal vlug schrik krijgt, dook ze zo vlug mogelijk opzij.
Pim met Solo eindigden wel 3x in de punten, en van de combinaties met 2x punten eindigden we bovenaan door de 2 overwinningen.
Wel goed voor het jaarklassement natuurlijk, waar we er nu met 3 parcours-overwinningen en een tweede plaats erg goed voorstaan, maar anderzijds voelen we ook al enige druk omdat we reeds 2 DK's tellen. De slechtste resultaten vallen weg, maar het mogen er natuurlijk niet teveel worden... ;-)

Het dagklassement zie je hier.

Hier de tussenstand van de competitie.

Meer fotootjes vind je hier.

Agility Dordrecht: Verslag en fotootjes

Een verslag van de organisatie kun je hier vinden.

De tussenstand lijkt niet weinig verrassend sterk op de daguitslag.

Hierbij alvast een fotootje van de Ned. kampioen die ook dagwinnaar werd in Dordrecht. En ook een foto van Henk, die ook 'alle rassen' wedstrijden speelt in NL, met snelle boxer Skay.

Agility: Goeie start, en een heftig einde, voor Dorit in Dordrecht

Met een speciaal gevoel trokken we vandaag naar Dordrecht voor de 1e van 6 agility wedstrijden voor de nederlandse boxer competitie 2009. Natuurlijk omdat dit voor de eerste keer zonder Cujo was, wat ook betekende dat ik maar voor de helft zoveel in actie moest komen dan de laatste jaren. Bij ontvangst van de cataloog zagen we dan op de voorpagina ook nog een tekstje ter ere van onze beste vriend, en daardoor waren we toch weer even van onze melk. Maar toch mooi dat ze daar aan gedacht hadden natuurlijk.
Over het eerste spelletje kunnen we kort zijn. Dorit was veel te onstuimig, en baasje nog niet helemaal met zijn gedachten erbij. Dorit deed wat ze wilde en maakte een eigen interpretatie van het gambling parcours. Een DK als gevolg, maar het konder er ook 2 of 3 zijn geweest...
Dan het eerste vast parcours. Nog steeds een veel te onstuimige Dorit, wat zowel een raakvlakfout op schans als loopbrug tot gevolg had. Toch had dit nog een redelijk resultaat kunnen opleveren, omdat er velen in de fout gingen, ware het niet dat ik op het eind zelf helemaal de draad kwijt was. In plaats van links van de tunnel (zoals ik verkend had) liep ik naar de rechterkant. Er was dan nog niks aan de hand geweest, maar om een of andere reden liep ik terug achteruit om toch nog naar de linkerkant te gaan... met als gevolg dat Dorit uit de tunnel kwam... en er terug indook... Resultaat: DK !
Vanaf dan ging het veel beter.
Het 2e vast parcours was Dorit aandachtig van bij de start, en was ik zelf eindelijk ook terug bij de les. Het resultaat was een "Clean Run" én een snelle tijd. Ook een enorme opluchting dat het vandaag dus toch nog in orde kon komen.
Met volle vertrouwen gingen we dan naar de jumping. Omdat er weinig deelnemers op beide voorgaande parcoursen punten gescoord hadden, besloot ik toch een beetje voorzichtigheid in te bouwen. Als 6e waren we aan de beurt, en we kwamen zonder noemenswaardige problemen weer foutloos rond. Toch wist ik meteen dat er nog wel een snellere combinatie onder onze tijd kon duiken. Het was niet Henk met Skay, maar wel tweede 'belg' Goele met Dummy, wat ook meteen voor hun een goede start vandaag betekende met een 1e en een 3e plaats op één van de vaste parcoursen.
Op de koppelrace weet ik nog niet wat het verdict was. We waren eerst aan de beurt, en het was dit keer een onveilige aankomst, omdat de eerste hond juist voor de tent van het secretariaat een laatste sprong moest nemen. Als je dan weet dat er ook nog een bezoeker met hun hond in de tent aanwezig was, dan is het om moeilijkheden vragen. Deze hond viel uit naar Dorit, en Dorit was nog vol adrenaline, dus het was prijs... Snel Dorit achteruitgetrokken, en vlug gaan wandelen om de schade op te meten. Ze was wat aangedaan en gaat een beetje stijf nu, maar we weten niet of het laatste een direct gevolg is van de aanvaring. Hopelijk is het morgen beter.
Oh ja, in de totaalstand was Dorit 4e op 18 combinaties. Volgende week is al de 2e wedstrijd in Overijssel.

