De (Aflossings)Marathon van A : Voorbereiding

De definitieve voorbereiding voor de (aflossings)marathon is begonnen !
Deze namiddag ben ik met Selena de nummers voor het Canixrunners aflossingsteam "De Bloodhound Gang" gaan halen, en heeft Selena ineens ook nog een extra marathon T-shirtje gekocht. Elk jaar wordt het daar drukker, geen sprake van crisis daar.
Hierbij de inhoud van de kleine enveloppes die elk teamlid krijgt, zo hebben de groene vrienden van de teams van Hageland er misschien ook al iets aan : 1) het borstnummer, 2) 4 veiligheidsspelden, 3) de chip, 4) het plastieke stripje om de chip aan de loopschoen te bevestigen, 5) sticker voor evt. op het zakje voor de kleding te kleven en 6) brief met info (maar weet je allemaal al). In de grote zak voor de captain zit alleen nog het lint dat moet doorgegeven worden.
Deze avond zijn we dan mijn fiets nog bij collega Karen in Wilrijk gaan zetten, zodat ik zondag na mijn aflossingsbeurt op zoek kan gaan naar Selena, om de rest dan nog mee te kunnen fietsen.
Selena zal trouwens begeleid worden door persoonlijke haas Dirk VB, voor wie we deze namiddag ook nog een nummer en T-shirt afgehaald hebben.
We zijn er klaar voor !!!

Canicross Oudenaarde: Fotootjes

Klik hier voor onze fotootjes, met dank aan de VCF én onzen Tom !



Op de sites van de CaniXrunners én de Vlaamse Canicross Federatie zijn trouwens nog massa's foto's van andere deelnemers te bekijken.

