dinsdag 19 augustus 2014

Ultra Trail des Fantômes -100 km – 4300m+




https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/t1.0-9/10557320_10204768483157081_4572002862105740997_n.jpg

We hebben er zin in

https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/10479089_10204772094567364_5250515974061979950_n.jpg?oh=0258022502fcecbd7199fa5b55570a67&oe=546338D0 

Aan de start met Adelheid en Filip

Zaterdagnacht 4u werd het startsein gegeven voor mijn nieuw avontuur de Ultra Trail des Fantomes. Aangezien ik daar al eens de 26k en de 50k had gelopen wist ik wel waar ik me aan mocht verwachten.

https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-9/10592627_10152627152859231_7153585147710162759_n.jpg?oh=bb2863ad0265dbe6988cc1b4ffa6885b&oe=5478FD09

De eerste uren in het donker waren zwaar. Door het ‘klein’ aantal deelnemers (121) lagen we al vlug uit elkaar. Ik besloot om aan een andere trailer (Filip Top) te vragen of hij het zag zitten om met mij samen de donkere uren te overbruggen. Dit bleek een juiste beslissing te zijn. De technische stukken in het donker waren niet gemakkelijk en af en toe hadden we nog te maken met mist waardoor ons zicht enorm beperkt was. Om het plaatje compleet te maken begon het ook nog te regenen. Blij waren we dan ook dat het licht begon te worden. Na 3uur en 15min waren we aan de eerste bevoorrading. Eventjes naar Gunther gebeld want ik was mijn drinkbeker vergeten en een regenjasje kon ik ook wel gebruiken. Ik liet me toch niet van mijn melk brengen en vervolgde mijn weg.

Het lopen, klauteren, glijden, klimmen ging nu een stuk beter, hoewel ik hunkerde naar een stukje waar je eindelijk eens kon doorlopen. Ook begon de schrik er in te komen dat de deadline van 20u misschien niet haalbaar was voor mij. Maar ja, we zouden wel zien waar we zouden geraken en de pijlen zouden toch tot de volgende dag blijven hangen… aankomen zouden we doen!

Aan de tweede bevoorrading stonden Gunther, Martina, Miel en Olivier mij al op te wachten, wat me toch een extra steuntje gaf. Zelf moest ik niks doen en alles werd voor mij gehaald.

https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/t31.0-8/10557605_692734547459268_9156234887890553242_o.jpg

https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfp1/t31.0-8/1966237_692734620792594_7508445755717284487_o.jpg

Bevoorrading in Achouffe met Gunther, Martina, Miel, Olivier, Agnes en Luc

Toen begonnen we aan een toereken Achouffe. Deze 12k ging ik op zoek naar een Chouffke. Waarschijnlijk ging ik te snel want helaas heb ik niks gevonden. Ik zou moeten wachten tot aan de finish. Aan de bevoorrading was de groep supporters terug wat groter geworden. Ook Agnes en Luc hadden hun weg gevonden naar Achouffe. Eventjes bijtanken en we waren weer weg richting Houffalize.

Achouffe

Een paar kilometer verder was de groep supporters nog groter geworden. Annemie, Katrien en de kids stonden mij ook op te wachten. Annemie, die later met Agnes de 26km ging lopen, deed al een korte opwarming en liep een stukje met mij mee. Vanaf daarna kan ik me nog maar weinig herinneren. Ik zat eindelijk in de flow. Het begon steeds beter te gaan en ik begon er in te geloven.

https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/t31.0-8/10551527_692734757459247_842665252621417825_o.jpg

Samen met supporter Annemie

Richting Houffalize (56 km) ging vrij gemakkelijk en ik begon anderen in te halen. Ik verwachte dat ik het moeilijk zou krijgen tussen 56km en 75km. Daarom had ik gevraagd aan Gunther om onderweg toch nog ergens te staan met mijn persoonlijke bevoorrading. Gemakkelijk was het niet. De lichamelijke ongemakken begonnen de kop op te steken maar waren herkenbaar, niks dus om mezelf zorgen over te maken. Het mentale spel kon beginnen. Gewoon blijven eten, drinken en vooral in beweging blijven. De grote klop kwam er niet en we liepen vlotjes richting Centre Adeps Engreux.

Vanaf Engreux richting Nisramont was het maar 8km maar het waren mijn moeilijkste. Gunther had dit precies aangevoeld en stond mij een stukje voor de bevoorrading op te wachten. Samen liepen we verder. Ondertussen had ieder van de supporters (Gunther, Martina, Miel) zijn taak. De één gaf mijn rijstpapje, de ander zorgde voor de cola, de gellekes, vulde mijn waterzak bij… Alles liep gesmeerd. Vermits ik een moeilijke 8km achter de rug had, had ik wat schrik gekregen voor wat nog komen zou. Die schrik was voor niks nodig. Het ging naar behoren en ik haalde af toe nog iemand in. Ongeveer 4 km voor Maboge stond Gunther mij terug op te wachten en liep terug een stukje mee.

Terwijl ik over een weide liep, bestrooid met het licht van een mooie avondzon, klonk er trompetgeschal. Muziek van de Sound Of Music. Ik had toen een enorm goed gevoel en ik wist dat ik zonder ongelukken er zou geraken.


De laatste bevoorrading (95km) voor de klim van Maboge. Deze klim kende ik van de vorige edities. Waar ik vroeger zoveel moeite mee had ging eigenlijk nog heel vlot. Nog één kilometer doorbijten, daarna gaat het vlak en dan naar beneden. Ik had gehoopt om in het licht terug aan te komen maar voor ik aan de laatste kilometer begon moest ik terug gebruik maken van mijn hoofdlamp. Deze laatste kilometer ging vrij traag. Ik had geen zin om mij te mislopen dus ik nam de tijd om goed te kijken. Toen ik aan het water kwam zag ik eerst niet goed welke richting ik moest gaan. Gelukkig zaten er een aantal toeschouwers en waren Agnes & Luc terug van te partij. Voor de 5de keer mocht ik nog eens door de Ourthe. Samen met Agnes liep ik richting finish. Daar stonden nog vele anderen mij op te wachten.

Het was mooi. Ik heb er enorm van genoten en als alles goed gaat is dit niet het einde van mijn ultraverhaal.

https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpa1/t1.0-9/10300209_10204781610765263_3910992092108581568_n.jpg

Moe maar voldaan

Ik moet zoveel mensen bedanken die me hebben bijgestaan. Ik ga ze niet allemaal opnoemen want de kans is groot dat ik er eentje vergeet. Bedankt!

Mijn speciale dank gaat uit naar Gunther die weeral het beste van zichzelf heeft gegeven en me heeft gesteund tijdens de trainingsperiode en de Trail zelf. Ook mag ik niet vergeten om Martina en Miel extra te bedanken want zij bleven ook de hele run ter plaatse meevolgen.