Fotootjes Bosloop 1 Mei Oud-Heverlee

Meer fotootjes van de bosloop van afgelopen vrijdag. Sommigen zijn zeer de moeite, met dank aan Nikki, Wesley, Wendy & Tom !

12e SVK Bosloop in Oud-Heverlee

Zeer mooie omloop gisteren in Oud-Heverlee. We lieten de traditionele 1 Mei wedstrijden (Knokke, Nieuwkerken, ...) even voor wat ze waren, en met ons CaniXrunners ploegje trokken we naar deze bosloop om onze sponsor Anankei een wederdienst te doen.
Maar we hadden niet verwacht dat ook hier meer dan duizend deelnemers op afkwamen, verspreid over 3 afstanden : 5, 8 en 16. Ik koos zelf voor de 8, want anders waren het 2 dezelfde ronden, en zoals de meesten al weten doe ik dat niet graag.
De start verliep wat rommelig, blijkbaar was de organisatie ook verrast door de grote opkomst, en waren er op de langste afstand ook nummers van de middenafstand uitgedeeld. Met enige minuten vertraging ging de langste afstand van start. Wijzelf volgden dan nog eens 7min daarna, en dat duurt toch allemaal lang als je echt wilt starten. Maar het was gelukkig warm in het zonnetje, en ik kon nog wat kletsen met Ann Therie van Team Hageland !
Na de start was het even drummen toen het smaller werd, en deed ik het even rustig aan, en na enkele 100m's werd de aard van het parcours duidelijk. Vergelijk het met een mountainbike-parcours met toch redelijk wat op en af, en enkele moeilijke afdalingen met een hoge bult in het midden en diepe geulen opzij. "Ik moet zorgen dat ik meer naar voor zit", dacht ik bij mezelf, en ik draaide even de gaskraan open in een afdalingetje. Vlug daarna kwamen de traagsten van de langste afstand al in zicht, en konden we van de ene naar de andere lopen. Ook de splitsing van 5km liepen we voorbij, alles was prima aangegeven, er was trouwens kilometeraanduiding per kilometer ! Het overzicht was zoek, maar ik had het gevoel dat ik het tempo er redelijk in kon houden. Er was afleiding genoeg, je moest overal oppassen met voorbijsteken, na elke klim(metje) keek je uit naar een afdaling(ske), en de kilometers vlogen voorbij. Toen ik Selena met Dorit in het vizier kreeg wist ik dat de finish vlakbij was, en na de laatste afdaling liep ik als 18e op 344 van de middenafstand binnen met een gemiddelde van 14,45.
Ook Nikki, Wendy en Steven liepen een zeer goede wedstrijd. Iedereen was weer tevreden, lekker weer, mooi parcours, en er was Leffe achteraf...
Uitslag 8km (Nikki, Gunther, Ann)
Uitslag 16km (Steven, Wendy)