Verslag Canicross Oudenaarde

Wat een prachtig parcours in Oudenaarde ! We liepen er helemaal rond de Donkvijver (sommigen zelfs 2x !) en af en toe zaten er ook korte klimmetjes en afdalingetjes in. Ook de liefhebbers van de grote paslengte kwamen aan hun trekken, want er zaten ook wat langere stukken in. Heel afwisselend dus !
Op speciale vraag van ons waren er ook wat wolkjes van de partij om de strijd aan te gaan met de warme zon, omdat ons Dorit daar anders wat teveel last van heeft. Hier waren we al heel blij mee, maar voor de zekerheid deden we toch ook nog maar Dorit haar koeltehalsband om. Dat beetje extra gewicht nam ze er graag bij, en zo ging het al terug veel beter dan in Maldegem, waar ze toch teveel last van de warmte had.
Maar eerst even terug naar de langste afstand, zoals eerder gezegd over 2 rondjes, goed voor 6310m canicross-plezier.
Van de CaniXrunners kwam eerst onze voornaamste kanshebster op een ereplaats in actie. Wendy deed het bij de "Lions F" met Zoomi, die in de tweede ronde zelfs nog even de tijd nam om een koel plasje op te zoeken en even te verfrissen. Hij was slim genoeg om te weten dat de tweede plaats hiermee niet in gevaar kwam, achter de ongenaakbare Renja met Prins. Karlien liet haar door Elco voorttrekken bij de "Tigers F". Was Elco te onstuimig, of wilde Karlien mijn ook even imiteren ? Karlien was dus deze keer de CaniXrunner van dienst die tegen de vlakte ging, ergens in een heel gevaarlijke afdaling ! ;-)
Jordi debuteerde met Plenty bij de "Tigers M". Plenty moest nog wat leergeld betalen, maar een vierde plaats in je eerste wedstrijd behalen doet het beste verhopen voor de toekomst.
Dan was het tijd voor de kortste afstand over 2730m, de Canirun !
Als 5e deelneemster kwam Selena met Dorit aan de start. Het was bij de start al duidelijk dat Dorit er zin in had, en deze keer bleef Dorit wél trekken van begin tot eind. Goed voor een 6e plaats bij de "Y Runners F", op slechts 4 seconden van nummers 4 en 5. In diezelfde reeks had Umi ook een begenadigde dag en trok zo Sofie mee naar een mooie tijd met een gemiddelde van 12km/u. Ellen debuteerde hier ook met Zahra, en haalde in haar eerste wedstrijd ook ineens een mooi gemiddelde van 11km/u. Sofie en Ellen spraken dan ook al direct af om samen te gaan interval-trainen voor nog snellere resultaten !
Ondertussen had Steven ook al ervaren dat in zijn categorie waarschijnlijk de zwaarste concurrentie van alle categorieën heerst. Met een gemiddelde van maar liefst 18,5 km/u was dit goed voor een... 5e plaats. 4 combinaties gingen nog sneller ! Niets aan te doen, want uiteraard super gelopen !
Na Dorit de nodige rust gegund te hebben kon ik dan zelf aan de slag. Het eerste eind ging nog goed, maar op het eerste lange stuk had Dorit er niet echt zin in. De combinatie voor ons ging praktisch even snel, en die afstand vond Dorit te groot om op te jagen. Het betonbaantje omhoog moest ik spijtig genoeg volledig op eigen kracht nemen. Maar daarna kwam een afdaling en kreeg Dorit er opeens zin in. We haalden ook enkele tragere deelnemers in, en Dorit viel niet meer stil, zodat we met een heel goed gevoel binnenkwamen. Ook in mijn reeks, de "Runners M", was het een secondenspel. De nummers 5 t/m 8 werden telkens gescheiden door amper 2 seconden, en zelf namen we plaats 7 in. Maar wel zeer tevreden hiermee !
Later zagen we Tom ook nog de Fun Canirun met Zoomi lopen, en we denken dat het maar een kwestie van tijd is (misschien nog dit jaar Tom ?), of Tom maakt ook eens zijn debuut op de Canirun.
Tijdens de prijsuireiking bleken we ook nog bij de gelukkigen te zijn om een grote zak hondenvoer te winnen, waarbij ons T-shirt nog eens geshowd werd (ondanks Steven he...) en na een Leffeken en een bezoekje aan den McDonalds met Sofie en Steven (we waren daar niet de enige canicrossers) konden we weer moe maar voldaan huiswaarts keren.
Op naar Meldert !

Canicross Oudenaarde: Dorit/Selena 6e, Dorit/Gunther 7e

Prachtig parcours in Oudenaarde vandaag, én Dorit heeft weer terug (meestal) goed getrokken, wat Dorit/Selena een 6e en Dorit/mezelf een 7e plaats opleverde. Met dank aan de wolkjes..., zodat de temperatuur te doen bleef, en ook de koeltehalsband deed zijn werk.
Morgen meer nieuws, nu zijn we moe, met dank aan Tom voor de foto !

CaniX Maldegem: De Fotootjes

Hier de fotootjes van Maldegem, met dank aan de VCF organisatie én onze Tom !!!

Hier de fotootjes op de site van VCF.

En hier de resultaten op de site van VCF.

Canicross Maldegem 2009

Waar zijn die aprilse grillen ? Het moet koud zijn, regenen, modder, wind, enz...
Niet normaal dat we dit zeggen natuurlijk, maar voor ons Dorit zijn zulke omstandigheden veel beter dan de heerlijke zonnestralen van gisteren.
De start met Selena, en het eerste rondje rond de akker, vielen nog best mee. Dorit gaf toen nog alles en de 2 combinaties die eerder gestart waren werden bijgehaald. Toen was er de grote leegte voor Dorit, ze had geen mikpunten meer en de warmte begon ook zijn werk te doen. Dorit trok niet meer, en uiteindelijk begon ze zelfs naast Selena te lopen en moest Selena haar snelheid aanpassen. Er kwam spijtig genoeg onderweg ook geen snellere combinatie meer voorbij hun, zodat ze evt. nog konden aanpikken, en uiteindelijk kwamen ze als 11e over de finish. Er waren 36 deelnemers in hun categorie.
Ik moest me dus weinig illusies maken over het vervolg. Dorit vertrok nog heftig, maar na de eerste lange lijn van zo'n 300m trok ze al niet meer. We hadden een vorige starter ingehaald, maar ook nu liep er niemand direct voor ons. We verlieten de akker en even verder zocht Dorit de schaduw in het gras op. Ik wachtte even of ze moest plassen, maar dit was niet zo, en we vertrokken terug om 200m verder weer stil te vallen. Gelukkig kwamen Steven en zijn Cujo er net aan, en toen had Dorit weer goesting om achter haar vriendje te lopen. Toen sloeg echter het noodlot weer toe. In het stukje bos aan het hotel bleef ik met mijn voet achter achter een stengel van een kruipplant of zo hangen, en ik ging pardoes gestrekt tegen de vlakte. Met de knie op een boomstronkje en verder plat op de borst. Vlug weer recht want Dorit had er juist weer zin in gekregen, maar Steven was ondertussen al een stukje verder natuurlijk, en had ook niks gemerkt van ons 'voorval'. We kwamen nu op het langste rechte stuk op de weg, en Dorit kon nu meerdere mikpunten in de verte zien. Dit was ons beste gedeelte in de wedstrijd, waarbij we op het eind nog een paar combinaties van Hageland konden passeren vooraleer het bos weer in te duiken. Hier verloren we weer zicht op evt. voorgangers, en viel het tempo spijtig genoeg weer weg. Uiteindelijk finishten we als 10e op 35 dlnrs., en daar konden we gezien de omstandigheden alleen maar blij mee zijn.
Sorry mensen, maar we hopen op slecht weer volgende zondag in Oudenaarde ;-);-);-)
Wendy hield de eer van de CaniXrunners hoog met een tweede plaats bij de Lions (lange afstand). Karlien werd ook mooi 5e bij de Tigers.
Sofie snelde met Umi naar een 23e plaats in de drukbezette "Young Runners F" categorie, en Steven werd 5e bij de "Young Runners M".
En Tom, die had nog nooit zo hard gelopen met Zoomi op de "Fun Run" !

Alle uitslagen op de site van de VCF !

Dorit op bezoek bij Umi en Cujo

Vorige zondag mocht Dorit op bezoek bij haar canicross-vriendjes Umi en Cujo ! Het werd een superleuke middag, waarbij de baasjes eerst Volderken zagen winnen in de ronde, en vervolgens een toffe wandeling gemaakt werd langs het fietspad in Moerbeke. En verder veel ravotten... ook met de baasjes... wanneer ze even niet aan spijs of drank zaten...