Marathon Antwerpen: Verslagje Selena

Het was vroeg dag. Om 6u30 liep de wekker af. Als een veulentje sprong ik uit m'n bed. Gunther mopperde nog wat en besloot om nog een half uurtje langer te slapen. De eerste stap was eten. Nee, geen chocopops zoals gewoonlijk maar 3 witte boterhammen met confituur. Gelukkig kreeg ik ze naar binnen want eten op een stressy dag is niet altijd evident. Om iets voor 8 uur hadden we afgesproken met de andere leden van het caniXrunners-team. Tijdens de rit naar Antwerpen begon het me duidelijk te worden dat het bijna terug zover was. Een jaar is toch niks. Hoe meer we richting Antwerpen reden hoe meer het begon te regenen. Er werd wel een bui voorspeld maar het bleef regenen.
Vlakbij de start stonden we nog eventjes te schuilen onder een mooie Japanse Kerselaar en vlakbij de wc's. Ik voel me altijd veilig vlak bij een wc ... Om 9u namen we dan afscheid van onze eerste 2 lopers. Hoe langer ik daar stond te wachten hoe kouder het werd. Om 9u15 gingen Karlien en ik richting de startvakken op zoek naar m'n persoonlijke haas Dirk. We vonden Dirk terug tussen de rode ballonnen (3u45) en de groene (3h59). Direct werd ik in de watten gelegd. Een paraplu boven het hoofd en een handdoek om de schouders. Eindelijk 9u30. Na 2 valse starts waren we eindelijk vertrokken. Karlien liep eventjes met ons mee maar ik maakte haar snel duidelijk dat zij wel iets vlugger kon en niet op mij moest wachten. Weg was ze!
Na een dikke km liepen we richting de Waaslandtunnel. Zoals gewoonlijk was iedereen enthousiast en was er terug volop handgeklap. Was wel blij dat ik er uit was. Het was warm om in de konijnepijp te lopen. Op km 5 waar de eerste wissel was voor de aflossing en de eerste bevoorrading was het chaos. Gewoon verder lopen ging wat moeilijk. De eerste km's gaan altijd vlug voorbij. Onderweg werd ik nog aangesproken door een jogger uit Westdorpe die mij herkende aan m'n mooi caniXrunners-t-shirt. Regelmatig moest Dirk m'n snelheid wat temperen. Op een gegeven moment zijn we voor de rode ballonnen gaan lopen. Dat liep iets confortabeler dan erachter in de troep. Gunther vond ons terug rond km 17 en begon mee te fietsen. Alles verliep vrij goed tot km 25. De gekende maagproblemen staken terug de kop op. Na iets te eten ging het terug een beetje beter. Iets verder reed Gunther lek. Tja, materiaalpech kan de beste overkomen. Stilaan kwamen de rode ballonnen terug dichterbij. Vorig jaar had ik ze al halfweg moeten lossen en nu was ik toch van plan om dit iets langer vol te houden. Onze pas overleden boxer Cujo zou zich daar in vastgebeten hebben, dus moest ik dat nu ook maar doen! Ik heb het kunnen volhouden tot km 30. De kilometers gingen vooruit en Dirk hield me goed op de hoogte van het tempo. Telkens was het: 'Ja, nog goed bezig, goed zo!' Ik moest me ook geen zorgen maken voor de bevoorrading. Dirk ging alles halen. Het enigste dat ik moest doen was lopen. Eens het rivierenhof in begon ik er terug meer in te geloven. Ik had thuis nog gezegd 'als ik hier ben dan is het niet meer zover ...' daar trok ik me dan ook aan op. Toen ik het rivierenhof uitkwam zag ik de rode ballonnen nog lopen. Dus ik kreeg nog wat extra moed. Tot mijn grote verbazing liep ik een aantal ervaren marathonlopers van de jogging voorbij. Goe bezig Selena! Kon natuurlijk niet laten gebeuren dat die mij terug zouden voorbij lopen ... Het einde kwam eindelijk in zicht. We waren terug aan de km 41 die we in het begin al eens waren voorbij gelopen. Bij het nemen van de bocht richting de kaai zagen we de 'boog', een mooi richtpunt. Nu was het een kwestie van tijd. De markt oplopen is altijd iets speciaal. We werden vooruit geroepen door de toeschouwers. Hier en daar hoorde ik mijn naam roepen. Ik wist het, dit is goed gegaan. Bij de aankomst zag ik Gunther staan wat ook een opluchting was. Ik kreeg van Dirk een zilverpapierendekentje om de schouders en we gingen samen naar onze supporters. Gunther, Micaëla (Dirks vrouwtje), het caniXteam, Martina en een aantal leden van het canicross team Hageland stonden ons op te wachten. Allen kregen ze een knuffel van een héél tevreden marathonloopster...

Marathon Antwerpen : Tijd Selena = 3u46m18s !

(Aflossings)marathon Antwerpen : een dagje in A

Het doet toch altijd een beetje zeer, vroeg opstaan op een zondag, maar deze keer waren we zeker niet alleen, en voor ons viel het best allemaal nog mee want het was maar een kwartiertje rijden naar Antwerpen. Andere aflossingsleden hadden meer last ermee, he Wendy ? ;-)
Thuis verliep de voorbereiding vlot, het is ook al Selena's 5e marathon, en omstreeks 8u reden we naar de carpoolparking bij de rotonde, waar we de andere teamleden van de CaniXrunners vervoegden. Voor de gelegenheid liepen de CaniXrunners dus onder de naam 'The Bloodhound Gang', eenvoudigweg omdat er nog geen sprake was van de CaniXrunners wanneer we ons moesten inschrijven voor deze wedstrijd.
We reden naar onze gebruikelijke parkeerplaats vlakbij de waaslandtunnel of "konijnepijp", en ondertussen was het al best goed aan het regenen. Toch kon dit de pret niet drukken, en na de laatste voorbereidingen (chips bevestigen (of toch weer niet Wendy?), nummer aan de gloednieuwe borstbandjes van sponsor Anankei bevestigen, nog wat drinken, enz...) gingen we richting start, waar Selena ook haar personal coach of haas Dirk Van Bunder zou ontmoeten.
De eerste 2 lopers van de estafette moesten al direct op de bus om hun naar startplaats gebracht te worden, zo ook ikzelf. Even consternatie toen we nog eens van bus moesten veranderen, en daarbij ook Wendy Van De Velde ontmoet, die hetzelfde stuk moest lopen als ikzelf en zou overnemen van zus Haike (van Dribbel op de canicross!). Ook zagen we reeds Robby en Cremke lopen. Die laatste ultraloper in spé zouden we dikwijls ontmoeten vandaag !
Op de wisselzone aangekomen vlug als eerste naar het toilet gespurt (was een goede keuze want toen ik buitenkwam was het al file, en nee dat lag niet aan een lange beurt van mezelf...), en daarna heb ik Tom en Joost van de teams Hageland opgezocht.
Ondertussen was de marathon gestart, en even later konden we de eersten reeds zien passeren, wat altijd een fantastisch moment is. Toen konden we uitkijken naar bekende gezichten en beginnen aanmoedigen. Tom kon als eerste aan de slag, want Jos had er weer een lap op gegeven en kwam heel vlug afgestormd. Na weer enkele minuten was het dan aan mezelf, want ook Karlien was veel vlugger dan het schema van coach Steven aan de wisselzone. Vlug haar sporttas gegeven en het lint aangenomen en we gingen op pad. Eerst Cremke bijgehaald en nog eens succes gewenst, en daarna proberen focussen en het was hierbij het doel om zo lang mogelijk Joost te proberen voor te blijven. Ik wist niet hoever ik voorop lag, maar wist wel dat zijn PR op 10km een paar minuten scherper is dan de mijne, en ook dat hij 'in forme' is ! Voor de estafettelopers is het natuurlijk plezant dat je van loper naar loper kunt sprinten, want de gemiddeldes kun je natuurlijk niet vergelijken met iemand die ruim 42km aan de slag moet en vooral moet doseren. Soms toonde ik ietwat beschaamd mijn lint om zeker duidelijk te maken dat ik de estafette deed en die kanjers vooral niet wou 'ambeteren'.
Na bijna 8km was het dan zover. Joost zei me vriendelijk goeiendag en liet me dan ook gelijk ter plaatste. Ik probeerde toch nog wat in zijn zog mee te schuiven, en toen het de laatste km ietwat bergop ging bleef de afstand zowat hetzelfde. Maar daar was de wisselzone al ! Deze was iets minder georganiseerd en het was even zoeken naar Nikki, maar uiteindelijk werd het toch nog een vlotte wissel. Ik recupereerde even, vroeg wat we met de chip moesten doen maar kreeg niet onmiddelijk een antwoord, en ging weer achter Nikki aan om nog een paar km mee te lopen naar het punt waar de echtgenoot van mijn collega Karen stond te wachten met mijn fiets. Nikki was vlot van babbel, dus dat ging allemaal goed komen !
Aan het crematorium van Wilrijk kon ik dan mijn fiets aannemen. We waren daar ongeveer gelijk met de ballonnetjes van 3u15, en tijdens een gezellige babbel passeerden ook deze van 3u30. Ook Cremke en Marc De Block van de Joggers Stekene werden opgemerkt. Het werd nu uitkijken naar de rode ballonnetjes van 3u45, en toen zag ik Dirk en Selena daar ongeveer 50m vóór lopen. Er was nog niet veel vermoeidheid te bespeuren, en alles ging nog naar wens. Vlug afscheid genomen, en ik sprong op de fiets om verder mee te rijden. De marathon was voor Selena 17km onderweg.
Het punt van de halve marathon werd vlug bereikt, en zelf had ik weinig te doen. Ik kon Selena volledig overlaten aan de goede zorgen van Dirk, die ook voor haar water ging halen aan de wisselpunt. Ik bleef gewoon standby om af en toe wat restwater aan te nemen en verder op te volgen, en vooral oppassen dat ik niet in de weg reed van andere lopers, want dat zou ik zelf ook niet graag hebben. Ook vlug in een bushokje even van kledij gewisseld (nat voor droog), want ik begon serieus kou te krijgen, het was dan ook nog niet gestopt met regenen. Even verder stond collega Marleen ook te supporteren, en natuurlijk was ook Martina van de Joggers Stekene weer van de partij. Zij slaagt er altijd in om op verschillende punten op het parcours op te duiken. Altijd tof om onderweg wat bekenden te ontmoeten.