Sluitingsprijs SSP Westdorpe

Zaterdag zakten we toch af naar de sluitingsprijs van het Zeeuws-Vlaams loopcriterium, alhoewel de eindrangschikkingen al vastlagen. Reden nr. 1 was het feit dat bijna het voltallige CaniXrunners-team er een afspraak had om voor het eerst samen in de nieuwe outfit te verschijnen. En dat we gezien werden was duidelijk. De één na de andere opmerking, gaande van "Wat een mooie truitjes" tot "Van wat is dat ?". En was er ook al niet een kleine sollicatie merkbaar, Haike ? ;-);-);-)
De resultaten waren vandaag dus van ondergeschikt belang. We spraken af om zoveel mogelijk samen te lopen, om als kaki-groene vlek nog meer op te vallen natuurlijk. Zo koos Sofie voor de kortste afstand, Carly voor de middenafstand, en de anderen voor de langste. Na de start bleef Steven eerst een dik kilometertje bij Sofie, tot de splitsing van de kortste afstand, en daarna kwam hij ons snel weer vervoegen. Na nog eens diezelfde afstand moesten we dan emotioneel ;-) afstand nemen van Carly, waarna we 4 (Wendy, Steven, Selena en ikzelf) en nog een paar individuele lopers een groepje vormden. Snel werd duidelijk dat Wendy toch wel erg verkouden was, en haar krachten goed zou moeten doseren. Natuurlijk begeeft een CaniXrunner niet zomaar, en na zowat halverwege naderden we snel op een groepje waarop we sedert kilometers zo'n 50m-100m volgden. We beeldden ons even in dat er een hond voor ons hing, en we gingen erop én erover. Enkele leden van dit groepje haakten zich aan bij ons, maar het enige vrouwelijke lid kon niet mee, en achteraf bleek dit de eerste vrouw in koers te zijn geweest. Dus Wendy en Selena gingen naar de eerste plaatsen van de langste afstand !
Wat volgde was dan nog een karaktertest. Bleek dat we de resterende kilometers bijna volledig tegen wind moesten afwerken, bovenop een dijk tegen het water. Gelukkig stond er niet teveel wind, en toen we op het eind van de dijk de huisfotograaf zagen, waren we allen nog helder genoeg om even vlug te poseren. Vóór en achterkant aub., werd er naar de fotograaf geroepen, en zo geschiedde : het resultaat zie je bij de fotootjes.
Zo waren we in de laatste kilometer gekomen, en werden de beentjes nog even geactiveerd voor een versnelling. Kwestie van nog even te trainen voor de canicross van volgende week te Maldegem...
Iedereen tevreden vandaag, lekker ontspannen getraind, nog lekker wat gedronken en ons Sofie had een hoofdprijs met de tombola die waarschijnlijk volgend week in Maldegem wel zal geshowd worden... ;-);-);-)

Cujo heeft rust gevonden

Eerst en vooral willen we iedereen bedanken voor de lieve woorden en steun. We zijn erg onder de indruk van de vele reacties, mondeling of telefonisch, langs onze blog, Facebook, wat dan ook. Zo beseffen we ook weer pas hoeveel mensen zich Cujo zullen herinneren, en dat maakt ons weer zeer blij.
Donderdag om 14u is Cujo individueel gecremeerd in Breskens, en deze morgen is hij weer door hun bij ons thuisgebracht.
Vanavond hebben we hem uitgestrooid op één van zijn favoriete plekjes langs zijn gebruikelijke wandelpad.
Zo rust hij dicht bij ons, in de natuur, en is hij telkens weer bij ons als we gaan lopen of wandelen.

Rust zacht lieve Cujo

Ons 'manneken' is even na achten deze avond, bij het ondergaan van de zon, ingeslapen in de dierenkliniek Ottenhorst in Terneuzen. Hij kan nu terug rustig slapen, zonder pijn, onder de eeuwige regenboog.

De voorbije nacht kon hij geen rust meer vinden. Na een maximumdosis pijnstillers hoorde we hem toch opeens terug janken beneden. Afwisselend zijn we bij hem gaan kijken, en na nog een pijnstiller viel hij toch weer in slaap.

Toen we vandaag na het werk thuiskwamen, hoorden we van mijn ouders dat hij met moeite nog kon zitten, en liggen wilde/kon hij niet meer. Het gezwel was blijkbaar aan de winnende hand. We konden niet anders meer dan de moeilijkste beslissing nemen, en dat was om hem te laten inslapen om zo terug rust te laten vinden.

Eerst hebben we nog 1 keer zijn favoriete wandeling gemaakt. Op het gemakske heeft Cujo zo afscheid genomen van zijn leukste plekjes, van Dorit, mijn ouders en onszelf. Allemaal zijn we er ook bij geweest tot op het laatste moment, en ook al was het een moeilijk afscheid, toch hadden we ook allemaal een enorm goed gevoel van opluchting dat Cujo nu terug pijnvrij is.

Cujo, bedankt voor (bijna) 11 fantastische jaren !!!