Weer na enkele kilometers kreeg Selena traditioneel weer last van haar maag. Ze zei dat ze zich ook ineens heel slap begon te voelen. Tegen haar plannen in begon ze toch een paar repen te verorberen, maar dit alles drukte het tempo en de rode ballonnetjes kwam terug tot bij Selena en Dirk. En toen sloeg het noodlot bij mezelf toe. Ik was lek gereden, en was niet op herstelmateriaal voorzien... Snel de resterende repen aan Dirk gegeven en afscheid genomen. De rest van het verslag van de marathon zal dus van Selena zelf moeten komen..
Gelukkig was ik niet ver van het 30km aflossingspunt, en wist ik dat op basis van mijn borstnummer gratis met deze bus naar de aankomstplaats kon. Snel met mijn fiets achteraan op de bus gestapt, en gelukkig deed de chauffeur niet moeilijk. Wat een meevaller ! En ook coach Steven, en Elke en Marc van team Hageland zaten op deze bus, zodat er weer heel wat kon bijgebabbeld worden ! Even later kwamen we aan op de Groenplaats, en was het niet ver meer wandelen naar de finish.
Vele bekenden strompelden binnen, en bij de meesten niks dan blije gezichten. Zo bvb. ook bij Robby van Volharding, Ronny van de Joggers, en natuurlijk weer Cremken. Allemaal hadden ze een nieuw PR gelopen, waarvoor proficiat ! En ik zal wel weer een paar anderen vergeten, waarvoor sorry. Maar weer even later kwam ook ons Wendy eraan in een tijd van dacht ik rond de 3u20(?) ! Maar toen ze even later bij ons stond kwam volgende vraag naar boven : waar is haar chip gebleven ??? Is die ongemerkt door de organisatie van haar schoen geplukt, of is die onderweg verloren gegaan ? De volgende dagen moeten duidelijkheid brengen, maar we waren allen toch weer blij met de prestatie.
Dan was het wachten op Selena, en omdat ik op het moment van lek rijden er geen goed gevoel in had, dacht ik dat ze weer rond haar gebruikelijke 3u55 zou binnenlopen. Maar toen hoorde ik speaker Willy reeds roepen "en daar hebben we Selena Temmerman onder de boog !", en waren we allemaal zeer blij verrast dat Selena er al was ! Met ongeveer 3u47 (bruto) heeft ze haar PR zo bijgesteld met maar liefst 8 minuten, en kan ze spreken van een zeer geslaagde missie. Hierbij natuurlijk ook een zeer dikke pluim voor "personal coach" Dirk, die haar van begin tot eind perfect bijgestaan heeft !!! Selena moet er zelf nog maar wat meer over vertellen. Velen kwamen haar gelukwensen: de groene vrienden van team Hageland, vrienden van den atletiek, van de Joggers Stekene, collega's (sorry Kees, dat ik niet langer even met je kon praten, het was even overrompeling), en ik vergeet er nog wel een paar.
Daarna moest we natuurlijk vlug wat bijtanken in het eerste het beste cafeetje dat we tegenkwamen (en waar ze geen Antwaarps "klapten" maar enkel Engels), en na enkele trappistjes (of iets anders ;-)), gingen we via de voetgangerstunnel weer naar linkeroever. Daar aangekomen namen we afscheid van Dirk en Micaëla, en bleven we nog even naar de indrukwekkende start van de 10miles kijken, waarbij we zelf weer wat vrienden konden aanmoedigen. Toen gingen we naar de aankomstplaats, waar oa. braadworsten, bollekes Koninck en ijsjes de revue passeerden, en opeens waren daar al de eerste aankomers van de 10 miles. Volharding-loper Koen Wilssens behaalde hier een voor mezelf verrassende maar prachtige overwinning, en ook Alexander Diaz behaalde een prachtige 5e plaats. We bleven nog even uitkijken en zagen ook nog Edwin en vele andere bekenden binnenkomen, waarna we allen vonden dat het mooi geweest was en naar de auto afzakten. We namen afscheid van Nikki (we hopen dat ze via een omweg goed thuisgeraakt is) en Wendy, en reden voor een welverdiend douchken naar huis. Ook even de ouders van het goede nieuws op de hoogte gebracht, en toen zijn we samen met Steven, Sofie en Karlien nog iets lekkers gaan eten (en drinken) om deze prachtige dag af te sluiten !

Marathon Antwerpen: Nieuw PR voor Selena !

We zijn eindelijk thuis na een lange dag, en hebben heel goed nieuws. Selena deed vandaag maar liefst 8 minuten van haar besttijd op de marathon ! Met dank aan haas Dirk Van Bunder en de vele supporters ! Ook met "The Bloodhound Gang" hebben we een toffe aflossingsmarathon gelopen, en onderweg kwamen we daarbij ook vele groene mannekes van canicross team Hageland tegen ! Morgen meer nieuws, nu zijn we te moe... ;-)